مقاله اثر عصاره آویشن و متیل جاسمونات بر روی برخی متابولیت های ثانویه و ماندگاری انگور رقم صاحبی (Vitis Vinifera Cv. Sahebi)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر عصاره آویشن و متیل جاسمونات بر روی برخی متابولیت های ثانویه و ماندگاری انگور رقم صاحبی (Vitis Vinifera Cv. Sahebi) دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر عصاره آویشن و متیل جاسمونات بر روی برخی متابولیت های ثانویه و ماندگاری انگور رقم صاحبی (Vitis Vinifera Cv. Sahebi)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر عصاره آویشن و متیل جاسمونات بر روی برخی متابولیت های ثانویه و ماندگاری انگور رقم صاحبی (Vitis Vinifera Cv. Sahebi)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر عصاره آویشن و متیل جاسمونات بر روی برخی متابولیت های ثانویه و ماندگاری انگور رقم صاحبی (Vitis Vinifera Cv. Sahebi) :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
انگور رقم صاحبی یکی از ارقام با وسعت کشت بالا در منطقه شمال شرق ایران می باشد، که دارای پتانسیل نسبتاً مناسبی جهت انبارداری می باشد. استفاده از مواد نگهدارنده طبیعی نظیر عصاره ها و هورمون های گیاهی جهت انبار مانی میوهها با داشتن عوارض جانبی و خطرات کمتر برای سلامتی انسان در سال هایاخیر مورد توجه اکثر انبارداران و باغداران قرار گرفته است (کاسونی و همکاران. ۱۹۹۸). آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات عصاره آویشن و متیل جاسمونات جهت حفظ خصوصیات کیفی انگور رقم صاحبی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۴ تکرار انجام گرفت. فاکتور اول نوع تیمارها شامل (عصاره آویشن باغلظت ۳۰۰ میکرولیتر بر لیتر)، متیل جاسمونات با غلظت (۰۲ میلی مولار)، شاهد (بدون تیمار) و فاکتور دوم زمان های ارزیابی شامل (۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵ روز) بود. فاکتورهای مورد اندازه گیری شامل بریکس، قند کل، اسید قابل تیتر و میزان آلودگی های قارچی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که از نظر میزان اسید قابل تیتر، قند کل و بریکس اختلاف معنی داری بین تیمارها در سطح احتمال ۵% وجود دارد. از نظر میزان آلودگی قارچی نیز تیمارها در سطح احتمال ۱% معنی دار بودند. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمار عصاره آویشن در بازه های زمانی ۱۵ الی ۴۵ روز توانست فاکتورهای قابل اندازه گیری را در سطح قابل قبولی نسبت به نمونه شاهد حفظ نماید.