مقاله بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک فسفره و نیتروژنه بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی ۷۰۴ در اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک فسفره و نیتروژنه بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی ۷۰۴ در اصفهان دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک فسفره و نیتروژنه بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی ۷۰۴ در اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک فسفره و نیتروژنه بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی ۷۰۴ در اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک فسفره و نیتروژنه بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی ۷۰۴ در اصفهان :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
کودهای بیولوژیک از نهاده های طبیعی هستند که می توانند به عنوان مکمل یا جایگزین کودهای شیمیایی در کشاورزیپایدار به کار برده شوند. به منظور بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت سیلویی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار در شهرستان اصفهان در سال ۱۳۹۱ انجام شد.فاکتورهای آزمایش شامل ۳ سطح کود بیولوژیک نیتروژن (نیتروکسین، نیتروکارا، سوپرنیتروپلاس) و شاهد و ۳ سطح کود بیولوژیک فسفر (بیوفسفر، فسفات بارور ۲، MC1p5 و شاهد بود. در پایان این آزمایش صفاتی شامل وزن خشک بلال وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن تر بلال، وزن تر برگ، وزن تر ساقه و وزن تر بوته اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد که منابع مختلف کودهای بیولوژیک فسفره تأثیر معنیداری بر تمامی صفات مورد بررسی ذرت داشتند. بیشترین وزن تر بوته در تیمار mC1p5 به مقدار ۳۲۰۳ گرم در بوته بدست آمد که بیشتر از سایر تیمارها بود. همچنین نتایج نشان داد که منابع مختلف کودهای بیولوژیک نیتروژنه نیز تأثیر معنی داری بر این صفات داشتند. بیشترین وزن تر بوته در حالت تلقیح بذور با نیتروکسین به مقدار ۳۱۶۲ گرم در بوته بدست آمد که بیشتر از سایرتیمارها بود. هرچند اثر متقابل تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر هیچکدام از صفات مورد بررسی نداشت ولی تلفیقاین کودها، عملکرد اندامهای مختلف ذرت سیلویی را نسبت به مصرف جداگانه هر کدام افزایش داد.