مقاله در مورد پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد :

پلهای پیش تنیده ساخته شده به روش طره ای آزاد

مقدمه و تاریخچه : ایجاد پلها و گذرگاه ها برای عبور از دره ها و رودخانه هـا از قـدیمیترین فعالیت های بشر است .پلهای قدیمی معمولاً از مصالح موجود در طبیـعت مـثـل چوب و سنگ و الیاف گیاهی بصورت معلق یا با تیرهای حمال ساخته می شدند . همزمان با پیشرفت بشر و نیاز جوامع به ارتباط با هم ، راهسازی و پلسازی گسترش یافته و روش های جدیدی نیز برای ساختن این ابنیه اختراع شده است . به ترتیبی که در دوران قبل از رومیها پلهای سنگی و طاقی ساخته شدند و در اوایل قرن نوزدهم پلهای معلق و قوسی ابداع شدند و از شروع قرن بیستم ساختن پلـهـای فلـزی و بتـن مسـلـح آغـاز شـد ،

با توجه به اینکه استفاده از بتن مسلح برای دهانه های بیش از ۳۰ متر با توجه به نیروهای کششی بزرگ ایجاد شده و ترک خوردن مقطع و در نتیجه مقابله با آن افزایش بار مرده غیر ممکن به نظر مـی رسیـد فکر ساختن بتن پیش تینده بوجود آمد و پلهایی به این روش ساخته شد ، اولیـن پـل مـهـم از بـتـن پیشتنیده در سال ۱۹۴۶ با دهانه ۵۵ متری در فرانسه ساخته شد و با گسترش این تکنیک امروزه بیش از ۸۵ درصد پلهای بزرگ و متوسط جهان از بتن پیش تنیده ساخته میشوند.

طبق آمارهای موجود ، در ایران از سال ۱۳۴۱ به بعد ( تا سال ۱۳۶۵ ) ۳۳ پـل پـیشتنیده با دهانه ۱۷ تا ۷۷ متر و طول کل ۵۹۰۰ متر و عرض حداقـل ۷ و حـداکثتر ۲۹ متـر بوسیله مهندسین مشاور ایرانی و فرانسوی ساخته شده است .
تعریف بتن پیشتنیده : پیشتنیـدگـی یعنی ایجاد تنشهای دائمی به نحوه دلخواه و به اندازه لازم در یک عضو بتنی در جهت مخالـف با تنشهایی که در اثر بار سرویس در یک سازه ایجاد خواهد شد ، چون بتن در کشش ضعیف است ، هدف اصلی پیشتنیده کردن یک عضو بتنی محدود کردن تنشهای کششی و ترکهای نـاشی از خـمش بوجود آمده از بارهای وارده بر آن عضو می باشد . از بتن پیشتنیده علاوه بر عضوهایی کـه در خمـش هستند در عضوهایی که تحت کشش هستند( مانند لوله های مخازن آب ) نیز استفاده شده است .

پیشتنیدگی به دو صورت پیش کشیدگی و پس کشیدگی اعمال می شود .
بتن پیش کشیده ، بتنی است که کابلهای پیشتنیدگی آن قبل از ریختن بتن کشیده شـده بـاشـد ، در بتن پیشکشیده کابل های داخل بتن به بتن چسبیده اند و بعد از اینکه بتن خـود را گـرفت کابلها را از تکیه گاه دو طرف آزاد کرده و قسمت اضافی بیرون مانده از بتن را قـطع مـی نماید در این حالت فولاد کشیده شده به دلیل رفتار الاستیک خود فشرده شده و همراه خود بتن را فشرده می کند .

بتن پس کشیده : برای ایجاد پس کشیدگی قالبهای بتن را آمـاده کرده و بتن ریزی را همانند یک تیر بتن مسلح انجام می دهند با این تفاوت که داخل بتن یک غلاف قرار می دهند بصورتی که از یک طرف تیر به طرف دیگر آن سوراخی ایجاد شود تا کابلها پیش تنیدگی بدون اتصال به بتن در آن قرار گیرند ، در دو انتهای تیر غالباً دو ورق سر ( یا هر وسیله مهاری مناسب دیگر ) قبل از بتن ریــزی جـاگـذاری می شوند . بعد از گرفتن بتن وآماده شد آن فولادهای پیش تنیدگـی از داخـل غـلاف فـولادی عبــور داده می شوند و سپس توسط جکهایی که به ورقهای سه تکیه می کننـد کشیـده مـی شوند که در این هنگام بتن به فشار می افتد پس از مهار فولادهای پس کشیدگی در دو انتهای تیـر ، داخـل غلاف عمل تزیق انجام می شود .

پل پیش تنیده : طبق یک تعریف کلی پل پیش تنیده پلی است که در ساخت قسمتی از ان از بتـن پیش تنیده ( پیش کشیده یا پس کشیده ) استفاده شود که عمدتاً تابلیه پل پیش تنیده می باشد .
روش طره ای آزاد : این روش در حقیقت یک نوع روش اجرایی برای ساختن پلهای بتن پیش تنیده می باشد که طبق این روش تابلیه پل به قسمتهای کوچکتر ( با طول کمتر ) تـقسیـم شـده ، کـه این قطعات کوچکتر ( از قبل یا در محل ) ساخته شده و از روی پایه بصورت متوالی بوسیله یکسری کابل به هم متصل می شوند تا یک کنسول ( طره ) روی پایه بوجود آید و طره های بـوجـود آمـده از دو پـایه متوالی به هم رسیده و یکپارچه گردند .
مزایای استفاده از روشهای طره ای آزاد :
روشهای متداول ساختن تابلیه ( عبور گاه ) در پلسازی بدینگونه است که بعد از ساختن شدن پایه ها با داربست بندی و قالب بندی عبور گاه را بتن ریزی کرده و می سازند . که این روش وقت گیر بوده و ظمناً ، ممکن است داربست بندی در همه جا امکان پذیر نباشد .
بعنوان یکی از مزیت های روش طره ای آزاد می توان به این نکته اشاره کرد که سـرعت اجـرا در ایـن روش می تواند بسیار بیشتر از روشهای دیگر باشد به این دلیل که امکان ساخـتن تـابلیـه بصورت هم زمان از روی همه پایه ها را دارد که در حالت استفاده از قطعات پیش ساخته سرعت کار به ۸ متر در روز می رسد که یکی از مزیت های بسیار مهم برای این روش بشمار می آید دیگر مـزیـت بزرگ استفاده از این روش آن است که باعث حذف داربست بندی های مختلفف می شود . البته روشهـای دیگـری نیـز بدون استفاده از داربست و شمع و قالب بندی برای دهانه های کمتر از ۵۰ متر پیشنهاد شده ، امـا برای دهانه های بزرگتر ( تا حدود ۲۵۰ متر ) معمولاً از روش طره ای آزاد استفاده می شود . حتی با بکار بردن بتن های سبک و کاهش وزن قطعات در آینده می توان پیش بینی کرد که دهانه هـای بـزرگتـری نیز با استفاده از این روش ساخته شوند

.
در مجموع با توجه به مسایل ذکر شده ، استفاده از این روش در حالات زیر توصیه شده است :
– وقتی مشخصات محلی ( مانند عبور راه آبی ، بستر سست رودخانه و ; ) اجـازه استفـاده از شمـع و داربست را نمی دهد .
– وقتی به علل مختلف مثل وجود جریان سریع آب ، تند بودن شیب کف رودخانه و ; داربـست بـندی خطر ناک باشد .

– وقتی به علت ارتفاع زیاد پایه ها استفاده از داربست پر هزینه باشد ( طول دهـانه اقتصادی برای این مورد ۷۰ تا ۸۰ متر بوده و برای دهانه های بیشتر از ۸۰ متر قیمت سازه افزایش پیدا کرده ولی روش طره ای آزاد همچنان مزایای خود را حفظ می کند )
– وقتی که به هر دلیل سرعت اجرا مهم باشد نیز می توان این روش را پیشنهاد کرد .
فازهای متوالی پل : همانطور که قبلا ذکر شد ساختمان تابلیه از روی پایه هـا شـروع می شـود و بـه صورت کنسول ( موقت یا دایمی ) از روی پایه ادامه مییابد نکته ای که در این میان حایز اهمـیت اسـت این مطلب بوده که عمدتا در این گونه پلها ( پلهای ساخته شده به روش طره ای آزاد ) در حالات کلی با تحلیل پل در حالت ساخته شده حداکثر ممان وارده به پایه ها بسیار اندک بوده که حتـی بـا استفاده از روشهای مختلف اتصال تابلیه به پایه سعی در کم کردن نیروهای وارده بر پایه و در نتیجـه کـم کـردن ممان وارد بر آن هستیم در حالی که با کنسول کردن تابلیه ( به مقدار نصف

طول بین دو پـایه برای هر طرف ) ممان واژگونی بسیار بزرگی به پایه وارد می شـود کـه بنـا به دلایـل زیـر عمدتـاً در طراحی و محاسبه پایه این ممان در نظر گرفته نمی شود یکی اینـکه ممان فقط در زمان ساخت پل بوجود میأید و وقتی دو سر یک تابلیه ساخته شده از دو پایه متوالی به هـم رسـیده شـده و قطعـه میـانی ریختـه و یکسرگی کل تابلیه تامین گردید مقدار این ممان کاهش یافته و به همان مقدار بدست آمـده در تحلیـل استاتیک تیر می رسد . دیگر این که اگر بخواهیم پایه را طوری طراحی کـنیم کـه تـحمل این ممان را داشته باشد ابعاد پایه بسیار بزرگ بدست خواهد

گفته شده همواره سعی می شـود که اثر این ممان ها را در طول اجرای پل بگونه ای خنثی کرد تا از موارد فوق جلوگیری شود البته در برخـی مـوارد نیز نمیتوان عمل خنثی سازی اثر ممان را انجام داد که در این حالت مجبور به افزایش ابعاد مقطع پایه هستیم .

برای متعادل نمودن سیستم و خنثی نمودن ممان واژگون حاصله یکی از روشهایی که برای پـایـه هـای میانی مورد استفاده قرار میگیرد این است که نصب قطعات متوالی را بصورت متقارن از دو طرف پایـه و بصورت قرینه انجام دهند که در این صورت ممانهای حاصله از دو طرف یکدیگر را خنثی میکنند اما اگر این روش انجام نشود ( به دلایل اجرایی ) برای متعادل نمودن سیستم احتیاج به قطعات متعادل کنـنده است که البته باعث افزایش بهای اجرایی پل خواهد شد برای پایه های

کناری نیز باید ابـعـاد پایه را به اندازه کافی حجیم اختیار کرد تا بتواند این ممان را تحمل نماید .
در هر حال ایجاد یک گیرداری موقت یا دائمی بین اولین قطعه و پایه ها لازم است بعد از نصب هر قطه با کشیدن چند کابل این قطعه را به قطعات قبلی متصل میکنند با ادامه این عمـل در هر دهانه دو کنسول از روی دو پایه دو طرف به هم رسیده و در نهایت قطعه میانی نصب یا ریختـه مـی شـود و سـپـس بـا کشیدن کابلهای یکسرگی یکپارچگی کلی در دهانه تامین میـگردد همـچنیـن در اغلب حالتها قسمت انتهایی دهانه های کناری بصورت پیش ساخته یـا بتـن ریزی شده در محل و روی داربـست سـاختـه می شود .
طول دهانه و مشخصات مقطع عرضی :
۱ – طول دهانه : تعین دقیق مفدار طول دهانه و تعداد پایه ها بستگـی بـه مسایل اجرایی دارد که از مهم ترین آنها یکسان بودن طول قطعات ، بخصوص در حالت پیـش ساختگی ( برای دهانه های میانی و کناری ) همراه مورد نظر است .
بطور کلی برای سهولت محاسبه و اجرا همواره سعی می شود که طول دهانه کناری نیز با توجه به طول کنسول حاصل از تکیه گاه مجاور برای دهانه های مختلف یکسان بـاشد . طول دهانه کناری نیز با توجه به طول کنسول حاصل از تکیه گاه مجاور ( معمولاً نصف دهانه مجاور ) طـوری انتخـاب می شود که در تکیه گاه کناری ایجاد عکس العمل منفی نماید تا تیر از روی صفحه تکیه گاهی بلنـد نشـود . و بـدیـن منظور این طول در حدود ۶/۰ طول دهانه مجاور انتخاب می شود اگر این نسبت

کمتر از ۵/۰ بـاشد باید عکس العمل منفی تکیه گاه کناری را با یک وزنه اضافی یا یک وسیله متصل کننده خنثی نمود .
۲ – ارتفاع مقطع : یک تفاوت عمده بین پلهای ساخته شده به روش طـره ای آزاد و دیگـر انواع پلها در این است که طرح و محاسبه پل برای حالت نیمه تمام پل بر حالت ساخته شده پل حاکم است بر این اساس برای محاسبه مقدار ارتفاع مقطع از آنجایی که مقادیر تنش ایجاد شـده در مقـاطع مختلـف در حالتی اتفاق می افتد که قطعات بصورت کنسول قرار دارند و هنوز یکسره نشده اند ، ارتفـاع مقطـع را طوری در نظر میگیرند که بتواند این تنش ها را تحمل کند بر اساس همین موضوع میتوان ارتفاع مقطع ( ممان ایندسی ) را از روی پایه تا انتهای کنسول ( وسط دهانه ) کاهش داد . مـعمـولاً بـرای دهانه های بزرگتر ۶۰ متر ، ارتفاع مقطع پل را متغیر طراحی می کند و برای داهانه بزرگـتر از ۱۱۰ مـتر چـون وزن مرده پل باعث غیرقابل اجرا شدن پل می گردد همواره سعی می

شود با کاهش ارتفاع مقطع تا حدامکان از وزن پل کاسته شود . مقدار بیشینه ارتفاع مربوط به قطعه روی پایه ها است که بین ۱۶/۱ تا۲۰/۱ طول بزرگترین دهانه ما بین دو دهانه مجاور اختیار می شود و در حالتی که وسط دهانه مفصل نباشد کمترین مقدار ارتفاع مقطع به گونه ای طرح می شود تا جعبه ای به ارتفاع حداقل ۸/۱ متری کـه امکان نصب و جابجایی قالبها ، کشیدن کابلهای یکسرگی و عبور تأسیسات را می دهد ، تشکیـل گـردد . از نقطه نظر خمشی حداقل ارتفاع باید بیشتر از ۵۰/۱ طول دهانه مجاور انتخاب گردد .

جزئیات مقطع :
معیار انتخاب فرم مقطع عرضی عبارتند از : ممانهای منفی بزرگی که به علت شرایط گیرداری در امتداد پایه ها ایجاد می شود ، و ممانهای پیچشی حاصل از سربارهای مختلف و غیره که بهترین انتخاب برای فرم مقطع عرضی شکل جعبه ای تو خالی می باشد که البته میتوان در طول دهانه مقطع جعبه را به مقطع T شکل تبدیل نمود اما همواره سعی می شود فرم جعبه ای بخاطر داشتن مقاومت پیچشی خوب در طول دها نه حفظ گردد. جعبه هم بدین شکل است که مقداری از بال فوقانی از جعبه کنده شود .فرم جعبه هم بدین شکل است که مقداری از بال فوقانی از جعبه کنسول می شود .جعبه ها معمولأ بصورت مربع یا مستطیل و گاهی بصورت ذوذه نقه متساوی الساقین طرح می شوند .
در فرم جعبه ای تعدا د جانها ( تعداد جعبه ها ) با توجه به عرض جاده مورد نظر به شرح زیر انتخاب می شود .
L<12m یک جعبه با دو جان و دو کنسول
۱۲<L<16m دو جعبه به هم چسبیده با سه جان و دو کنسول
L>16m دو جعبه هر یک با دوجان و دو کنسول

در حالات کلی فاصله جانهای مقطع باید به گونه ای انتخاب شود که طول کنسول های دو طرف از۵ر۲ متر
L25ر . متجاوز نکند و در حالت استفاده از مقطع با جعبه های متعدد معمولا هر جعبه بطور جداگانه ساخته شده و در پایان مراحل اجرایی به هم متصل می گردند .
۳- طول قطعات متوالی : انتخاب طول قطعات متناسب با روش اجرایی پل انجام می گیرد که برای حالت بتن ریزی در جا طول هر قطعه بین ۵ر۲ تا ۵ر۳ متر و در حالت پیش ساختگی این مقدار بین ۲ تا۵ر۲ متر انتخاب می شود و برای قطعه روی پا به طول این قطعه برای حالت پیش ساختگی۳ متر و در حالت در جا به حدود ۸ متر میرسد .

روشهای ساخت قطعات : برای ساختن قطعات تابلیه پلهای ساخته شده به روش طره ای آزاد دو تکنیک عمده و متدوال وجود دارد :
۱- بتن ریزی در محل ،که معمولأ در مواردی که قطعات سنگین هستند و یا برای استفاده از یک سری فولاد و بخصوص در مورد پلهای کوچک از این روش استفاده میشود . که در این روش با استفاده از جرثقیل های متحرک تغییر مکان قالب ها روی سطح تأمین شده و بتن ریزی در قالب در محل انجام میگیرد . در حالت بتن ریزی در محل با توجه به ارتقاع زیاد مقطع باید سعی نمود که بجای اینکه بتن ریزی از ارتفاع ۳تا۵ متری از بالای قالب انجام شود ، با ایجاد دریچه هایی روی دیواره قالب , بتن ریزی را از ارتفاع کمتر انجام داد . همچنین در اطراف محل های مهاری ویبراسیون دشوار بوده و با دقت تمام انجام گردد. برای اینکار میتوان با قرار دادن لوله هایی برای عبور ویبراتور انجام عمل مزبور را آسانتر نمود . در این حالت پیش تنیدگی قطعات معمولأ بصورت پس کشیده است .
۲- از قبل ساختن قطعات در کارگاه : در این روش قطعات از قبل در کارگاه ساخته و تنیده میشوندکه در این حالت قطعات پیش کشیده هستند و باید قطعات مشابه را زیاد در نظر گرفت و فضای کافی برای نگهداری آنها را داشت در این روش سرعت عمل حدودأ ۱۰ برابر روش بتن ریزی در محل افزایش می یابد ، دقت عمل آن بسیار بیشتر خواهد بود از دیگر مزیتهای آن اینکه در این

حالت پیش تنیدگی در زمانی که بتن در صد بیشتری از مقاومت خود را بدست آورده انجام میگیرد در نتیجه قسمت مهمی از انقباض و تغییر شکلهای اولیه خود را انجام داده است که این امر را منجر خواهد شد که افت نیروی پیش تنیدگی کمتر از حالت فوق باشد .
بتن ریزی هر قطعه در یک یا دو فاز انجام میگیرد ابتدا بالا تحتانی قالب بندی و بتن ریزی شده و سپس قالبهای جان و بال فوقانی نصب شده و سپس بتن ریزی آنها ( فاز دوم ) انجام می گیرد و در حالت بتن ریزی در یک فاز همه قسمتها با هم قالب بندی و بتن ریزی میشوند . مقاومت بتن مورد استفاده که در سه روز تحت فشار قرار میگیرد را باید با آزمایشهایی مختلف کنترل نمود . مثلأ در

کارگاه میتوان از یک دستگاه سلو متر برای کنترل سریع مقاومت بتن در برابر بارهای متمرکز استفاده کرد .
پیش ساختگی قطعات : برای حذف دشواریهای ناشی از تحت فشار قرار دادن بتـن در سنیـن کـم ، تغییر شکلها اولیه بتن و افزایش دقت و سرعت پیشرفت کار باید تا حد امکـان سعـی بـه استفـاده از تکنیک پیش ساختگی نمود . در این حالت افت نیروی پیش تنیدگی در اثر پدیدهای انقـباض ، خـزش بتن ناچیز می باشد . هر چه تعداد قطعات لازم بیشتر باشد ، استفاده از این تکنیک اقتـصادی تر خواهد بود .
طول قطعات بستگی به وسیله انتقال دهنده دارد که نباید باعث سنگینی زیاد حـد شود . گاهی قطعات روی پایه نیز در دو قسمت ساخته می شوند . و سپس به هم متصل می گردند . اگر ضخـامـت ژوان بین قطعات ناچیز باشد نصب آنها بسیار سریع خواهد بود در غیر اینصورت باید ژوان ها را از ملات مـاسـه و سیمان پر نموده و عمل کشیدن کابلها را بعد از گرفتن ملات انجام داد ، عمل اتصال اولیه هر قطـعه بـه قطعه قبلی با استفاده از مواد چسبنده و تعدادی کام و زبانه پیش بینی شده بین قطعات و بالاخـره کابل پیش تنیده انجام میگیرد .
روشهای حرارتی :
با انجام یک سلسله عملیات حرارتی میتوان زمان گرفتن بتن راکاهش داده و مـقاومـت آنـرا سریعاً به مقادیر لازم برای کشیدن کابلها ( بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع ) رسانید . در مورد قطعات بتن ریزی شده در محل که معمولاً بعد از دو تا سه روز مقاومت لازم را بدست می آورند و همچنین برای سرعت پیش ساختگی از عملیات حرارتی استفاده می شود .
گرم کردن بتن را می توان از یکی از سه روش زیر انجام داد .
۱ – با گرم نمودن دانه های سنگی بوسیله بخار آب ، عیب این روش این است که درصد آب لازم به علت گرم شدن مصالح سنگی تغییر می کند .
۲ – با گرم کردن آبی که قرار است در بتن مصرف شود ، عیب این روش آن اسـت که حجم آب مصرفی کم بوده و گرمای مخصوص آن پائین است .
۳ – متداولترین روش برای این کار عبور بخار آب گرم از روی قطعه بتن ریزی شده می باشد .
قطعه روی پایه : قطعه روی پایه دارای اهمیت زیادی می باشد اگر طول این قطعه زیـاد ( در حدود ۱۰ متر باشد ) می توان دو دستگاه متحرک روی آن نصب کرد و کار را از دو طرف آن انجــام داد و اگر این قطعه ۶ تا ۸ متر باشد می توان تنها یک دستگاه متحرک روی آن نصب نمود و بعـد از پـایان ساختمان اولین قطعه دومین دستگاه متحرک نیز نصب شود . گاهی اوقات نیز قـطعـه روی پایه

به طور نا متعادل نصب شده بطور یکه طول آن در یک طرف پایه به نصف طول قطعـات تکـراری از طول طرف دیـگـر بیشتر است در این حالت ساختمان اولین قطعه در جهت با طول کمتر آغاز می شود .
قطعه میانی : این قطه برای ایجاد یکسرگی بین دو انتهای کنسولهای هر دهانه نصـب مـی شـود باید دارای طولی برابر دو تا سه متر باشد تا امکان کشیدن کابلها را فراهم سازد در صورتـی کـه طول آن از مقادیر یاد شده بیشتر گردد برای بتن ریزی آن دستگاه متحرک غیر قابل استفاده بوده و بایـد از قـالب بندی روی داربست استفاده شود .

گیر داری موقت تابلیه ( عبور گاه ) به پایه ها : اگر در شمای دائمی سیستم پل ، گیر داری تابلیه و پایه منظور نشده باشد برای تامین پایداری کنسول ها باید یک گیرداری موقت بین آنها ایجاد نمود . اگر نصب قطعات به صورت متقارن انجام گیرد در صورتی که سطح مقطع پایه به اندازه کافی بزرگ باشد میتوان از تکیه گاه های موقت اضافی فولادی یا بتنی که روی سطح پایه ها نصب می شوند استفاده نمود و با کابلهای پیشتنیده عمودی که از پایه ها شروع و در تیرهای عرضی مهار می شود گیـرداری را کامل نمود ، اما اگر ابعاد سطح مقطع پل اجازه چنین عملی را نداد می بایست از تیر و ستونهای اضافی مـوقت مطابق شکل ۲ که در دو طرف پایه اصلی نصب می شوند استفاده نمود .
در حالت نصب نامتقارن می توان از کابلهای عمودی تنیده استفاده نمود و در ضمـن

دهـانه مجاور را به طریق قالب بندی روی داربست ساخت .
روشهای کابلاژ : همانطور که گفته شد اتصال قطعات به یکدیگر و به پایه و همچنین یکپارچه گی کلی تابلیه پل بوسیله کابل تامین می گردد مسیر کابلها در این روش بستـگی بـه شیوه ساختمان و فازهای متوالی دارد.
در حالت کلی دو سری کابل برای انجام کارهای فوق بکار گرفته می شوند که عبارتند از :
۱ – کابل های قطعات کنسول که در هر مرحله اجرا لازم بوده و برای نصب و دوختن قطعات به یکدیگر و کنسول کردن آنها روی پایه ها مورد استفاده قرار می گیرد این کابل ها در انتهای هر قطعه قطع شده و معمولاً در جان تیرها و گاهی در بال فوقانی می شوند .
۲ – کابل های یکسرگی که برای اتصال دو کنسول به هم رسیده از دو پایه متوالی و یکسرگی آنها مورد استفاده قرار می گیرند که معمولاً در قسمت تحتانی تیرها قرار گرفته و یا در بال تحتانی و یا در قسمت بالای آن در امتداد تیرهای عرضی قطع می شوند .

کشیدن و تزریق کابلها : در اولیـن لحضـه بعـد از کشیـدن کابلها به علت ایجاد تنش های برشی و فشاری زیاد در یک بتن کم سن امکان دارد ترکهایی روی بدنه مقطع بخصوص روی جانهای دیده شود . این پدیده در صورت نامنظم بودن امتداد مسیر کابل ها تشدید شده و حتی می توان باعث گسخـیتگی موضعی شود . با افزایش میزان آرماتورهای دوخت می توان از ایجاد ترکهای بزرگ جلوگیری کرد .
عمل تزریق دوقاب سیمان برای پر نمودن فضای بین کابل و غلاف تا ۸ روز بعد از کشیدن کابل ها و بعد از پایان ساختمان کنسولها امکان پذیر نمی باشد زیرا این خطر وجود دارد که کابل پاره شود یـا مـلات یک غلاف با غلاف مجاور تراوش و یا اینکه غلاف مسدود شود . لذا زمان مناسب برای تزریق ملات بیـن ۳ تا ۴ هفته بعد از کشیدن کابل ها می باشد