مقاله تقویت فیزیولوژیکی بذرهای کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo var. styriaca) با روشهای مختلف پیش تیمار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تقویت فیزیولوژیکی بذرهای کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo var. styriaca) با روشهای مختلف پیش تیمار دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تقویت فیزیولوژیکی بذرهای کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo var. styriaca) با روشهای مختلف پیش تیمار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تقویت فیزیولوژیکی بذرهای کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo var. styriaca) با روشهای مختلف پیش تیمار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تقویت فیزیولوژیکی بذرهای کدوی تخم کاغذی (Cucurbita pepo var. styriaca) با روشهای مختلف پیش تیمار :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
بذرهای کدوی تخم کاغذی منبع سرشاری از پروتئین و روغن است و مواد موثره ارزشمندی از جمله اسیدهای چرب، فیتوسترول و ویتامین E (بهویژه گاما توکوفرول) دارد. به منظور ارزیابی اثر انواع و مدت پیش تیمار بر روی تقویت بذر و برخی از صفات بیوشیمیایی جوانه زنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی اجرا گردید . تیمارهای آزمایش شامل پیش تیمار با آب و محلولهای سه درصد NaCl، بیست میلیگرم بر لیتر اسید جیبرلیک و ۲۰ppm اسید آسکوربیک به مدتهای ۸، ۱۶ و ۲۴ ساعت بود. یک توده بذری به عنوان شاهد برای مقایسه روشهای مختلف پیش تیمار در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که در بذرهای پرایم شده با آب، اسید جیبرلیک و اسید آسکوربیک، درصد و سرعت جوانه زنی با افزایش مدت زمان پرایمینگ افزایش نشان داد که این میزان افزیش در تیمار اسید آسکوربیک محسوستر بود. آنزیمهای سوپراکسید دیسمیوتاز، کاتالاز و پراکسیداز در تیمارهای اسید جیبرلیک و کلرید سدیم به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار فعالیت را به خود اختصاص دادند. فعالیت این آنزیمها به غیر از هالو پرایمینگ با افزایش مدت زمان پرایمینگ روند صعودی را نشان داد، به طوری که بذرهای پیش تیمار شده با اسید جیبرلیک به مدت ۲۴ ساعت مناسبترین تیمار از نظر میزان فعالیت این آنزیم بودند.