مقاله استفاه از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در شناسایی ژنوتیپ های جدید خودسازگار بادام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله استفاه از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در شناسایی ژنوتیپ های جدید خودسازگار بادام دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله استفاه از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در شناسایی ژنوتیپ های جدید خودسازگار بادام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله استفاه از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در شناسایی ژنوتیپ های جدید خودسازگار بادام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله استفاه از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در شناسایی ژنوتیپ های جدید خودسازگار بادام :

تعداد صفحات:۹

چکیده:

اکثر ارقام تجاری بادام (Prunus dulcis) خودناسازگار و برخی نیز دگرناسازگار هستند. خودناسازگاری یکی از مشلات مهم و محدودکننده در میزان تشکیل میوه و محصول دهی بادام می باشد. بنابراین شناسایی ارقام خودسازگار بادام اهمیت ویژه ای دارد. امروزه مشکلات مدیریتی مرطوب به ضرورت وجود دگرگرده افشانی از طریق توسعه ارقام خودسازگار جدید، در برنامه های اصلاحی حل شده است. در این تحقیق ابتدا نمونه های برگی ۱۱۶ ژنوتیپ بادام را که حاصل تلاقی ژنوتیپهای برتر داخلی و رقم خارجی تونو بودند، جمع اوری شدند و پس از استخراج DNA کمیتیت و کیفیت DAN نمونه ها با دستگاه نانودراپ و اسپکتوفتومتری سنجیده شد. سپس با روش واکنش زنجیره های پلی مراز و بکار بردن پرایمرهای ویژه خودسازگاری SfF و SfR حضور آلل ۴۵۰ جفت بازی در این ژنوتیپ ها مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از بین ژنوتیپ های مورد بررسی پنج ژنوتیپ به شماره های ۵، ۱۴، ۱۳، ۵۴ و ۷۰ از جمعیت اول -جمعیت حاصل از تلاقی رقم خودسازرگار تونو در ژنوتیپ مادری شماره ۱۲۱) و هفت ژنوتیپ به شماره های ۳۲، ۳۴، ۴۱، ۴۲، ۴۶، ۴۸ و ۷۳ از جمعیت دوم – جمعیت حاصل از تلاقی رقم خودسازگار تونو در ژنوتیپ مادری شماره ۴) به عنوان ژنوتیپهای خودسازگار معرفی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که روش PCR در شناسایی ژنوتیپ های خودسازگار کارآمد و توانایی شناسایی ژنوتیپ های خودسازگار را در دوران نونهالی گیاه دارا می باشد.