مقاله شناسایی آللهای خودناسازگاری در تعدادی از ارقام گلابی نواحی شرق ایران و آسیای مرکزی با استفاده از روشهای مولکولی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شناسایی آللهای خودناسازگاری در تعدادی از ارقام گلابی نواحی شرق ایران و آسیای مرکزی با استفاده از روشهای مولکولی دارای ۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شناسایی آللهای خودناسازگاری در تعدادی از ارقام گلابی نواحی شرق ایران و آسیای مرکزی با استفاده از روشهای مولکولی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شناسایی آللهای خودناسازگاری در تعدادی از ارقام گلابی نواحی شرق ایران و آسیای مرکزی با استفاده از روشهای مولکولی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شناسایی آللهای خودناسازگاری در تعدادی از ارقام گلابی نواحی شرق ایران و آسیای مرکزی با استفاده از روشهای مولکولی :

تعداد صفحات:۴
چکیده:
گلابی متعلق به خانواده گلسرخیان و زیر خانواده دانه دارها میباشد و پس از سیب مهمترین گیاه دانه دار ایران و جهان محسوب می شود. باردهی گلابی تحت تاثیر عوامل متعدد ژنتیکی و محیطی قرار میگیرد که در این میان، خودناسازگاری یکی از مهمترین عوامل محسوب می شود. خودناسازگاری وضعیتی است که در آن با وجود فعال بودن دانه گرده و مادگی، امکان تولید بذر از طریق خودباروری وجود ندارد. خودناسازگاری در گلابی از نوع گامتوفیتی بوده و بوسیله یک مکان ژنی چند آللی (لوکوس S) کنترل میشود. هدف از این تحقیق ، شناسایی آللهای خودناسازگاری در شش رقم گلابی کلکسیون ملی (شکری، درگزی، اسفراینی، شیرین ترکان، کوروشالون، کوروشاشیخان) بوسیله واکنش پی.سی.آر بود. به این منظور پس از استخراچ دی.ان.ای ژنومی، واکنش پی.سی.آر با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام و محصول پی.سی.آر این ارقام جهت توالیییابی ارسال گردید. سپس میزان تشابه توالیها در نرم افزار بلاست مورد بررسی قرار گرفت. در رقم شکری هر دو آلل خودناسازگاری و در پنج رقم دیگر فقط یکی از دو آلل تکثیر شد. در رقم شکریف یکی از آللها، آلل S7 گونه pyrus Communis و دیگری، آلل S19 گونه P x bretschneideri بود. رقم درگزی و اسفراینی دارای آلل Sr گونه P.communis بودند. توالی تکثیر شده در رقم شیرین ترکان متعلق به آلل S35 گونه P.ussuriensis بود. رقم کوروشالون دارای آلل S8 گونه P.communis و رقم کوروشاشیخان دارای آلل S4 از همین گونه بود.