مقاله ضرورت بازشناخت مؤلفه های تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان در فضای عمومی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ضرورت بازشناخت مؤلفه های تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان در فضای عمومی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ضرورت بازشناخت مؤلفه های تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان در فضای عمومی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ضرورت بازشناخت مؤلفه های تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان در فضای عمومی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ضرورت بازشناخت مؤلفه های تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان در فضای عمومی :

تعداد صفحات:۱۶
چکیده:
وظیفه معماری یک فضای عمومی، افزایش میزان حضور انسان و همبستگی بین آنها می باشد،اما آنچه درواقع شاهد آن میتوان بود،کاهش روابط انسانی و ارتباطات چهره به چهره ونیز افزایش قدرت فناوری به نحوی که فضاهای مجازی، ارتباطات اینترنتی، دهکده جهانی و مسائلی از این دست، سبب شده تعاملات اجتماعی کمرنگ شده و به دنبال آن خطرات اجتماعی- روانی افزایش یابد. با توجه به پایین بودن سطح تعاملات اجتماعی به عنوان مسئله اصلی تحقیق، سعی شده است از طریق شناسایی عوامل تأثیر گذار بر اجتماع پذیری انسان، با استفاده از روش تحلیلی توصیفی ،فضای عمومی به عنوان واحد مطالعه، مکانی جمعی و رفتاری مورد توجه قرار داده شود.هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مؤلفه های کیفی محیط، ارزیابی و تحلیل فضای عمومی، در جهت بیان راهکارهای اجرایی و عملی، برای دستیابی به افزایش تعاملات بوده تا بتوان ارتباط موثری میان انسان و فضا یافت و فرصت تعامل و ارتباط، اشتیاق به فعالیت،شکل گیری رویدادها، احساس امنیت، افزایش اعتماد به نفس و; ایجاد کرد.در این پژوهش اثبات شده است که کیفیت و ساختار کالبدی مناسب فضای عمومی به جهت اجتماع پذیری وجذب اقشار مختلف جامعه، امکان حضورافراد وخلق رویدادهای اجتماعی، فرهنگی وخاطرات جمعی را ایجاد خواهد کرد.همچنین هماهنگی آن با نیازهای انسان،الگوهای رفتاری، اعتقادات،فرهنگ مطابق با اکثریت جامعه، از راهکارهای عملی برای دستیابی به اجتماع پذیری انسان است.