مقاله بررسی عملکرد پروتئین استاثمین در سطران و نحوه کنترل آن جهت راهبردهای درمانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی عملکرد پروتئین استاثمین در سطران و نحوه کنترل آن جهت راهبردهای درمانی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی عملکرد پروتئین استاثمین در سطران و نحوه کنترل آن جهت راهبردهای درمانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی عملکرد پروتئین استاثمین در سطران و نحوه کنترل آن جهت راهبردهای درمانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی عملکرد پروتئین استاثمین در سطران و نحوه کنترل آن جهت راهبردهای درمانی :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

مقدمه: از کنترل خارج شدن فرآیند تکثیر سلول و رفتار مخرب سلول هاست که دراصل موجب بروز و پیشرفت سرطان می شود که استاثمین در هردو دخیل است که با قرار گرفتن در نقاط کنترل G(1)-S و G(2)-M و اثرگذاری برمکانیسم دینامیکی ترکیب میکروتوبول ها فرآیند سیل سلولی را کنترل می کند. مواد و روش: در این م طالعه به بررسی نقش پروتئین استاشین در تشخیص و درمان انواع سرطان ها پرداخته شده است. مقالات از پایگاه NCBI در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۲ گردآوری شده اند. عناوین Stathmin in Cancer ,Stathmin Over Expression در موتور جستجوگر کاوش شده اند. یافته ها: از بین بیش از ۷۰ نوع پروتئینی که در مطالعات سرطان مورد بررسی قرار گرفته اند ا ثر استاثمین بیش از همه بوده و بیان نامتعادل این پروتئین تغییرات قابل ملاحظه ای را در تنظیم چرخه سلولی وبدنبال آن در کنترل و رشد سلولها بوجود آورده است. این پروتئین در بافت های سرطانی اولیه دچار افزایش بیان (over expression) شده است که نشان دهنده نقش ژن این پروتئین به عنوان پروتوانکوژن در حالت طبیعی و انکوژن در حالت جهش یافته است. با توجه به افزایش بیان این پروتئین در بافت سرطانی راهکارهای درمانی جدیدی مبتنی بر استفاده ویروسها جهت انتقال ژن های مهار کننده بیان این پروتئین در ژن درمانی سرطان صورت گرفته که به طور نسبی باعث مهار بیان ژن و القای آپوپتوز شده است. نتیجه گیری: نظر به مقالات متعدد از این بیومارکر در سرطانهای متعددی با هدف تشخیص و درمان می توان استفاده کرد، با توجه به افزایش بیان این پروتئین در بافتهای سرطانی اولیه می توان از آنب رای تشخیص به موقع و پیش گیری از متاستاز بهره برد و چون افزایش بیان این پروتئین منجر به مختلف شدن کنترل چرخه سلولی می شود مهار بیان ژن بوسیله روشهای متداول افق های تازه ای را برای درمان سرطان نوید می بخشد.