مقاله تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط :

تاریخچه ای درباره ی افزودنیهای آب گسترده متوسط
از زمان گسترش اولین افزودنی های کاهنده آب در اوایل سال های ۱۹۳۰م. افزودنی ۲۲۲جزئی اساسی از بتن و به ویژه بتن های با عملکرد بالا (HPC) به کاربرده شده امروزی شده اند. تاکنون, افزودنی هایی با قابلیت های کاهنده آب, حجمی از افزودنی های شیمیایی بتن را تشکیل می دهند.

در سال ۱۹۶۲م(ASTM C 494) مشخصه استانداردی برای افزودنی های شیمیایی برای تعیین پارامترهایی معرفی شدند که باید برای طبقه بندی به عنوان افزودنی های رسمی (قراردادی) کاهنده آب و یا کنترل کننده گیرش برآوره شوند.

یک کاهش آب به میزان حداقل پنج درصد به عنوان یکی از شرایط لازم برای طبقه بندی به صورت نوع A کاهنده آب, نوع D کاهنده آب و کند کننده, و یا نوع E کاهنده آب و تسریع کننده مشخص شد.
در سال ۱۹۸۰م ASTM C 494 برای گنجانیدن پارامترهایی برای نوع F, افزودنی کاهنده آب گستره زیاد(HRWR)؛ و نوع G,

افزودنی های کاهنده آب گستره زیاد و کند کننده بررسی گردید. میزان حداقلی از کاهش آب برای طبقه بندی به عنوان یک افزودنی HRWR به صورت (۱۲%) وضع گردید.
از یک چشم انداز عملی, افزدنی های کاهنده آب قراردادی در تولید بتن هایی آب اسلامپ هایی در حدود چهار تا پنج اینچ (۱۰۰ تا ۱۲۵ میلیمتر) ایده آل هستند. در حالی که افزودنی های HRWR در اسلامپ های (هشت اینچی)۲۰۰ میلیمتر یا بیش تر به بهترین وجه عمل می کنند.

متاسفانه, گاهی مشخصات فنی اسلامپ های بتن های عمل شده با افزودنی های HRWR برای مقادیری کم تر از این محدوده می سازند. این محدودیت ها می توانند به مسائل کنترل اسلامپ, تغییر پذیری بین آرماتورها و کارکرد خطادار منجر شوند.

افزودنی های قراردادی کاهنده آب, می توانند در مدار مصرف های (دوزبندیهای) زیادتری برای ارائه کاهش آب یا اسلامپ بیش تر برای برآورده کردن مشخصات فنی به کار برده شوند.

به هر حال, برای مقدار کاهش آبی که می توانند به دست آید, حدی وجود دارد علاوه بر این, دوزبندیهای بالاتری از افزودنی های قراردادی کاهنده آب غالباً به کند شدن بیش از اندازه و گسترش مقاومتاولیه سنی آهسته منتهی می شوند

نیازی برای افزودنیهایی که در گستره اسلامپ متوسط (پنج تا هشت اینچ) ۱۲۵ تا ۲۰۰ میلیمتر) به بهترین وجه عمل نمایند, به معرفی اولین مورد طبقه جدیدی از افزودنی ها مجر شد که اکنون در صنعت بتن به عنوان افزودنی های کاهنده آب گستره متوسط (MRWR) به آن ها اشاره
می شود.

این افزودنی ها می توانند کاهش آب متوسطی را بدون کند شدن همراه با دوزبندی های بالاتری از یک افزودنی قراردادی کاهنده آب, ارائه دهند. به طور رایج, مشخصات فنی برای افزودنی هایMRWR در تحت استاندارد ASTM C 494 وجود نارند. بنابراین آن ها بسته به فرمول بندی خودشان به صورت نوع A, تا F و یا نوع دیگر طبقه بندی می شوند.

در این مقاله, انواع مختلف افزودنیها MRWR موجود در مصرف با تاکید خاصی بر روی اولین افزدنی MRWR کاهنده آب و زودگیر کننده این صنعت توصیف می شوند. این افزودنی در درجه اول برای در نظر گیری مسائل کمبود سیمان گسترش یافت, و از آن نظر بی همتاست که به مرف مقادیر افزایش یافته ای از خاکستر بادی و سرباره کوره بلند پودر شده نرم بدون قربانی کردن گیرائی ویژگیهای گسترش مقاومت اولیه سنی اجازه میدهد.

سابقه (تاریخچه) MRWR
نخستین افزودنی MRWR واقعی در سال ۱۹۸۴ معرفی گردید, اما آن تا اواخر سالهای ۱۹۸۰ برای مصرف گسترده آزاد نگردید. آن بطور رایج یکی از پر مصرف ترین افزودنیهای MRWR می باشد که تشکیل می شود از یک محلول لیگنوسولفونات با افزودنیهای برازنده متعادل کننده گیرائی و بالابرنده مقاومت و قابلیت پرداخت. آن در ابتدا برای مصرف با یک خاکستر بادی مساله داری گسترش یافت که بوسیله یک شرکت تولید کننده مشهور مخلوط آماده در یکی از ایالات غرب میانه بکار برده می شد.

آن ۵ تا ۱۸ درصد کاهش آب و کارائی عالی را در سرتاسر یک گسترده وسیع اسلامپی از ۱۲۵ تا ۲۰۰ میلیمتر(۵ تا ۸ اینچ) ارائه می دهد. مهمتر از همه, کلرایدی در بر ندارد و ویژگیهای گیرایی نرمال را در سرتاسر گستره دوزبندی توصیه شده خود از (۱۹۵ تا ۹۵۵ میلی لیتر / ۱۰۰ کیلوگرم) (۳ تا ۱۵ Ftoz/cwt) ارائه می دهد.

این افزودنی MRWRشرایط استاندارد ASTM C 494 ویژه افزودنیهای نوع A و نوع F را برآورده می سازد. و در این مقاله به آن بعنوان MRWR-AF اشاره می شود.

افزودنیهای MRWR معرفی شده
در سال ۱۹۸۶, افزودنیهای MRWR با معرفی مقیاس وسیع یک محصول مبتنی بر لیگنوسولفونات کاهنده آل نرمال با فوق روان کننده متعادل کننده گیرائی و بالا برنده مقاومت و قابل پرداخت بودن پیشقدم شدند. برخلاف افزودنیهای کاهنده آب قراردادی این افزودنی MRWR درجه بالاتری از کاهش آب بدون اثرگذاری بر ویژگیهای گیرائی را ارائه می دهد (شکل ۱و ۲).

اطلاعات موجود در شکلهای ۱ و ۲ در دمای محیطی برابر۱۰ درجه سانتیگراد(۵۰ F) برای مخلوط های بتنی با یک مقدار سیمان قراردادی ۲۴۹ kg/m3 420 Lb/yd3 و اسلامپ ۱۶۵ میلیمتری ۶۵ اینچی بدست آمدند. این افزودنی MRWR که در عین حال در بردارنده مواد غیر کلرایدی است شرایط ASTM C 494 را برای افزودنیهای نوع ذیل برآورده
می سازد. و بدان بعنوان MRWR – A اشاره خواهد شد.

ویژگیهای کارآئی MRWR – AF مشابه با ویژگیهای مربوط به MRWR – A می باشد.
در سال ۱۹۸۸, اولین افزودنی MRWR در بردارنده کلراید (WRWR – CL) در درجه اول برای اصلاح زمانهای گیرائی موجود در مخلوط های بتنی در بردارنده خاکستر بادی یا سرباره کوره بلند پودر شده معرفی شد.

در مقایسه با MRWR-A در بردارنده غیر کلراید, MRWR-CL می تواند کاهشهای زمان گیرائی بگستره از حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه را در مقادیر دوزبندی بالاتر بر طبق ارگام نشان داده شده در جدول ۱ ارائه دهد.

MRWR-CL شرایط ASTM C 494 را برای افزودنیهای نوع A برآورده می سازد. اطلاعات کارآئی ارائه شده در جدول ۱ همچنین افزایشهای قابل توجه موجود در مقاومت فشاری بتن های عمل شده با MRWR را در مقایسه با مورد مربوط به رفرانس ساده نشان میدهد.

در سال ۱۹۹۳, اولین افزدنی MRWR برای برآورده ساختن شرایط ASTM C 494 برای نوع B, کند کننده و نوع D افزدنیهای کاهنده آب و کنده معرفی شد. این افزدنی نیز یک محلول از لیگنوسولفونات با اجزای کنترل کننده گیرائی و بالا برنده قابلیت پرداخت متناسب می باشد. در این مقابله آن به عنوان MRWR – BD اشاره می شود.

در مقایسه با افزودنیهای کند کننده قراردادی, گستره دوزبندی برای MRWR-BD نسبتاً وسیع می باشد. ۳ تا ۱۲ floz/cwt (195 تا ۷۸۰ml/100kg) اما مشابه با گستره برای دیگر MRWR های شرح داده شده . گستره های دوزبندی مشابه به تولید کننده های مخلوط آماده برای (Toggle) قرارگیری در بین دیگر افزدنی MRWR-BD و MRWR با حداقل اثر بر روی تقسیم به نسبت مخلوط به موقع مطلوب بودن کند شدن اجازه می کنند.

اولین فرمول بندی مبتنی / پلی کربوکسیلات
اولین افزودنی MRWR مبتنی بر یک تکنولوژی پلی کربوکسیلاتی برازنده New Generation (MRWR-PC) در اواسط سال ۱۹۹۷ ببازار معرفی شد. اگر چه برای صنعت بتن سازی در ایالات متحده نسبتاً جدید می باشد, تکنولوژی پخش پلی کربوسیلاتی بطور گسترده ای از سال ۱۹۹۲ ببعد در دیگر قسمتهای دنیا خصوصاً در خاور دور منطقه ژاپن بکار برده شده است.

در عرض چندین سال, در مصرف خاکستر بادی و یا سرباره کوره بلند سائیده شده نرم بعنوان جایگزینی قسمتی برای سیمان در بتن افزایش وجود داشته است. این کار می تواند به چند عامل مانند کمبودهای سیمان منافع اقتصادی جایگزینی سیمان, کارپذیری اصلاح یافته و گرمای هیدراسیون پائین تر و اصلاحاتی در خواص سخت شده و دوام بتن نسبت داده شود. بهرحال کند شدن برجسته گیرائی, خصوصاً در دماهای پائیت تر و گسترش مقاومت سن اولیه آهسته ناشی شونده از مصرف مقادیر جایگزینی بیشتر این مواد سیمانی اضافی جلوگیری کرده اند.

MRWR-PC برای ارائه راه حلی برای این مسائل توام شده با مصرف مقادیر جایگزینی بیشتر خاکستر بادی و سرباره کوره بلند دانه ریز معرفی شده است.

MRWR-PC بی همتا می باشد نه تنها بواسطه آنکه آن کلا مبتنی بر وضع شیمیایی متفاوتی می باشد, بلکه بدان جهت که آن اولین افزودنی MRWR می باشد که گیرائی تسریع شده ای را با خاکستر بادی و یا مخلوط های سرباره کوره بلند دانه ریز ارائه
می دهد.

MRWR-PC همچنین در بردارنده سازندگان غیر کلرایدی بالابرنده گیرائی بوده و شرایط ASTM C 494 را برای گیرنده های نوع A نوع C و نوع E برآورده می سازد. گستره دوزبندی توصیه شده برای MRWR-PC 8 تا ۳۰ Froz/cwt (520 تا ۱۹۵۰ ml/100kg) می باشد.

کارائی MRWR-PC با خاکستر بادی طبقه F
اطلاعات کارآئی برای مخلوط های بتنی عمل شده با دوزبندیهای گوناگونی از MRWR-PC در جدول های ۲ تا ۴ ارائه می شوند, برای مقادیر جایگزینی خاکستر بادی طبقه F بترتیب برابر ۱۵ و ۲۵ و ۳۵ درصد می باشند. به این بتن ها حباب هوا داده نشده بودند و هر کدام یک مقدار مواد سیمانی قراردادی برابر ((۲۹۷ Kg/m3)( 500 1b/yd3 داشتند.

MRWR-PC در مقادیر دوزبندی ۸ و ۱۶ و ۲۴ FLOZ / CWT (1565 ml/ 520, 1040, 100 کیلوگرم در هر مقدار جایگزینی خاکستر بادی بکار برده شد.
اطلاعات موجود در جدول ۲ نشان میدهند که زمانهای گیرائی اولیه بتن های خاکستر بادی دار عمل شده با MRWR- PC در مقایسه با (رفرانس) ساده تا ۳۵ الی ۶۵ دقیقه شتاب بخشیده شدند, و تا ۴۵ الی ۷۵ دقیقه نسبت به نمونه شاهد خاکستر بادی.

علاوه بر این, مقاومت های فشاری نمونه شاهد بتن های خاکستر بادی عمل شده با MRWR-PC یا اندکی بیشتر از مقاومت فشاری مشاهده ساده در تمام سنین آزمایشی بودند و یا قابل مقایسه با آن بودند. مقاومت فشاری مخلوط شاهد خاکستر بادی در تمام سنین آزمایش کمتر بود.

اطلاعات موجود در جدول ۳ برای میزان جایگزینی خاکستر بادی ۲۵ درصدی نیز در مقایسه مخلوط های مشاهده ساده و شاهد خاکستر بادی زمانهای گیرش اولیه شتاب دار شده ای نشان می دهند, خصوصاً در مقادیر دوزبندی بالاتری از
MRWR-PC .

در سطوح دوزبندی ۵۲۰, ۱۰۰ کیلوگرم m2 , 1040 و ۸ ۱۶floz/cwt, مقاومت فشاری
مخلوط های خاکستر بادی عمل شده با MRWR-PC با مقاومت فشاری شاهد ساده در ۳ روز قابل مقایسه بود, اما در دیگر سنین آزمایشی کمتر بود – یعنی ۷, ۲۸ و ۵۶ روزه مقاومت فشاری در سطح دوزبندی ( ml/100 kg) ( 24floz/ewt 1565 قابل مقایسه با مقاومت فشاری شاهد ساده در تمام سنین آزمایشی بود.

تمام مخلوط های خاکستر بادی عمل شده با MRWR-PC بطور بارزی مقاومت های فشاری بیشتری نسبت به مقاومت فشاری مخلوط شاهد خاکستر بادی در تمام سنین آزمایشی داشتند.
در میزان جایگزین خاکستر بادی ۳۵ درصدی, مخلوط های عمل شده با ۱۰۴۰, kg100 mk/1565 24floz/cet از MRWR-PC زمانهای گیرائی اولیه و مقاومتهای فشاری ۳ روزی مشابه به موارد مربوط به شاهد ساده داشتند (جدول ۴) .

بهرحال مقاومت های فشاری این مخلوط های MRWR-PC در مقایسه به مقاومت فشاری شاهد ساده در سنین بعدی کمتر بودند, اما نسبت به مقاومت فشاری مخلوط شاهد خاکستر بادی در تمام سنین آزمایشی بقدر قابل توجهی بیشتر بودند.

MRWR-PC با خاکستر بادی طبقه C
اطلاعات کارآیی برای MRWR-PC و خاکستر بادی طبقه C در یک سطح جایگزینی ۲۵ درصدی در جدول ۵ نشان داده می شوند. این بتن ها برای مقدار (۳۰۷ kg/m3) 517 1b/yd3 مواد سیمانی قراردادی, اسلامپ ۱۲۵ میلیمتر (۵ اینچی) و مقدار هوای ۵ درصدی طراحی شدند MRWR-PC در یک دوزبندیkg 100ml/ 975 (15 Floz/cwt) ارزیابی شد. این اطلاعات (داده ها) نشان می دهند که MRWR-PC بطور برجسته ای ویژگیهای گیرایی بتن خاکستر بادی را اصلاح کرده است.

در مقایسه با مورد مربوط به شاهد ساده, گیرائی اولیه خاکستر باید عمل شده با MRWR-PC تنها تا ۴۶ دقیقه بتاخیر افتاد یک اصلاح بیش از ۳ ساعت مقایسه شده با شاهد خاکستر بادی عمل شده, که زمان گیرائی اولیه اندکی بیش از ۹ ساعت داشت از این سه مورد, مخلوط MRWR-PC در تمام سنین آزمایش بالاترین مقاومت فشاری را داشت.

شاهد خاکستر بادی پائین ترین مقاومت فشاری ۳ روزی را بعلت کندشدن تجربه شده در اختیار داشت. MRWR-PC با سرباره کوره بلند دانه نرم اطلاعات کارآئی گیرائی اولیه و مقاومت فشاری برای MRWR-PC و سرباره کوره بلند گرانوله سائیده شده (GGBFS) در یک میزان جایگزینی ۵۰ درصدی در جدول ۶ ارائه داده می شوند. به این بتن ها حباب هوادهی نشده بودند و برای داشتن یک مقدار قراردادی مواد سیمانی برابر kg/m3 335 (564 (lb/yd3) و یک اسلامپ ۱۵۰ میلیمتر (۶ اینچی) طراحی شدند. MRWR-PC دوباره در یک دوزبندی kg 100/ ml 975 ارزیابی شد.

این اطلاعات نشان میدهند که مصرف RWR-PC کاهش برجسته را در زمان گیرایی اولیه ۱ ساعت و ۲۲ دقیقه را نسبت به شاهد GGFS ببار آوردند. تفاوت موجود در زمان گیرایی در بین شاهد ساده و مخلوط MRWR-PC تنها در حدود ۳۰ دقیقه بود.

در رابطه با شاهد GGBFS, مقاومتهای فشاری سن – اولیه زودرس بطور بارزی در رابطه با مخلوط MRWR-PC بیشتر بودند (مکانیزم پخش تکنولوژی پلی کربوکسیلات اختصاصی) یک مولکول اختصاصی مبتنی بر شیمی پلی کربوکسیلاتی برای کاهش آب نشان داده شده بوسیله MRWR-PC می باشد

این مولکول برای متفاوت بودن از ساختمانهای شیمیایی شیمی های برجسته موجود در دسترس صنعت بتن سازی مهندسی شده است (مانند لیگنوسولفوناتها, نفتالین سولفوناتها, ملامین سولفونتاتها) در حالیکه این ها می توانند بوسیله ًً زنجیرهای پلیمریًً با گروههای سولفوناتی باردار در امتداد طول بسپار(۵) (پلیمر) مشخص شوند

معماری مولکول اختصاصی می تواند بوسیله مولکولهای پلی کربوکسیلات اتری مشخص شوند که به زنجیرهای جانبی بلندی در نقاط مختلف روی ستون فقرات بسپاری (پلیمری) چسبیده اند. این ساختمان شانه مانند در شکل ۳ ترسیم می شود.

این معماری مولکولی ویژگی های پخش کننده ای را ارائه می دهد که نسبت به مواد شیمیایی پخش کننده موجود مزایایی دارند که بوسیله مکانیزه به دافعه الکترواستاتیکی عمل می کنند. پخش کننده های دافعه الکترواستاتیکی از آن جهت در بتن مؤثر می باشنند که آنها به سطوح ذرات باردار موجود در مخلوط بتنی چسبیده اند و بر روی آنها جذب شده اند, از نظر بار الکتریکی همه ذرات را یکسان می سازند, آنها همدیگر را مانند دو قطب همنام آهن ربا دفع می کنند.

این دافعه به پراکندگی مخلوط, روان بودن شدید
(بسته به دوزبندی) و کاهش آب ناشی شونده منجر می شود. در هر حال, موقعی که هیدراسیون سیمان شروع می شود, این بسپار (پلیمر) بداخل فرآورده های هیدراسیونی جذب شده و شروع به از دست دادن تاثیر خود می کند این کار به منعقد شدن (شکل ۴) و کاهشی در کارپذیری منتهی می شود شیمی پلی کربوکسیلاتی نیز بوسیله جذب سطحی عمل می کند, اما آن بر روی جذب سطحی بعنوان تنها وسیله پخش خود متکی نمی باشد.

این بعلت آن می باشد که زنجیرهای جانبی روی معماری ملکول اختصاصی مکانیزم پخش کننده اضافی را ارائه می دهند – یعنی ممانعت فضائی که ذرات را بدور از هم فشار می دهد. در نتیجه موثر بودن آن در مقایسه با تاثیر پخش کننده های دافعه الکترواستاتیکی شرح داده شده در پاراگراف قبلی مدت طولانی تری باقی می ماند (شکل ۵) نتیجه ویژه عبارتست از نگاهداری بهتر کارپذیری و اسلامپ, کاهش آب بهتری در دوزبندیهای مشابه و در مقایسه با پخش کننده های دافعه الکترواستاتیکی حساسیت سیمانی کمتر.

ویژگی های افزودنی های MRWR
علاوه بر قابلیت کاهش آب گستره متوسط خود, این افزودنیها ویژگیهای دیگری را هم به بتن ارائه می دهند که پذیرش و کاربرد آنها را در محدوده صنعت بتن سازی آسان کرده اند. برخی از این ویژگیهای منحصر بفرد بقرار زیرند:
قابلیت پرداخت افزایش یافته:
یکی از ویژگیهای افزودنیهای MRWR که به کاربرد گسترده آنها منجر شده است عبارتست از ویژگی قابلیت پرداخت افزایش یافته ای که آنها به بتن ارائه می دهند.

این ویژگی در درجه اول بعلت آثار آنها بر روی سرعت تراوش (Bleeding) بتن
می باشد (شکل ۶) و روی سرعت سخت شدن قبل از گیرش ابتدائی می باشد (شکل ۷).
همانطوریکه در شکل (a) نشان داده می شود, در یک دمای محیطی برابر ۳۲ درجه سانتیگراد (۹۰ F) بتن عمل شده با افزودنی MRWR نوع BD, اندکی طولانی تر تراوش (Bleeding) می کند و در یک سرعت متفاوتی در مقایسه با بتن عمل شده با یک افزودنی کند کننده قراردادی(معمولی).

اگر چه کل حجم های آب تراویده در این ارزیابی اصولاً یکسان بودند (شکل ۶(b) ), یک افزودنی MRWR غالباً حجم کل آب تراویده را کاهش خواهد داد. سرعت سخت شدن بتن عمل شده با یک افزودنی MRWR قبل از گیرش اولیه نوعاً کمتر از سرعت بتن عمل نشده بر طبق شکل (۷) می باشد.

این بدان معنی است که در ضمن دوره بحرانی که در آن بتن می تواند پرداخت شود, ((پنجره پرداخت کردن)) (عموماً مربوط به یک مقاومت نفوذی کمتر از ۰۴ Mpa) 50 Psi) نسبت به حدود گیرائی اولیه بتن عمل آمده با یک افزودنی MRWR, آب تراویده کمتری در سطح بتن جمع می شود و از این رو, پرداخت می تواند زودتر شروع شود.

مدت تراوش اندکی طولانی تر نیز به ادامه (گسترش) پنجره پرداخت و کاهش احتمال پاشیدن عمدی آب در روی سطح بتن برای کمک به پرداخت کمک می کند.

اثر تلفیق یافته افزودنی MRWR بر روی سرعت تراوش و سرعت سخت شدن قبلا از گیرش اولیه عبارتست یک پنجره پرداختی بزرگتر, و بنابراین ویژگی قابلیت پرداخت افزایش یافته.

قابلیت پرداخت افزایش یافته بتن های عمل شده با افزودنی MRWR در بررسی های آزمایشگاهی انجام شده توسط Bury و دیگران, با بکار بردن یک روش آزمایشی نشان داده شده است که برای اندازه گیری این منظور گسترش یافت که چگونه باسانی بتن می تواند بدون درونی بودن ذاتی برای فرآیند پرداخت شدن, پرداخت شود. برای یک دوزبندی (ml/ 100 520 kg) floz / cwt از MRWR-AF, کاهشهایی در تلاش پرداخت کلی بطور آشکار گستره از ۳۰ تا ۵۶ درصد در بتن حباب هوا داده نشده و از ۶۲ تا ۷۶ درصد در بتن حباب هوا داده شده است.

تلاش لازم برای پرداخت بتن در عرض دوره یکساعتی نیز تا ۳۸ الی ۵۲ درصد با یک دوزبندی ۱۰۰ ml/ 260 floz/ cwt از MRWR – BDکاهش های موجود در تلاش پرداخت بطور خاصی در کاربردهای صافکاری مطلوب می باشند زیرا تمایلی برای پاشیدن آب بر روی سطح کار بعنوان یک کمک پرداخت کننده و پرداخت روئی (زیاده از حد) تقلیل می یابند. در نهایت, این کار می تواند به اصلاحی در دوام سطح بتنی منتهی شود .

قابلیت پمپاژ:
علاوه برا صلاح قابلیت پرداخت, کارپذیری, قابلیت پمپاژ و استقرار بتنهای عمل شده با افزودنی MRWR نیز بطور بارزی بهتر از مورد مربوط به بتن های عمل نشده و یا بتن های عمل شده با افزودنی کاهنده آب معمولی (قراردادی) می باشد. قابلیت پمپاژ افزایش یافته بتن عمل شده با MRWR, فشارهای پمپی کمتری را ببار می آورد همانطوریکه در یک ارزیابی کارگاهی انجام شده در Oklohona, Tulsa با بکار بردن بتنی با یک فاکتور سیمانی ۵ kg/m3 383 lb/ya3) ) 645 و یک اسلامپ ۱۷۵ میلیمتر(۷ اینچی) نشان داده شده است.

با یک دوزبندی (۷۸۰ ml/100 kg floz/cwt از MRWR-A فشار هیدرولیکی تا (۴ Mpa) 500 Psi الی ۷Mpa) 1000 Psi در مقایسه باPSI 500 10مگاپاسگال برای بتن شاهدی کاهش یافت که با یک افزودنی کاهنده آب فوق روان کننده نسل دوم عمل شده بود.

خط پمپاژ بطول ۲۴ مترفوت بود. کاهشهای مشابهی در فشارهای پمپی در مورد پروژه مشاهده شده است که در آنجا بتن عمل شده با افزودنی های MRWR بکار برده شده است. بتن های عمل شده با اسلامپ هائی در حدود ۹۰ میلیمتر برای پمپاژ گزارش شده است مثل اینکه اسلامپ ها حداقل ۲۵ میلیمتر(۱ اینچ) بوده اند. کاهشهای موجود در فشارهای پمپی مشاهده شده می توانند بعلت این حقیقت باشند که افزودنی MRWR بافت سطحی را برای مخلوط های بتنی اضافه می کنند و چسبندگی را کاهش می دهند.

این ویژگیها همچنین پمپاژ بتن عمل شده با MRWR را در روی فواصل نسبتاً طولانی آسان می سازند, همانطوریکه در مورد پروژه Orange تکزاس صدق می کرد که آنجا m3310 (405 yd3 ) از بتن در فاصله ای در حدود ۱۱۰۰ متر ۳۶۰۰ فوت ۱۱۰۰ متر پمپاژ گردید. این مخلوط بتنی یک مقدار کل ماده سیمانی برابر (۳۳۵kg/m3) 5641b/yd3 با ۲۰ درصد خاکستری بادی و ۱۲ تا ۷۸۰) ۱۴ floz/ cwt تا ۹۱۰ ML/100 kg) از- MRWA – R در برداشت . اسلامپ های قبل و بعد از پمپاژ بترتیب برابر ۵/۹ و ۵/۷ اینچ ۱۹۰ و ۲۴۰ میلیمتر بودند.