مقاله مقایسه برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گزینش شده پسته در پاسخ به تنش شوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گزینش شده پسته در پاسخ به تنش شوری دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گزینش شده پسته در پاسخ به تنش شوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گزینش شده پسته در پاسخ به تنش شوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای گزینش شده پسته در پاسخ به تنش شوری :

تعداد صفحات:۹
چکیده:
شوری یکی از مهمترین تنش های غیر زیستی است که رشد و تکثیر گیاهان را بویژه در نواحی خشک و نیمه خشک محدود می کند. گیاهان برای مقابله با این شرایط از مکانیزم های مختلفی استفاده می کنند که به سازگاری آن ها در شرایط تنش شوری کمک می کند. پسته به عنوان یکی از مهمترین محصولات باغی و صادراتی ایران یکی از گیاهانی است که در نواحی خشک و نیمه خشک کشت می شود و بدین ترتیب برای مقابله با شرایط تنشی موجود در این نواحی سازوکارهای خاصی در این گیاه توسعه یافته است. در این پژوهش برای درک سازوکارهای سازشی گیاه پسته برخی شاخص های فیزیولوژیکی در ۴ ژنونتیپ سرخس، بادامی زرند، ۱۱۱ و ساقی تحت تاثیرغلظت های متفاوت نمک به مدت یک ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. در پایان این دوره، وزن تر و خشک و غلظت یون های سدیم و پتاسیم ریشهها ، میزان پرولین، آنتوسیانین و پراکسیداسیون لیپیدها مورد ارزیابی قرار گرفت. با مقایسه وزن تروخشک ریشهی ژنوتیپها مشاهده شد میانگین این شاخص در بین ژنوتیپ بادامی زرند و سرخس تفاوت معنی داری داشته، این مقدار در ژنوتیپ بادامی زرند بیشتر بود. اندازه گیری میزان یون سدیم در ریشه نشان داد که با افزایش سطح شوری میزان این شاخص در تمامی ژنوتیپها افزایش داشته حال آن که میزان یون پتاسیم کاهش یافته بود.. همچنین با افزایش سطح تنش مقدار پرولین در تمام ژنوتیپها به طور معنی دار افزایش یافت. اندازه گیری مقدار مشخص کرد که با افزایش سطح نمک در طول مدت زمان تیمار نمکی در هر ۴ ژنوتیپ مورد بررسی افزایش معنیداری در مقدار این شاخص مشاهده شد. با توجه به تنایج حاصل از این ارزیابی هاژنوتیپ های ۱۱۱ و سرخس به ترتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین ژنوتیپ ها به تنش شوری در نظر گرفته شدند.