مقاله حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب دارای ۴۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب :

حرکتهای تجزیه طلبانه پس ازانقلاب

الف – عنوان تحقیق:
۱- فارسی: تجزیه و تحلیل قومیت و حرکتهای تجزیه طلبانه در اولین دهه انقلاب اسلامی ایران. (به دنبال امنیت فراگیر)

۲- خارجی:
An Anaalysis of Ethnithity And Aecessionist Movement in The First Decade of Isiamic Revolution of Iran.

ب- نوع تحقیق:
۱- کاربرد ۲- بنیاد ۳- توسعه ای
ج- کلید واژه ها:
۱- تجزیه طلبی (Separatism) درخواست گروه قومی ساکن سرزمین معین برای جدایی از قلمرو حاکمیت سیاسی دولتی که قوم و سرزمین جزئی از آن بشمار می رود. هدف جدایی خواهان اغلب تشکیل دولتی تازه در سرزمینی معین برای قومی خاص است. (آشوری ، ۱۳۸۲ ص ۱۰۸).

۲- هویت (Identity) این واژه بیانگر چه کسی بودن است که از احتیاج بشر به شناخته شدن و شناسنده شدن به چیزی یا جایی ناشی می شود. سرزمین ، تاریخ، زبان، ادبیات، فرنگ و هنر از جمله عناصر تشکیل دهنده هویت شمرده میشوند (آقابخشی، ۱۳۸۱ ص ۳۰۵)

۳- ناسیونالیسم یا ملت باوری (Nationalism) نوعی آگاهی جمعی است، یعنی آگاهی به تعلق ملت، این آگاهی را «آگاهی ملی» خوانند. آگاهی ملی اغلب پدید آورنده حس وفاداری و شور دلبستگی افراد به عناصر تشکیل دهنده ملت: نژاد ، زبان، سنت ها، عادت ها، ارزش های اخلاقی و اجتماعی به طور کلی فرهنگ است. (آشوری، ۱۳۸۲ ص ۳۱۹)

۴- قومیت (Ethnicity) حالت گروهی از مردمی که از درجه ای از پیوستگی و همبستگی برخوردارند و آگاه از اینکه اصل و منشا مشترک دارند. (آقابخشی ۱۳۸۱ ص ۲۲۳).

د- شرح و بیان مساله پژوهشی:
ایران سرزمینی پهناوری است. با سابقه تاریخی طولانی. در این گستره خاکی اقوام متعدد در طول سالیان متمادی با هم زیسته اند. کشور ایران دارای ترکیب شگفت انگیزی از آداب؛ رسوم، زبان و مذهب است. با وجود مجموعه این تفاوت ها عنصر ایرانی و ایران در طول تاریخ تداوم داشته. از طرف دیگر تاریخ ایران شاهد تلاشهایی است که قصد جدایی و استقلال از پیکره ایران را دارد. از

نظر این پژوهش صرف وجود اقوام متعدد موجب حرکت های جدایی طلبانه نیست یا به تعبیر صحیح تر نفس وجود تفاوتهای قومی تضمین کننده بسیج قومی نیست. با نگاهی هر چند گذرا به تاریخ ایران صحت این مدعا ثابت می شو. با انتقاد از پژوهش تک عاملی تاکید این تحقیق بر مجموعه علل داخلی و خارجی است و با بررسی تاریخی قصد شناخت این عوامل را دارد.
تا پیش از قرن ۱۳ هجری. در ایران هیچ گونه جنبش قومی که حاکی از سیاسی شدن شکافهای قومی و زبانی باشد مشاهده نمی شود، تنها ظهور دولت مدرن و متمرکز در این سالها بود که ایلات و عشایر را در قالب اقلیت قومی و زبانی رودروی دولت مرکزی قرار داد. این کشمکش دولت

مرکزی و سران ایلات و عشایر در سرتاسر حکومت رضاشاه به صورت پنهان و آشکار ادامه یافت و با فروپاشی ساختار قدرت در شهریور ۱۳۲۰ ما شاهد شکل گیری جنبشهای تجزیه طلبانه هستیم.
سر برآوردن دوباره این حکومتهای تجزیه طلبانه در فردای انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ حاکی از این مساله است که مشکل همچنان در طی این سالها ادامه یافته است. حوادثی که در سالهای نخستین پیروزی انقلاب در ایران رخ داد و طرح مساله خلق های ترکمن، عرب و کرد ;

به خصوص از سوی گروههای چپ و نیز رویدادهای کردستان و نقشه های حزب بعث عراق برای خوزستان و حمله به ایران از جمله نشانه های تداوم این معضل (تجزیه طلبی) میباشد.
پرسش اصل پیش روی این تحقیق اینشت که چه عواملی در پیدایش و تداوم حرکتهای تجزیه طلبانه بعد انقلاب ۵۷ موثر بوده اند.

چرا این موضوع برای این پژوهش انتخاب شده است؟ و ارزش آن برای ایران امروز تا چه اندازه اهمیت دارد؟ آفات تجزیه طلبی و پیامد های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن نیاز به تکرار ندارد. ترکیب جمعیتی کشورمان و وجود اقوام متعدد و همچنین سابقه حرکتهای گریز از مرکز اهمیت چنین پژوهشهای را دو چندان می سازد.

تاکید این پژوهش بر مجموعه علل است: از جمله مهمترین عوامل داخلی، ضعف جامعه مدنی است. نهضت مشروطه با هدف برقراری حکومت قانون و سلطنت محدود روی داد لیکن در عمل این حرکت جامعه مدنی نیرومند و حتی نوع ضعیف آن را به ارمغان نیاورد، صرفا پاره ای از نمادهای صوری جامعه مدنی را در قالب قوانین موضوعه تصویب و قانونی کرد. تجزیه نا موفق نهضت مشروطه به دلایل ساختاری نقش تخریبگر قدرتهای خارجی و واگرایی سیاسی در کشور منجر به کودتای ۱۲۹۹ شد و حکومت رضا شاه به نوبه خود مانع تکوین جامعه مدنی شد. بطور کلی در طول حکومت پهلوی ما تلاش مستمری در جهت ایجاد مولفه های جامعه مدنی صورت نگرفت. بعد از انقلاب

اسلامی ۱۳۵۷ نیز به دلیل پراکندگی قدرت در سالهای نخستین و از طرفی شروع جنگ تحمیلی مانع این مهم شد. عامل مهم دیگر ضعف حکومت مرکزی است که این خود موجب تقلیل انسجام ملی و سیاسی شده است. در نهایت توجه به عامل خارجی و پدیده استعمار است. نیروهای خارجی و توانستند از طریق حمایت و پشتیبانی زمینه سیاسی شدن قومیت ها را در جهت استمرار منافع خود فراهم سازند. از جمله می توان به همکاری و حمایت حزب بعث از جنبشهای تجزیه طلبانه خوزستان اشاره کرد.
۴- پیشینه و تاریخچه موضوع تحقیق: ( مطالعات و تحقیقاتی که در رابطه با این موضوع صورت گرفته و نتایج حاصل از آن)

در مورد موضوع تجزیه طلبی به طور منفرد و پراکنده مقالات و کتاب هایی نوشته شده از جمله مهمترین منابع در مورد قومیت کتاب (قومیت و قوم گرایی در ایران افسانه یا واقعیت) نوشته حمید احمدی (۱۳۸۲) است. کتاب وی پژوهشی است انتقادی به مطالعات قومی از دیدگاه روش شناسی، احمدی در این کتاب چهار چوب نظری سه گانه ای ارائه داده که در آن دولت ، نخبگان و نیروهای بین المللی نقش اصلی را برای سیاسی کردن اختلافات زبانی و مذهبی و شکل دادن به جنبش های قومی در ایران دارند. وی در این اثر از کنار مشکلات قومیت ها عبور کرده و به عدم شکل گیری هویت ملی و سیاسی کمتر پرداخته است. کتاب عمده دیگر (ناسیونالیسم در ایران) نوشته ریچارد کاتم (۱۳۷۸) است. وی در این کتاب به بررسی مبانی اجتماعی ناسیونالیسم در

ایران پرداخته است. در فصولی از کتاب نویسنده به ناسیونالیسم قومی و جدایی طلبانه اشاره کرده است. منبع عمده دیگر کتاب (کردستان، علل تداوم بحران آن پس از انقلاب اسلامی) نوشته حمیدرضا جلایی پور (۱۳۷۲) است. این کتاب در جستجوی پاسخ به دو سوال کلیدی است اول: روند شکل گیری مسله کردستان در بعد تاریخی و دیگر علل تداوم بحران آن پس از پیروزی انقلاب اسلامی کدامند؟

نویسنده در ادامه علل تداوم بحران را چنین معرفی می کند، همبستگی کردی (قومی) که در آغاز پیروزی انقلاب مجدداً تقویت شد.، وجود احزاب سیاسی کردی که شعار خود مختاری را مطرح کردند، موقعیت برون مرزی و حمایت خارجی از این حرکتها، جغرافیای سیاسی کردستان و درنهایت سیاست امنیتی دولت جمهوری اسلامی. نوشته مورد نظر کتاب جامعی راجع به مسله کردستان است اما در باب سایر حرکتهای جدایی طلبانه سخنی به میان نمی آورد. منبع دیگر مقاله (طرح های تجزیه خوزستان) نوشته اصغر جعفری ولدانی (۱۳۸۴) است. نویسنده با بررسی اسناد و مدارک به این نتیجه رسیده که از زمان استقلال عراق تاکنون خوزستان ایران همواره مورد اهداف توسعه طلبانه بغداد بوده و اخیرترین این اقدامات حمله عراق به ایران در سال ۱۳۵۹ است. این مقاله نیز اطلاعات مفیدی را طبقه بندی نموده است اما تنها مورد خوزستان را بررسی کرده و بیشتر به ابعاد خارجی موضوع پرداخته.
۵- اهداف تحقیق:
۱) برسی رابطه بین جامعه مدنی و شکل گیری انسجام سیاسی و ملی.
۲) تعین رابطه بین ضعف و ناکار آمدی حکومت مرکزی و شکل گیری جنبشهای تجزیه طلبانه.
۳) تعین نقش نیروهای خارجی در بروز حرکتهای قومی تجزیه طلبانه.
۴) تعین راهکار برای مقابله با تجزیه طلبی (به دنبال امنیت فراگیر)

۶- اهمیت و ارزش تحقیق:
کشور ایران دارای اقلیت های زبانی و مذهبی فراوانی است. شناخت پدیده تجزیه طلبی با توجه به مصادیق تاریخی آن ما را در درک و ارزیابی تبعات منفی قومیت گرایی و تجزیه طلبی یاری می رساند. تبعات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مساله تجزیه طلبی اهمیت موضوع را دو چندان میسازد. در نهیت بلحاظ تئوریکی بررسی مساله قومیتها و تجزیه طلبی بعد از انقلاب می تواند تا حد زیادی در تدوین و ارزیابی تئوریها و نظریات مرتبط مفید باشد.

۷- کاربرد نتایج تحقیق:
نتایج این پژوهش می تواند در تقلیل تبعات منفی پدیده تجزیه طلبی و قوم گرایی و حل مشکلات ناشی از آن بسیار مفید باشد. و از طرفی موجب تقویت توسعه کشور در ابعاد مختلف و افزایش امنیت و همبستگی ملی و سیاسی گردد.
۸- فرضیه ها (در صورت لزوم) یا سوالهای تحقیق:

۱) ضعف جامعه مدنی تا چه حد در شکل گیری حرکتهای تجزیه طلبانه مورد نظر موثر بوده است؟
۲) ضعف حکومت مرکزی چه نقشی در شکل گیری جنبش های تجزیه طلبانه مورد نظر داشته است؟
۳) حمایت کشورهای خارجی تا چه حدی در تکوین حرکتهای قومی و تجزیه طلبانه دهه اول انقلاب دخیل بوده است؟
________________________________________
۴- چه راه حل های برای جلوگیری و مقابله با تجزیه طلبی ؟ امنیت فراگیر می توان در نظر گرفت؟
________________________________________
۹- روش تحقیق:
۹-۱) نوع مطالعه و روش بررسی فرضیه ها و یا پاسخگوئی به سوالات (توصیفی ، تجربی، تحلیل محتوا، اسنادی، تاریخی و 😉 توصیفی به تعریف مفاهیمی مانند تجزیه طلبی اشاره می شود به نحوی که آنرا از دیگر حرکتها متمایز سازد. و با بهره برداری از روش تحلیلی و ترکیبی از مدل های دولت شازی ، رقابت نخبگان و نظام بین المللی حرکتهای قومی و جدایی طلبانه مورد نظر پرداخته و تبین می شود. با تکیه بر این سه مدل چهار چوب نظری ارائه می شود که در آن سه متغیر عمده یعنی دولت، نخبگان و نیروهای بین اململلی نقش های مهمی در سیاسی کردن مسائل قومیت و بروز حرکتهای سیاسی در میان گروههای مذهبی و زبانی ایفا می کنند. (احمدی ، ص ۱۶۶)
۹-۲) جامعه آماری (در صورت لزوم)

۹-۳) روش و طرح نمونه برداری
۹-۴) حجم نمونه و روش محاسبه
۹-۵) ابزار گردآوری داده ها (پرسشنامه، مصاحبه و 😉
۹-۶) ابزار تجزیه و تحلیل
۱۰- منابع و مآخذ:
آبراهامیان، یرواند (۱۳۷۷) ایارن میان دو انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی. کاظم فیروزمن و دیگران ، تهران : نشر مرکز
احمدی ، حمید (۱۳۸۲) قومیت و قوم گرایی در ایران، افسانه یا واقعیت. تهران: نشرنی
آشوری، داریوش (۱۳۸۲) دانشنامه سیاسی. تهران: انتشارات مروارید
برتون، رولان (۱۳۸۰) قوم شناسی سیاسی. ناصر فکوهی. تهران: نشرنی
جعفری ولدانی، اصغر (۱۳۸۴) طرح های تجزیه خوزستان اطلاعات سیاسی اقتصادی ش ۲۱۲-۲۱۱
جلایی پورحمیدرضا (۱۳۷۲) کردستان علل تداوم بحران آن پس از انقلاب اسلامی. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه
شمیم، علی اصغر (۱۳۷۰) کردستان. تهران: نشر مدبر
فاوست، لوئیس (۱۳۷۴) ایران و جنگ سرد. کاوه بیات. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه
فوران، جان (۱۳۸۳) مقاومت شکننده، تاریخ تحولات اجتماعی ایران. احمد تدین. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا
Banani , Amin (1961) Modernization of Iran, Califonia: Stanford University Press
Cottam , Richard. (1978) Nationalism in Iran. Pitsburgh University Prss
Kellas ,James. The Politics of Nationalism and Ethnicity. New York: St. Martin
مقدمه:
پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ محصول ائتلاف چند طبقه ای چند قومی مردم ایران بود. هممچنان که این ائتلاف احاد مردم از هر گروه، قومیت و طبقه در برابر رژیم ستم شاهی شکل می گرفت و موجبات سقوط آنرا فراهم می ساخت به همان سرعت نیز انقلاب با طیف بسیار متنوعی از درخواست ها از سوی نیروهای مختلف روبرو شد در هر سه مقطعی که ما با وفور حرکتهای قومی و تجزیه طلبانه مواجه هستیمه (بعد از انقلاب مشروطه و ؟ شکل گیری دولت ملی و سلسه پهلوی ، شهریور ۱۳۲۰ و سقوط رضا شاه و انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷) این سیل تقاضاها و

خواسته ها به حق و ناحق وجود دارد. انقلاب اسلامی نیز با هجوم تقاضا ها از اقصی نقاط کشور مواجه شد. طیف گسترده نیروهای درگیر در انقلاب نیز خود دلیل برکثرت تقاضاها و خواسته های متنوع است.
از طرف دیگر در شرایط انقلابی سالهای اولیه انقلاب ما با سربر آوردن دوباره حرکتهای قومی و تجزیه طلبانه مواجهیم ، عواملی مثل ، ضعف تا قدرت دولت مرکزی، عدم استقرار کامل نهادهای انقلابی جدید و مشخص نبودن وظایف آنها، فقدان تجزیه اداره کشور و تعدد مراکز تصمیم گیری و از طرفی حمایت و دخالت کشورهای خارجی زمینه ساز شکل گیری دوباره این حرکتها شد.
از بهمن ۱۳۵۷ زنجیره به هم پیوسته تقاضای قومی و به دنبال آن خشونت های قومی و محلی آغاز شد. کردها در شمال غرب ایران اولین ودر عین حال مهم ترین مهره آغازین این بازی بودند. در ماههای بعد به ترتیب در ترکمن صحرا و خوزستان نیز ما شاهد حرکتهای قومی هستیم در این فصل حرکتهای قومی در کردستان و خوزستان را به دلیل اهمیت ویژه و از طرفی سابقه حرکتهای مشابه در گذشته را بررسی می کنیم.

کردستان:
همانطور که پیشتر اشاره شد کردها دارای سابقه طولانی در مبارزات برای کسب استقلال اند. مهمترین جلوه این حرکتها شکل گیری جمهوری خود مختار مهاباد در ۱۳۲۴ است. بعد از فروکش کردن غائله مهاباد کردها و گروههای کردی با وجود کوله باری از سوابق مبارزاتی، حدود سه دهه انفعال سیاسی و سیاست انزواگرایانه را پیشه خود ساختند. در طول این مدت رهبران گروههای سیاسی کرد در بهترین حالت تا سیاست صبر و انتظاار و یا راه مهاجرت را در پیش گرفتند.
بعد از نزدیک به سه دههه انفعال سیاسی در کردستان همزمان با وقوع انقلاب اسلامی کردستان نیز حالت بحرانی به خود کی گیرد.

گروههای سیاسی کرد سردمدار این مبارزه برای کسب خود ختار ی از دوللت جدید التاسیس می شوند. هر چند کردها نیز مانند سایر گروههای قومی در اقصی نقاط کشور در آستانه پیروزی انقلاب به جنبش سرنگونی رژیم پهلوی پیوستند، اما به دلایلی زمینه برای حرکتهای خشونت آمیز علیه دولت مرکزی نو مهیا شد.
* جریانهای اصلی سیاسی کرد در آستانه انقلاب اسلامی:
در حوادث کردستان طیف وسیعی از نیروها شرکت داشتند اما در یک طبقه بندی می توان به دو گروه مشخص اشاره کرد گروههای کرد و گروههای غیر کرد.

از جمله مهمترین گروههای کردی حزب دموکرات کردستان و سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران یا همان «کومله» است.
زمینه های پیدایش حزب دموکرات به پیش از انقلاب می رسد. در سال ۱۳۲۴ قاضی محمد رئیس فرقه دموکرات کردستان، حزب دموکرات کردستان ایران ، را با شعار خودمختاری برای کردستان و دموکراسی برای ایران تأسیس کرد. بعد از پایان غائله کردستان و یک دوره رکود حزب دموکرات ایران به صورت سازمان ایلتی حزب توده مجدداً شروع به فعالیت کرد اما بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و شکست کامل حزب توده، حزب دموکرات نیز متلاشی شد و بسیاری از سران آن دستگیر و اعدام

شدند، عده ای نیز به عراق فرار کردند و به فعالیت خود ادامه دادند. این حزب پس از پیروزی انقلاب دوباره تجدید حمایت کرد. بعد از انقلاب این حزب از دو جناح عمده سیاسی و نظامی تشکیل شده است. جناح سیاسی که در رأس آن غنی بلوریان از زندانیان بنام حزب توده در دوره شاه قرار داشت و مورد حمایت شوروی بود و جناح نظامی به رهبری عبدالرحمن قاسملو تحت حمایت عراق بود.
سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران نیز از جمله گروههای مهم کردی است. زمینه های پیدایش این گروه به پیش از انقلاب می رسد اما اعلام موجودیت کومله به بعد از انقلاب و بهمن ۵۷ می رسد. مشیِ این گروه در برابر جمهوری اسلامی مبتنی بر یک تضاد آشتی ناپذیر قرار داده شده بود.
البته شخصیت های مهم دیگری وجود داشتند که وزنه های قابل توجهی در منطقه به شمار می آمدند. منجمله سید عزالدین حسینی امام جماعت اهل تسنن شهر مهاباد و احمد مفتی زاده روحانی اهل سنندج.
در همان روزهای اول انقلاب احمد مفتی زاده اقدام به تأسیس «حزب مساوات اسلامی» در شهر سنندج کرد. وی از طرف مطبوعات به عنوان رهبر مسلمانان اهل سنت کردستان شناخته می شد و سرپرستی شورای انقلاب شهر سنندج را نیز بر عهده داشت . نکته ای که باید به خاطر داشت این است که گروههای سیاسی که در کردستان فعالیت می کردند تنها موط به گروههای سیاسی کردی نبود بلکه گروهها و تشکیلات چپ گرا نیز در منطقه فعال بودند.از جمله این گروههای غیر کرد سازمان چریک های فدائی خلق ایران است که نقش بسیار فعالی در شورش ها در سال ۱۳۵۸ ایفا کرد. سازمان انقلابی زحمتکشان کرد یا همان کومله که نشریه «شورش» ارکان سازمانی آن می باشد نیز تلفیقی از اعضای کرد و غیر کرد بود. سازمان پیکار برای آزادی طبقه کارگر نیز یک گروه مارکسیستی – لنینیستی است که حضوری فعال در قضایای کردستان داشت اما نسبت به کومله بسیار محدود تر بود.
آغاز در گیریها:
حدود یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، نمایندگان دولت موقت در اجتماع مردم مهاباد حضور یافتند، اجتماع کنندگان در این گردهمایی خواسته های خود را از طریق قطنامه هشت ماده ای اعلام کردند:

۱- خلق کرد همراه و همگام با سایر خلق های ایران ، انقلاب ایران را تأیید می نماید و تصمیم دارد با تحکیم پیوند مبارزاتی با سایر خلق های ایران در ایجاد جامعه آزاد و آباد نقش اساسی ایفا کند.
۲- خلق کرد مانند سایر خلق های ایران رفع ستم ملی و تأمین حق تعیین سر نوشت خود به صورت فدرایتو در چهار چوب کشور ایران می باشد.

۳- ما بر آن هستیم که زحمتکشان ایران مهم اساسی را در انقلاب ایران ادا کرده اند به همین جهت حق مسلم زحمتکشان و آبادگران و دهقانان است که در دولت انقلابی شرکت داشته باشند.
۴- رفع ستم اقتصادی از کردستان ، از خواسته های اساسی است.
۵- همه پادگانها در کردستان باید تحت نظر شورای انقلابی اداره شود.
۶- افسران جنایتکار محاکمه شوند.
۷- همه نمایندگان شهرستانهای کرد نشین سید عزالدین حسینی را به عنوان رئیس هیات مذاکره کننده با دولت مرکزی می شناسند.
۸- از آن جا که ملامصطفی بارزانی و گروه معروف به «؟ موقت» عمال سازمان سیاسی آمریکا و ساواک ایران و ؟ ترکیه بودند و می باشند مورد نفرت تمام خلق کرد هستند. لذا از دولت انقلابی می خواهیم ارتباط خود را با این گروه و سرکرده آن قطع کند.
گروه اعزامی دولت موقت متشکل از داریوش فروهر «مدیر کار و امور اجتماعی» دکتر اردلان، دکتر مکری، دکتر یونسی و دکتر کامیاب بودند اعضای هیات که به منظور بررسی اوضای منطقه از جمله ادامه محاصره پادگان مهاباد، خلع سلاح پاسگاههای مرزی و مسأله خود مختاری به منطقه سفر کرده بودند با عزالدین حسینی و نمایندگان «خلق کرد» دیدار کردند.

اعضای دولت موقت در پی ادامه ناآرامیهای کردستان اعلم کردند که با کمال قدرت از تجزیه کشور جلوگیری خواهند کرد.
پادگان مهاباد که از چندی پیش در محاصره عناصر مسلح وابسته به حزب دموکرات کردستان بود سر انجام سقوط کرد و تمامی سلاحها و مهمات آن به غارت رفت این واقعه تنها هشت روز بعد از پیروزی انقلاب اتفاق افتاد و توطئه گران پادگان ارتش مهاباد را محاصره و پس غارت کردند. همزمان که گروههای کردی درخواست خودمختاری خود را در قالب قطعنامه هشت ماده ای اعلام می کردند منتظر پاسخ دولت نماندند و در صدد برآمدند تا کنترل کردستان را به عهده بگیرند.

در این میان گروههای چپ گرا نیز به تدریج به فعالیت های خود در کردستان سازمان می دادند. از جمله چریکهای فدایی خلق بودند که حضوری فعال در منطقه داشتند. اینان در اجتماع مردم سنندج خواستار اداره پادگانها به وسیله شوراهای انقلابی بودند. پیرو این قضایا درگیریها به دیگر شهرها منجمله پاوه، مریوان و سنندج سرایت کرد

و تظاهرات و راهپیمایی در اکثر شهرها انجام می شد. اکثر احزاب و گروههایی که در گذشته فعالیت مخفی داشتند یا دوره رکود را می گذراندند با ایجاد فضای جدید راه را برای حرکت دوباره بازدیند و فعالیت علنی خود را آغاز کردند، در همین راستا حزب دموکرات کردستان نخستین میتینگ خود را در مهاباد برگزار کرد. قاسملو دبیر کل حزب طی سخنانی خود را پیرو راه قاضی محمد نامید . در این کنگره نمایندگان چریکهای فدائی خلق ، حزب توده ایران نیز حضور داشتند و پیام همبستگی خود را با کنگره اعلم کردند. کمتر از یکماه بعد شهر سنندج صحنه درگیریهایی شدیدی بین گروههای مختلف شد که در ادامه عناصر مسلح کومله شهربانی و رادیو و تلویزیون سنندج را تصرف کردند. گروه سیاسی از تهران به سرپرستی وزیر کشور آقای احمد صدر حاج جوادی برای حل مسأله سنندج عازم شد. در جلسه ای که در خانه معلم شهر سنندج برگزار شد سایر گروههای سیاسی کردی نیز حضور داشتند. که به دلیل مانور هواپیمای ارتش بر فراز شهر و اعتراض حاضران نتیجه قابل توجهی به دست نیامد.

نمایندگان گروههای کردی هر کدام ضمن اینکه سر گرم تثبیت تشکیلات سیاسی و نظامی خود در کردستان بودند، برای کسب خومختاری و رسمیت دادن به آن سفرهایی به تهران و قم داشتند. در این راستا اعضای حزب دموکرات کدستان با امام در قم دیدار کردند. امام خمینی در این دیدار به وحدت کلمه تاکید کردند و گفتند باید در زمان انقلاب وحدت کلمه حفظ شود و صرف نر از هر مذهب و ملیت، همه باید حقوق مساوی داشته باشند و همه آزادانه و بدون هیچ گونه ستی در ایران زندگی کنند. ظاهراً روز برگزاری رفراندوم با سالگرد کشته شدن قاضی محمد رئیس فرقه دموکرات کردستان (۵-۱۳۲۴) مصادف بود، اکثر گروههای کردی و شخصیتهای کلیدی کردستان طی بیانیه هایی جداگانه عدم شرکت خود را در انتخابات اعلام داشتند. امام خمینی طی سخنرانیی در قم نسبت به توطئه های ضد انقلاب داخلی و خارجی هشدار دادند. جلایی پور نویسنده کتاب

کردستان معتقد است که در مورد حل بحران به وجود آمده در کردستان به طور کلی دو گرایش عمده وجود داشت. اول گرایشی که بحران کردستان را می خواست از ؟ سیاسی حل کند و بیشتر در داخل دولت موقت بود. که در این راستا گفت و گوهایی را نیز با گروههای درگیر کرد انجام داد. دوم گرایشی بود که وقایع کردستان را در چهار چوب دشمنی ها و مخالفت ها با انقلاب می دید، از نظر این گرایش این بحران توطئه ای علیه نظام است، این گرایش خواستار عدم سازش با گروهها و برخورد نظامی و برقراری امنیت بود.
طرح مشترک خودمختاری هیات نمایندگانی خلق کرد به ریاست سید عزالدین حسینی ؟ با نمایندگان دولت موقت پیرو حوادث بعدی ناکام ماند. بحث بر سر قانون اساسی و اصل ۱۳ پیش نویس قانون اساسی که مذهب رسمی کشور را در شیعی اثنی عشر اعلام می کرد نیز از دیگر موضوعات مورد اختلاف بین گروههای کردی و تهران بود. تظاهرات و اجتماعاتی در چند شهر کردستان جهت درخواست به رسمیت شناختن تسنن در کنار تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور انجام شد. در این میان هیأتی به سرپرستی آیت ا.. جنتی و آیت ا.. کرمانی به دستور امام وارد سنندج شدند و با روحانیون و معتمدین این شهر دیدار و مذاکره کردند. در ماههای بعدی سایر نقاط منطقه صحنه درگیری نیروهای طرفین بود. خبر قتل عام ۵۲ نفر از پاسداران انقلاب اسلامی در

نزدیکی سردشت به دست عناصر ضد انقلاب موجب حرکت خیل عظیمی از نیروهای مردمی به منطقه شد. نکته جالب توجه حمایت و شرکت گروههای چپ گرا تنها مختص به حمایت مطبوعاتی و تبلیغاتی نبود بلکه گروههایی نظیر پیکار و چریک های فدایی خلق نقش مستقیم در این شورش ها داشتند. سازمان مجاهدین خلق نیز در حمایت از اقدامات ضد دولتی در کردستان اعلام کرد که موضوع تجزیه طلبی در کردستان بزرگنمایی حوادث از سوی دولت برای تقویت ارتش است.