مقاله تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابان زایی در منطقه سیستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابان زایی در منطقه سیستان دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابان زایی در منطقه سیستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابان زایی در منطقه سیستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابان زایی در منطقه سیستان :

تعداد صفحات:۱۰
چکیده:
در این پژوهش جهت تعیین میزان تأثیر پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر بیابانی شدن کریدور جزینک در منطقه سیستان، مدل بیابانزایی ایرانی IMDPA که جدید ترین روش ارزیابی پتانسیل بیابانزایی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد، انتخاب گردید. پس از تعیین رخساره های ژئومورفولوژیکی منطقه به عنوان واحد های کاری، معیار های پوشش گیاهی و کیفیت خاک بر اساس شاخص های مرتبط در هر یک از واحد های کاری بررسی گردید. امتیاز دهی به هر شاخص بر اساس مدل انجام و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی برای هر شاخص لایه های اطلاعاتی رستری تهیه و در محیط ILWIS از تلفیق لایه های مربوط به هر معیار یک لایه برای هر یک از معیارها بدست آمد. پس از تهیه لایه های اطلاعاتی برای هر معیار و کلاس بندی امتیاز هر معیار، میزان نقش و تأثیر هر معیار به صورت مجزا بدست آمد. همچنین پس از تلفیق لایه های رستری معیارهای مورد مطالعه و تهیه یک لایه اطلاعاتی واحد میزان نقش و تأثیر توأم معیار های مورد بررسی در منطقه مورد مطالعه بدست آمد. بر اساس نتایج حاصل از نقشه بدست آمده ۸۰ درصد منطقه از نظر درجه بیابانزایی در کلاس متوسط و ۱۶/۱۸ درصد آن در کلاس شدید قرار دارد. معیار خاک با ارزش عددی ۱/۳۴ کمترین تأثیر و معیار پوشش با ارزش عددی ۱/۵۱ بیشترین تأثیر را در بیابانزایی منطقه داشته است. در بین شاخص های مورد بررسی شاخص میزان درصد سنگریزه عمقی با ارزش عددی ۱/۲۶ کمترین نقش و شاخص تجدید پوشش گیاهی با ارزش عددی ۱/۷۱ بیشترین نقش را در بیابانی شدن منطقه داشته است.