مقاله بررسی میزان زنده ماندن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بیان کننده میوگلوبین انسانی در حضور اسید استیک و پراکسید هیدروژن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی میزان زنده ماندن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بیان کننده میوگلوبین انسانی در حضور اسید استیک و پراکسید هیدروژن دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی میزان زنده ماندن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بیان کننده میوگلوبین انسانی در حضور اسید استیک و پراکسید هیدروژن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی میزان زنده ماندن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بیان کننده میوگلوبین انسانی در حضور اسید استیک و پراکسید هیدروژن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی میزان زنده ماندن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بیان کننده میوگلوبین انسانی در حضور اسید استیک و پراکسید هیدروژن :

تعداد صفحات:۶

چکیده:

میوگلوبین که یک پروتئین انتقالی است تسه یل کننده انتشار اکسیژن در عضله اسکلتی و قلمی می باشد. مطالعات اخیر نشان داده است که غلظت درون سلولی میوگلوبین با میزان سیتوکروم اکسیداز متناسب است. سیتوکروم اکسیداز مولکولی است که در طی فرآیند آپوپتوز از میتوکندری رها می شود. در طی دهه گذشته، مطالعات انجام شده در مخمر بیانگر وجود یک سیستم آپوپتوزی می باشد که نشان می دهد برخی از مسیرهای آپوپتوزی آن با مسیرهای آپوپتوز پستاندران مشابه است. بر همین اساس در این تحقیق، میوگلوبین انسانی پس از الحاق در پلاسمید به مخمر ساکرومایسس سروپزیه ترانسفورم گردید. سپس در حضور غلظتهای مختلف اسیتکاسید و پراکسیده یدوژن میزان زنده ماندن مخمرها با استفاده از روش لکه گذاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سوش (۴۲۶)(ADH,2) بعد از انکوباسیون در حضور اسیتک اسید میزان زنده ماندن کمتری را در مقایسه با سوش (۴۱۶) (CYC, CEN) نشان می دهد.