مقاله بررسی درجه توسعه یافتگی بخش کشاورزی شهرستان دلیجان و مقایسه آن با شهرستان های خمین و ساوه در استان مرکزی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی درجه توسعه یافتگی بخش کشاورزی شهرستان دلیجان و مقایسه آن با شهرستان های خمین و ساوه در استان مرکزی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸ دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی درجه توسعه یافتگی بخش کشاورزی شهرستان دلیجان و مقایسه آن با شهرستان های خمین و ساوه در استان مرکزی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی درجه توسعه یافتگی بخش کشاورزی شهرستان دلیجان و مقایسه آن با شهرستان های خمین و ساوه در استان مرکزی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی درجه توسعه یافتگی بخش کشاورزی شهرستان دلیجان و مقایسه آن با شهرستان های خمین و ساوه در استان مرکزی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸ :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
به منظور بررسی میزان توسعه یافتگی بخش کشاورزی پس از یک دهه ترویج و آموزش کشاورزی و آشنایی با امکانات موجود مناطق مستعد، همچنین تعیین محورهای توسعه کشاورزی در منطقه، پژوهشی در سال ۱۳۹۰ در استان مرکزی در شهرستان های دلیجان، خمین و ساوه انجام شد. بدین منظور ۳۲ شاخص مهم کشاورزی شناسایی و داده ها برای دو سال ۱۳۷۹ و ۱۳۸۸ (سال اول برنامه سوم و سال آخر برنامه چهارم) جمع آوری و با استفاده از تحلیل داده های کمی(بروش تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی) سطح توسعه یافتگی این شهرستانها از لحاظ کشاورزی مورد مقایسه قرارگرفت. نتایج نشان داد در سال۱۳۷۹ شهرستان ساوه با رقم ۰۷۴۲ کمترین و خمین با رقم ۰۸۰۶ بیشترین عدد توسعه یافتگی را داشته که دامنه تغییرات ۰۰۶۴ بدست آمد. همچنین در سال۱۳۸۸ شهرستان دلیجان با رقم ۰۷۲۷ کمترین و خمین با رقم۰۷۵۸ بیشترین عدد توسعه یافتگی را به خود اختصاص داده اند که دامنه تغییرات۰۰۳۱ بدست آمد. با مقایسه نتایج چنین بر می آید که در این ۳ شهرستان از استان مرکزی، در سال۱۳۸۸ نسبت به سال ۱۳۷۹ عدم توازن منطقه ای کمتر شده است یعنی در سال ۷۹ شهرستان ها نه تنها در یک گروه متوازن و متعادل قرار گرفته، بلکه پس از یک دوره زمانی ۱۰ ساله، همچنان تناسب و توازن در گروه دیده شده و با کاهش دامنه تغییرات درجه توسعه، این شهرستان ها نسبت به هم متعادل تر شده اند.