مقاله آناتومی گوش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله آناتومی گوش دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آناتومی گوش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آناتومی گوش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آناتومی گوش :

Applied Anatomy

از نظر ساختمان و عمل گوش به سه قسمت: گوش خارجی. میانی و داخلی تقسیم می شود:
گوش خارجی External Ear :
گوش خارجی خود شامل سه قسمت(۱)لله گوش (۲) کانال یا مجرای شنوایی خارجی و (۳) پرده صماخ است.
لاله گوش Auricle (pinna) :
ساختمان لاله گوش غضروفی است(به جز نرمه گوش) و در حوالی هفته نهم جنینی توسط ۶ تکمه یا برجستگی در دو طرف اولین شیار حلقی در بین اولین و دومین ثوس تشکیل می شود و در حوای ماه چهارم جنینی شکل واقعی خود را به دست می اورد.
پوست لاله گوش نسبتاً نازک و دارای غدد سبابه بوده و در سطح اقدامی(خارجی) به سختی به پری کندریوم چسبیده است که به همین دلیل کوفتگی های لاله گوش با تشکیل هماتوم در این سطح همراه خواهد بود.

کانال یا مجرای شنوایی خارجی External Auditory Canal (Meatus):
کانال شنوایی خارجی (EAM) از قسمت شیار حلقی به وجود آمده. در بالغین طول آن حدود ۲۵ تا ۳۰ میلیمتر است. یک سوم خارجی آن غضروفی و مابقی آن استخوانی است(در شیر خواران تماماً غضروفی است) قسمت غضروفی(خارجی) آن دارای انحنایی به خلف و بالا و قسمت استخوانی(داخلی) آن انحنایی به قدام و پایین دارد. لذا در بالغین جهت مشاهده کامل کانال شنوایی و پرده سماخ و بوسیله اتوسکوپ لاله گوش به سمت عقب و کمی بالا کشیده می شود. اما در اطفال (کمتر از ۳ سال) انحنای آن کمتر و تا حدی بر عکس بالغین است و بایستی در مواقع معاینه لاله گوش به عقب و حتی کمی پایین کشیده شود.

پوست لاله گوش به داخل مجرا نیز امتداد یافته و بتدریج از ضخامت ان کم می شود بطوری که در روی پرده صماخ به نازکترین حد خود می رسد و فقط اپیدرم باقی می ماند. بر خلاف قسمت استخوانی پوست ناحیه غضروفی حاوی واحدهای پیلوسباسه و غدد سرومنو مجموع ترشحات آنها موم یا واکس گوش را تشکیل می دهند.
نکته: مجرای گوش دو تنگه دارد یکی در مرز بین قسمت غضروفی و استخوانی و دیگری در ۵ میلیمتری پرده صماخ. اجسام خارجی معمولاً در این دو ناحیه به دام افتاده و گیر می کنند

.
موم یا سرومن (Ear cerumen) :
موم یا سرومن گوش مجموع ترشحات غدد سباسه و سرومن بوده. حاوی انواعی از تاسیدهای آمینه و اسیدهای چرب لیزوزیم و ایمونوگلوبولین است و بر اساس فنوتیپ ژنتیکی شخص ممکن است نرم و زرد تیره(فنوتیپ غالب) یا جامد. سفت و شکننده به رنگ زرد مایل به خاکستری باشد(فنوتیپ مغلوب).
غدد سرومن در واقع غدد عرق آپوکرین تغییر شکل یافته پوست بوده و ترشحات ان تحت تأثیر تحریکات آدرنرژیک حالات هیجانی تحریک فیزیکی مجرای گوش و مصرف داروهای آدرنرژیک مختصری افزایش می یابد.

نکته: قسمت غضروفی کانال گوش یکپارچه و مستحکم نبوده و دارای دو شکاف عرضی موسوم به شکافهای سارتورینی است و از این طریق عفونتهای شدید گوش خارجی می توانند به فضای بنا گوش تحت آهیانه ای و قاعده جمجمه انتشار یابد که نمونه مشخص ان اوتیت خارجی برخیم است.
پرده صماخ (Tympanic Membrane) :
پرده صماخ صفحه ای بیضی شکل و کمی مایل با تحدب به گوش قسمت میانی با قطرهای ۸۱۰ میلیمتر و ضخامتی حدود ۱۳۰ میکرون بوده. از سه لایه(لایه اپیدرم در خارج. لایه فیبروزی در وسط و لایه مخاطی در داخل) تشکیل شده است.(شکل ۱-۱)

پرده صماخ به دو قسمت به نامهای ناحیه سخت و
ناحیه شل تقسیم می شود. برآمدگی طولی دسته استخوان
چکشی(مهمترین علامت راهنما) است که در وسط از ناحیه
فوقانی قدامی به طرف ناحیه تحتانی خلفی امتداد دارد. به رأس

یا نوک آن ناف یا قوز گفته می شود. علامت راهنمای دیگر
مخلوط یا مثلث نورانی است که به صورت یک ناحیه مثلثی و
درخسان در ربع قدامی تحتانی پرده صماخ دیده می شود و
علت درخشان بودن آن انعکاس نور ثانویه به انحنای خاص این ناحیه است.

گوش میانی Middle Ear :
گوش میانی محفظه ای حاوی هوا به ابعاد تقریبی ارتفاع ۱۵ میلیمتر(فوقانی تحتانی) طول ۱۵ میلیمتر (قدامی خلفی) و عمق حدود ۲ میلیمتر در قسمت تحتانی و ۶ میلیمتر در قسمت فوقانی در داخل استخوان گیجگاهی بوده و شامل حفره یا فضای صماخی استخوانچه های شنوایی شیپوراستاش. حجره ماستوئید. سیستم پنوماتیک استخوان گیجگاهی و عصب کورداتیمپانیک است.

فضای صماخی (Tympanic Cavity):
فضای صماخی خود به ه قسمت به نام های Epitympanic Reccess یا (Attic) Mesotympanum و Hypotympanic Recces تقسیم می شود(شکل ۲-۱).
بین دو ناحیه اپی و مزوتیمپانوم یک تنگی آناتومیک
وجود دارد و این مسأله می تواند منجر به احتباس
و لوکالیزه شدن ترشحات التهابی در ناحیه آتیک و
در نتیجه صدمات بیشتر عناصر این ناحیه شود.

حجره ماستوئید (Mastoid Antrum) :
حجره ای کوچک در قسمت فوقانی خلفی خارجی حفره صماخی بوده و از یک طرف با واسطه یک منفذ کوچک با آتیک و از بقیه جهات با سلولهای هوایی استخوان گیجگاهی در ارتباط است.

سیستم پنوماتیک گیجگاهی (Temporal Paneumatic System) :
در داخل تنه استخوان گیجگاهی و زائه ماستوئید حفرات ریز هوایی همانند کندوی عسل وجود دارد. این حفرا با فضای تیمپاتیک در ارتباط بوده و به عنوان یک منبع ذخیره هوایی فضای تیمپاتیک عمل کرده و از تغیرات فشار داخل آن تا حدود زیادی جلوگیری میکند.

نکته: زائده ماستوئید پس از تولد به پیدایش و در بین ۲تا۵ سالگی شروع به تشکیل حفرات هوایی کرده و در سن ۶تا۱۲ سالگی کامل می شود. لذا در سن کمتر از یک سالگی ماستوئیت واقعی برزو نمی کند.

لوله یا شیپور استاس (Eustachian Tube) :
شیپور استاس چند رابط گوش میانی با نازوفارنکس بوده و مسئول تأمین و تهویه هوای گوش میانی است. یک سوم اول ان استخوانی و مابقی آن غضروفی است. قسمت انتهایی آن به دلیل خاصیت الاستیسیته در حالت عادی روی هم خوابیده و بسته شده است اما در موقع بلع خمیازه کشیدن. مانوروالسالوا و … باز می شود.
چند نکته:
شیپورذ استاش در کودکان افقی تر است لذا مواد و میکروبهای موجود در نازوفارنکس راحت تر می توانند وارد گوش میانی شوند. این مسأله یکی از علل شیوع بیشتر عفونتهای گوش میانی در کودکان نسبت به بالغین است.
عضلات کشنده و بالا برنده کام مسئول بازکردن دهانه شیپور استاس در موقع بلع هستند.

استوانچه های شنوایی:
به استخوانهای کوچک به نامهای : چکشی. سندانی
و رکابی به یکدیگر مفصل وبوسیله لیگمانهای متعددی
در موقعیتهای خود پایدار و با ثبات شده و انرژی صوتی
را به گوش داخلی انتقال می دهند. دو عضله در تنظیم این
سیستم هدایتی نقش ایفا می کنند یکی عضله رکابی است
که تاندون آن به گردن استخوان رکابی متصل شده و از
عصب صورتی عصب گیری می کند. این عضله در اثر

صداهای قوی بوسیله یک رفلکس عصبی( موسوم به رفلکس آکوستیک یا رکابی) منقبض شده و از انتقال بیش از حد انرژی صوتی به گوش داخلی جلوگیری می کند. عضله دیگر که به بالای گردن استخوان چکشی متصل شده و شاخه کوچکی از عصب فکی دریافت می کند.
بیماریهای لاله گوش

سرما زدگی و یخ زدگی Chilbains & Frostbite:
از آنجا که سرما زدگی و یخ زدگی لاله گوش معمولاً همراه با ضایعات مشابه در انتهای اندامهای دیگر نیز است. لذا لازم است این مبحث بطور کامل شرح داده شود. صدمات ناشی از سرما به عوامل بسیار متعددی همچون شدت و کیفیت سرما طول مدت تماس. شدت وزش باد. وضعیت عروقی. سن. ارتفاع و غیره بستگی دارد. حساسیت بافتها نسبت به صدمنات ناشی از سرما به ترتیب عبارتند از: اعصاب. عضلات. عروق. درم.غضروف و استخوان.

یخ زدگیFrostbite :
اولین واکنشی که در کاهش دمای بافت به وجود می آید انقباض عروق است. زمانی که دمای عمقییک عضو(نظیر انگشتان) به ۱۵ درجه سانتیگراد برسد انقباض عروق همراه با حملات منظمی (۳تا۵بار در ساعت) از اتساع عروقی بروز خواهد کرد که به آن « پدیده مقابله کردن» گفته می شود. این وتکنش تا حدی با انجماد عضو مقابله می کند.

زمانی که دمای بافت به ۱۰ درجه برسد صدمات و ضایعات بافتی آغاز می شود که در صورت گرم بودن سریع عضو برگشت پذیر خواهند بود. ولی زمانی که دمای عضو به نقطه انجماد(یخ زدگی) برسد کریستالهای یخ در فضای خارج سلولی تشکیل شده در نتیجه منجر به افزایش فشار اسموتیک و شیفت مایع از داخل سلول به خارج سلول دهیدراتاسیون سلولی و دناتوراسیون پروتئین های غشاء و داخل سلول و بالاخره تخریب سلولی و آزاد شدن مواد وازواکتیو و نکروز بافت می شود. همانند سوختگی شدت یخ زدگی نیز درجه بندی می شود که اساس آن یافته های بالینی پس از گرم شدن عضو است:
یخ زدگی درجه یک: در این حالت عضو مبتلا دچار گزگز و کرختی شده. س از گرم کردن اریتم و ادم و معمولاً سوزش و درد بروز کرده بدون عارضه مهمی بهبود می یابد.

یخ زدگی درجه دو: در این نوع یخ زدگی ضایعات محدود به اپیدرم بوده. با بروز تاول سفت متراکم. شفاف یا صورتی همراه با سوزش نسبتاً شدید پس از گرم کردن مشخص می شود. حس لامسه تقریباً مختل بوده ولی برگشت پذیر می باشد. ادم بتدریج برطرف شده. تاول طی ۲تا۳ هفته جذب و خشک شده و اسکار تیره رنگی به جا می ماند. اسکار به ظاهر نکروتیک به نظر می رسد اما در واقع لایه بازال دست نخورده باقی مانده طی ۴ هفته اپیدرم طبیعی شکل می گیرد.
یخ زدگی درجه سه: در این حالت پوست به طور کامل و بافتهای زیر جلدی عضلات و حتی غضروف و استخوان ناحیه تا حدی دچار صدمه و یا نکروز شده. با سفید و سخت شدن عضو عدم قابلیت تحریک و فقدان حس لامسه و فشار مشخص می شود.
یخ زدگی درجه چهار: تقریباً همانند یخ زدگکی درجه سه بوده با این تفاوت که عضو مبتلا (پوست.بافت زیر جلدی.غضروف و استخوان) به طور کامل نکروزه شده(عدم بروز درد و ادم خفیف پس از گرم کردن) طی ۱تا۳ ماه خود بخود قطع و کنده می شود.

سرمازدگی Chiblains (prenio) :
این حالت در اثر تماس طولانی مدت با هوای سرد اما خشک و غیر منجمد کننده(مثلاً در کوهنوردان)به وجود امده. موجب بروز ندول جلدی یا زیر جلدی موضعی(احتمالاً به دلیل واسکولیت) و التهاب تاندون و کپسول مفصلی می شود. در افراد سالخورده ممکن است زخمهای سطحی(خصوصاً در ساق پا) نیز دیده شود.
توجه: اکثر مبتلایان به سرما زدگی دچار درجاتی از هیپوترمی نیز بوده. بایستی از این نظر به طور کامل مورد بررسی و درمان قرار گیرند.

تدابیر درمانی
در درمان یخ زدگی بایستی همیشه چند اصل زیر را به خاطر داشت:
صدمات ناشی از یخ زدگی برای مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت به مراتب کمتر از حالتی است که یخ زده گرم و مجدداض دچار یخ زدگی شود. لذا هر گاه امکان بروز یخ زدگی مجدد وجود داشته باشد هرگز اقدام به گرم کردن عضو نکنید.

هرگز اقدام به ماساژ عضو با برف نکنید.
از مصرف الکل اجتناب شود(هیپوترمی را تشدید می کند)
به دلیل اثرات هیپوکسیک و انقباض عروقی سیگار حداقل تا چند هفته بعد از حادثه بیمار از استعمال دخانیات منع شود.
بیماریهای التهابی مجرای گوش
External Otitis
اصولاً به هر نوع بیماری التهابی گوش خارجی External Otitis گفته می شود که ممکن است منتشر یا موضعی. حاد یا مزمن.باکتریال یا قارچی یا ویروسی و یا اگزمایی باشد.

اوتیت خارجی حاد منتشر (گوش شنا گران)
Acute Diffuse External Otitis (Swimmer s Ear)

در این حالت پوست مجرای گوش(خصوصاً قسمت استخوانی) به طور یکپارچه دچار التهاب و عفونت می شود.