مقاله تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایند الکتروفنتون و فرایند الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایند الکتروفنتون و فرایند الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایند الکتروفنتون و فرایند الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایند الکتروفنتون و فرایند الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایند الکتروفنتون و فرایند الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی :

تعداد صفحات:۲
چکیده:
مقدمه و اهمیت موضوع: حضور مواد آلی مانند اسید هیومیک در محیط باعث ایجاد مداخله در حذف آلاینده های مختلف از جمله سیانید در فرایندهای تصفیه می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اسید هیومیک بعنوان مداخله گر در حذف سیانید با فرایندهای الکتروفنتون و الکتروکواگولاسیون با الکترود آهن از محیط های آبی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه بنیادی – کاربردی می باشد که در آزمایشگاه شیمی محیط دانشکده بهداشت همدان در یک راکتور ناپیوسته با حجم ۱ لیتر با الکترود های آهنی با فاصله ۲ سانتی متر ازهم در دو مرحله مجزا صورت گرفت. در مرحله نخست (فرایند الکتروکواگولاسیون) اثر تغییرات متغیر های pH، ولتاژ ، زمان تماس، غلظت اولیه سیانید و غلظت اسید هیومیک و در مرحله دوم(فرایند الکتروفنتون) اثر تغییرات متغیر های pH، ولتاژ ، زمان تماس، غلظت هیدروژن پراکساید، غلظت اولیه سیانید و غلظت اسید هیومیک بررسی قرار گرفت.نتایج و بحث: نتایج این مطالعه نشان می دهد که کارایی هر دو فرایند تحت تاثیر حضور اسید هیومیک قرار دارند بطوریکه در فرایند الکتروکواگولاسیون در pH برابر ۷ ، ولتاژ ۳۰ ولت و زمان تماس ۴۰ دقیقه حداکثر کارایی حذف با غلظت ۱۰۰ میلی گرم در لیتر از سیانید برابر ۹۰ درصد حاصل شد که با تغییر pH ، افزایش غلظت سیانید، کاهش شدت ولتاژ و حضور اسید هیومیک کارایی حذف کاهش می یابد و در حالیکه غلظت اسید هیومیک در محیط ۲۵ میلی گرم در لیتر است راندمان به ۷۵ درصد می رسد. در فرایند الکتروفنتون نیز راندمان فرایند با افزایش pH، افزایش غلظت اولیه آلاینده و افزایش غلظت اسید هیومیک کاهش و با افزایش ولتاژ جریان، افزایش غلظت هیدروژن پراکساید افزایش می یابد. در بهترین شرایط آزمایش در مدت زمان ۲۰ دقیقه در pH برابر ۳، غلظت اولیه سیانید برابر ۱۰۰ میلی گرم در لیتر، ولتاژ ۳۰ ولت، غلظت ۲۵ میلی لیتر در لیتر هیدروژن پراکساید و غلظت ۲۵ میلی گرم در لیتر اسید هیومیک راندمان فرایند الکتروفنتون ۷۹ درصد بدست آمد. در حالیکه در غیاب اسید هیومیک در محیط، در شرایط مشابه، راندمان این فرایند ۹۶ درصد بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، هر دو فرایند راندمان مطلوبی در حذف سیانید دارند اما راندمان فرایندهای مذکور تحت تاثیر حضور اسید هیومیک می باشد. بگونه ای ک حضور عوامل مداخله گر مانند اسید هیومیک در محیط باید لحاظ گردد