مقاله تاثیر حضور دپامین در القاء سمیت سلولی تجمعات آلفا سینوکلئین (پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون ) با سنجش میزان ROS و مرگ سلولی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر حضور دپامین در القاء سمیت سلولی تجمعات آلفا سینوکلئین (پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون ) با سنجش میزان ROS و مرگ سلولی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر حضور دپامین در القاء سمیت سلولی تجمعات آلفا سینوکلئین (پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون ) با سنجش میزان ROS و مرگ سلولی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر حضور دپامین در القاء سمیت سلولی تجمعات آلفا سینوکلئین (پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون ) با سنجش میزان ROS و مرگ سلولی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر حضور دپامین در القاء سمیت سلولی تجمعات آلفا سینوکلئین (پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون ) با سنجش میزان ROS و مرگ سلولی :

تعداد صفحات:۸
چکیده:
الیگومریزه شدن و تجمع آلفاسینوکئین از فاکتورهای مهم در بروز و پیشرفت بیماری پارکینسون و سایر بیماریهای وابسته (سینوکلئوپاتیها ) می باشد . ایجاد تجمعات آلفا سینوکلئین با آسیب شدید در مغز همراه بوده که یکی از مکانیسمهای موثر شناخته شده در سمیت سلولی وابسته به افزایش میزان گونه های فعال اکسیژن (ROS) می باشد . در بیماران پارکینسونی برای جبران اختلال در انتقال دوپامین مزیان بالایی از دارو تجویز می گردد . با توجه به گزارشاتی که در مورد تاثیر دو پامین در افزایش استرس اکسیداتیو در سیتوزول شده است ، در این مطالعه به تاثیر حضور دو پایمن بر افزایش سمیت سلولی آلفا سینوکلئین پرداخته شده است . تیمار سلول های رده PC12 با فرم های سمی فیر یلهای آلفا سینوکلئین به تنهایی و با همراه با غلظتهای مختلف دوپامین انجام شد . سنجش MTT جهت بررسی مرگ سلولی و سنجش نشر فلورسانس دی کلوفلورسئین دی استات (DCFH-DA) به منظور بررسی گونه های فعال اکسیژن انجام شد . نتایج نشان داد که فرمهای سمی فیبریلهای آلافسینوکلئین منجر به افزایش معنی دار میزان ROS و مرگ سلولها شد . حضور دوپامین همراه با فرمهای سمی فیبریلهای آلفاسینوکلئیندر غلظتهای بین ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ میکرومولار تاثیر معناداری در میزان ROS و مرگ سلول ها نشن داد و باعث افزایش میزان ROS و تشدید بیماریزایی در جضور فیبریل های آلفاسینوکلئین گردید .