مقاله مطالعه اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر عملکرد خردل هندی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر عملکرد خردل هندی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر عملکرد خردل هندی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر عملکرد خردل هندی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر عملکرد خردل هندی :

تعداد صفحات:۱۰
چکیده:
به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی، بُر و دور آبیاری بر رشد و عملکرد خردل هندی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. در این تحقیق عامل دور آبیاری در سه سطح شامل آبیاری هر یکهفته، دو هفته و سه هفته یکبار و عامل محلول پاشی عناصر ریز مغذی )در دو مرحله: محلول پاشی در زمان قبل و بعد از گلدهی( نیز در چهار سطح شامل: محلول پاشی آهن، روی، بُر و عدم مصرف در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر دور آبیاری)در سطح ۱%( و محلول پاشی عناصر ریز مغذی )در سطح ۱%( بر عملکرد دانه معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثر آبیاری برعملکرد دانه نشان داد که با افزایش دور آبیاری از یک هفته به سه هفته یکبار، از عملکرد دانه به شدت کاسته شد. به طوری که بیشترین عملکرد دانه از آبیاری یک هفته با میانگین ۸۸۴۴ کیلوگرم در هکتار حاصل شد و کمترین عملکرد دانه نیز از شرایطتنش شدید )هر سه هفته آبیاری( با میانگین ۱۱۱۱ کیلوگرم در هکتار بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین عملکرددانه از محلول پاشی آهن با میانگین ۱۸۱۴ کیلوگرم در هکتار حاصل گردید و کمترین عملکرد دانه نیز متعلق به عدم محلول پاشی عناصر ریز مغذی با میانگین ۸۴۱۴ کیلوگرم در هکتار بود نتایج تجزیه واریانس نشان داد که عملکرد بیولوژیکی تحت تأثیردور آبیاری )در سطح ۱%( و محلول پاشی )در سطح ۱%( قرار گرفت. نتایج نشان داد که اعمال تنش رطوبتی باعث کاهش چشمگیرعملکرد بیولوژیکی گردید. به طوری که در شرایط آبیاری کامل )هر هفته آبیاری( بیشترین عملکرد بیولوژیکی با میانگین ۱۸۱۸۱ کیلوگرم در هکتار بدست آمد و کمترین عملکرد بیولوژیکی نیز متعلق به تیمار هر سه هفته یک بار آبیاری با میانگین ۴۱۴۸ کیلوگرم در هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین محلول پاشی نیز نشان داد که محلول پاشی با آهن و روی به ترتیب با میانگین های ۱۱۱۰۱ و ۰۸۴۱ کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتری معنی داری داشتند