مقاله بررسی اثرات مودهای بالاتر در توانایی روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی جهت ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثرات مودهای بالاتر در توانایی روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی جهت ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات مودهای بالاتر در توانایی روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی جهت ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات مودهای بالاتر در توانایی روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی جهت ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات مودهای بالاتر در توانایی روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی جهت ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها :

تعداد صفحات:۱۳
چکیده:
علیرغم پیشرفت های قابل توجه در زمینه روش های تحلیلی و گسترش نرم افزارهای مهندسی ، با این وجود به جهت نامشخص بودن حرکات زمین در آینده و رفتارهای پیچیده سازه ، امکان استفاده از تحلیل های تاریخچه زمانی غیر خطی برای مهندسان و طراحان بسیار دشوار میباشد . این موضوع سبب گشته است تا روش های جایگزینی بر اساس تحلیل های استاتیکی غیر خطی ارائه گردد . روش ضرائب ارائه شده توسطFEMA356 و روش طیف ظرفیت ، ارائه شده توسط ATC 40 ، از جمله این روش هاست که در سال های اخیر مورد استفاده قرار گرفته و در ضوابط جدیدتر نظیر FEMA 440 و FEMA451 مورد تجدید نظر نیز قرار گرفته است . با وجود نتایج نسبتا قابل قبول روش های مذکور ، عدم وارد نمودن موارد تاثیر گذاری نظیر اثرات مودهای بالاتر ، که در سازمان های بلندمرتبه و خاص می تواند تعیین کننده باشد ، سبب شده است تا روش های دیگری نظیر تحلیل پوش اور مردال ۱ ، ارائه گردد . در این مطالعه ، میزان توانایی عملکرد روش های استاتیکی غیر خطی جهت برآوردپاسخ دینامیکی سازه ، مورد بررسی قرار می گیرد . بررسی شاخص های مختلف رفتاری آن ها نشان می دهد که به جهت تاثیر مودهای بالاتر ، روش های متداول تحلیل استاتیکی غیر خطی توانایی تخمین صحیح نیازهای تغییر شکلی سازه های بلند مرتبه را خصوصا در طبقات فوقانی نداشته و اگر چه روش MPA نتایج را تا حدود بهبود بخشیده است ، ولی خصوصا در برابر نگاشت های نزدیک گسل ، از دقت بالایی برخوردار نمی باشد .