مقاله رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار :

مکملهای رژیم غذایی کراتین مونو هیدرات در ۵ سال گذشته معمول شده اند . مطالعات تغذیه ای مکملهای کراتین بطور دو پهلو اثرات انرژی زایی را نشان نداد. این نظر که بارگیری CR به میزان ۳۰-۲۰ گرم در روز برای ۷-۵ روز باعث افزایش کارایی درحین تمرینات سنگین خصوصاً تمرینات مقاومتی می شود.

پیشنهاد می شود که مکملهای کراتین ممکن است سازگاری زیادی با پیشرفت تمرینات مقاومتی داشته باشد. به علاوه مطالعات Vitro , Vivo نشان داده که مکمل کراتین ممکن است به تنهایی موجب افزایش پروتئین در عضلات اسکلتی شود. مطالعات جدید زیادی اثرات مکملهای کراتین در طی تمرینات استقامتی را ارزیابی کردند. گزارشهای مفیدی مبنی بر افزایش قدرت یا حجم چربی آزاد پس از مصرف ۱۲-۴ هفته ای کراتین بصورت کنترل شده وغیر کنترل شده وتحت برنامه های R T وجود دارد. مطالعات ۴ هفته ای دیگر مقایسه مکملهای تجاری کراتین با مکمل آزاد را افزایش حجم چربی کراتین بر روی ( FFM) وانجام ورزشهای مقاومتی گزارش می کند به هرحال تحقیقات دیگر نشان داده است . که مصرف کراتین برروی FFM هیچ اثری نمی کند. یاپیشرفت قابل ملاحظه ای در بعضی والبته نه همه ورزشها ندارد. تمرینات مقاومتی انفرادی باید همراه انتخاب با مطالعه مکمل C R باشد زیرا بیشتر احتمال مصرف CR وجود دارد.

با این حال نقش آنها نشان می دهد که عوامل متعددی مطالعه غیر معمول جمعیت را توضیح می دهد. برنامه های متفاوت تمرین استفاده می شود که هرکدام یقین می رود ارائه کند بهترین محرک تمرینی را ما آنها باید متقاعد شوند که در طی مطالعه کمی تا چندین ماه این برنامه هیچ صدمه ای به آموزششان نمی رساند در بهترین حالت این موجب کاهش در POOL Subyect مورد بدترین حالت موجب تحریک ضعف تمرینات می شود . آنها می توانند مقاومت کنند سختی های شدید تمرینات را به دلیل حالت مشروطشان ممکن است که نشان دهد افزایش اندازه بافتهای معمولیشان .

بنابراین توانایی با اثبات اثرات CR اگر معلوم باشد بستگی پیدا خواهد کرد به توانایی افزایش و حضور اندازه عضله این ممکن است آشکار بکند نتایج دو پهلوی مطالعات volec و همکارانش منطقه سطح مقطع بخشهای بزرگ تارهای ماهیچه ای ازنظر افقی بزرگتر نبود در گروه کراتین نسبت به PLacebo بعد از تمرینات مقاومتی همزمان نشان دادند که کراتین سبب یک افزایش بزرگتر در اندازه تار می شود. تغییرات ‌در اندازه گیریهای بافت برداری ممکن است توضیج دهد اندازه تار کوچکتر را در گروه CR قبل از تمرینات ومتعاقباً بزرگتر شده آن را بعد از مصرف CR بعد از تمرینات اولیه تفاوتهایی به روش آماری بوسیله استفاده ANCOVA در تار ماهیچه ای گزارش شد. گروه کراتین نشان داد افزایش تارهای عضلانی بزرگ بطور بارزی فقط در نوع تارهای IIA که فقط ۱۱% از نمونه های فیبر را تشکیل می دهد.

مورد هرچه که باشد به نظر مان می رسد که خاصیت مکمل کراتین باید کمک کند در مطالعه ای که به آزمودنیهای تحت تمرینات استقامتی نیاز نداشته باشد که تمرین نشان آن را تغییر بدهد اما باید بتوان افزایش عضلانی این را اندازه گیری کرد. بر اساس این مشاهدات این مقاله ارزیابی کرده است تأثیر مکمل CR برروی پاسخها مکانیکی هایپرتروفی عضله چهار سر ران QF بر روی داوطلبان تمرینات مقاومتی با electromyostimulatiDn بررسی کرده . این رژیم تمرین افزایش در اندازه عضله در یک زمان کوتاه را نشان می دهد و تکیه نمی کند به تلاشهای ارادی و بنابراین اثرات پتانسیلی p Lرا از بین می برد ونیازی ندارد.

که افراد (آزمودینها) بطور مشخص تمریناتشان را تغییر دهند. زیرا EMS می تواند موجب کاهش کراتین فسفات شود که سبب از بین رفتن نیرو می شود. طرح ما آزمایش شد به گمان اینکه CR باعث کاهش خستگی وافزایش بارگیر ی درهر جلسه تمرین می شود. وبنابراین موجب افزایش رشد عضله می شود ما استفاده کردیم از یک طرح کنترل شده d u bde- blind placebo . منطقه سطح مقطع رانها عضله چهار سراندازه گرفته شد با استفاده از تصویر برداری تشدید مغناطیسی. گشتاور در حین هر عمل کانستر یک و اکسنتریک از تمرینات EMS ثبت شد برای کمک به بارگیری و خستگی. به دلیل اینکه روش تصویر برداری هردوران را اسکن میکند MR همچنین ارزیابی کردیم تغییرات اندازه عضله راست چهار سر را بطور میانگین بعنوان مصرف کننده فرضی (یعنی در طی تمرین مقاومتی بدون برنامه بر طبق یکی از برنامه های موجود.

روش ها
موضوع ها و پروتکل های عمومی: ۳۲ افراد داوطلب به مشارکت شدند. روشها، خطرها و استفاده مطالعه توضیح داده شد و به اطلاع آنها رسید که هر یک از آنها بصورت کتبی باید رضایت دهند. بعد از تصویب به وسیله مؤسسه پژوهش به عنوان تحقیق بر روی آزمودنیهای دانشگاه گیورجیا برای شرکت کنندگان نمایش داده شد کاربرد کراتین مونوهیدرات و تحمل با EMS . هیچ کدام از آنها مکملهای CR را در طی ۲ ماه قبل مصرف نکرده بودند. تصاویر MRI به منظور تعیین سطح مقطع عضله چهار سر ران گرفته شد. سپس به هر یک از آزمودنیها assigned با کراتین مونوهیدرات به مقدار (۲۰ گرم در روز به مدت ۷ روز، ۵ گرم در روز بعد از این) یا یک حالت (pl) sucrose placebo در یک طرحduble blind بعد از بارگیری در ۸ هفته پروتکل EMS عملی شد با QF چپ. آزمودنیها ادامه دادند RT را بصورت داوطلبانه بر روی دو اندام تحتانی در حالیکه رژیم غذایی آنها مطابق میلشان بود. به دبنال تمرینات EMS مجموعه دیگری از تصاویر MRI گرفته شد. ۱۴ آزمودنی به دلایل شخصی حذف شدند یا به دلیل تطابق ضعیفی که داشتند با این شرایط نتوانستند ادامه دهند (CR, N=8,40% , PL,N=6 , 50% , P=0.5952) بعنوان نتیجه ۱۷ مرد و ۱ زن با سال که به طور تفریحی آزمایش RT را انجام دادند برای انتهای تحتانی مطالعه را تمام کردند.

تصویربرداری MR : آزمودنیها آموزش داده شدند با خودداری کردن از فشار سنگین به وسیله رانها برای دست کم ۷۲ ساعت قبل از تصویربرداری. در امتداد محور رانها تصویر MR گرفته شد.
(TR/TE 2000/30 , 60,1-cm ضخامت برش , ۰۵-cmgap, 256×۲۵۶ matrix, 40-cm FOV,1 NEX)
این تصاویر با استفاده از یک میدان مغناطیسی ابررسانا به شدن Tesla 1.5 از شرکت جنرال الکتریک در شهر میلواکی گرفته شد. بعد از تنظیم فضایی قبل و بعد از تمرینات EMS تصاویر مقایسه شدند. و منطقه سطح مقطع عضله چهار سر ران معین شد برای هر برش ران با استفاده از یک عمل گر کور با استفاده از نرم افزار NIH. مقادیر مربوط به ۱۰ برش اول پایین تر از سمت عضلات سرینی بدن میانگین گرفته شد تا مقدار میانگین منطقه سطح مقطع QF بدست آید زیرا این ناحیه نشان دهنده بزرگترین سطح مقطع QF است. تصویربرداری MR یک اندازه گیری قابل اعتماد منطقه سطح مقطع است، با ضریب اطمینانی بیش از ۰۹۸ در آزمایشگاه ماست.
مکملهای غذایی:

در طی هفته بعد گرفته شدن تصاویر MR ، آزمودنیها مصرف کردند یک نوشیدنی با طعم شیرینی را به مقدار ۲۰ گرم آمیخته با ۵ گرم CR منوهیدرات دیگر، یا شکر (گروه PL) برای ۴ وعده در روز مکملها مخلوط می شدند با آشامیدنیهای طعم دار دیگر و در صورت امکان با غذاها مصرف می شوند. این روش که در هر وعده غذایی ۵ گرم CR منوهیدرات یا دارونما (PL) مصرف شود در روز در حین تمرینات EMS مکملها توزیع شدند در یک هفته (بارگیری) و دو هفته (تمرینات EMS) متناوباً در جلسه هایی که حاوی دستورالعمل مصرف آنها هم بود.
تمرینات EMS
تاثیرات رفتارهای QF در ۸ هفته (۱۶ جلسه ای) تمرینات EMS قبلاً برای افراد توضیح داده شد. قبل از مشاهده تصاویر MR و شروع تمرینات، آزمودنیها گزارش کردند با آزمایشگاه در ۳ موقعیت جداگانه در حداقل ۲۴ ساعت برای آشنایی با تست حداکثر انقباض ایزومتریک اختیاری (MVC) تحمل آنها نسبت EMS معلوم شود. در آغاز تمرینات، جریان EMS قرار داده شد با بیرون آوردن گشتاور نیروی ایزومتریک در ۴۵ درجه در زیر افقی معادل با تقریباً ۷۰% از MVC . بعد از ۶۰ ثانیه برگشت به حالت اولیه، این روش سپس استفاده شد و موجب شد ارتباط پیدا کند با مراحل تمرینی EMS.

برای مطمئن شدن از پیشرفت اضافه بار، گشتاور ایزومتریک در شروع هر جلسه تمرین به میزان تقریبی ۲% در هفته افزایش داده شد به کمک افزایش جریان. حجم تمرینات همچنین افزایش یافت از سه جلسه در طول هفته های اول و دوم به چهار جلسه در طول هفته های سوم و چهارم و با پنج جلسه در طول سرانجام هفته چهارم از تمرینات.
اطلاعات گشتاور در ۱۰۰Hz جمع آوری شد و به فورمت ASCII برای تحلیل نگهداری شد. گشتاور (Nm) در ۴۵ درجه پایین هوریزنتال برای هر کنسنتریک (Tcon) و اکسنتریک (TECC) توضیح داده شد.
نسبت به خط شروع QFCSA برای اندام چپ (NM.cm-2) . مقادیر حداکثر و حداقل برای Tcon و TECC در هر دوره استفاده شده بود برای محاسبه شاخص برجستگی
(FIcon , FIECC , min , max-1)
بارگیری بر روی هر دوره محاسبه شد بعنوان ناحیه زیر داخل مرکز یا خارج مرکز منحنی گشتاور که جدا شده بود بوسیله پیش تمرینات QFCSA اندام چپ (TTIcon , Necc.cm-2 زمان گشتاور لازم).