مقاله بررسی وضعیت پراکنش قارچ های میکوریز آربسکولار همراه درمنه در مناطق بیابانی شاهرود

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی وضعیت پراکنش قارچ های میکوریز آربسکولار همراه درمنه در مناطق بیابانی شاهرود دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی وضعیت پراکنش قارچ های میکوریز آربسکولار همراه درمنه در مناطق بیابانی شاهرود  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی وضعیت پراکنش قارچ های میکوریز آربسکولار همراه درمنه در مناطق بیابانی شاهرود،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی وضعیت پراکنش قارچ های میکوریز آربسکولار همراه درمنه در مناطق بیابانی شاهرود :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

در این تحقیق اقدام به نمونه برداری در مرداد ماه سال ۱۳۸۸ از ریزوسفر گیاه درمنه در چهار ناحیه شامل نکارمن، زیراستاق، صحرای جلالی و خوش ییلاق گردید. ۴۰ نمونه خاک همراه با ریشه های موئین جمع آوری و به منظور تعیین فراوانی جمعیت اسپوری اقدام به شمارش اسپورها گردید. رنگ آمیزی ریشه ها جهت مشاهده کلنیزاسیون و ساختارهای مختلف قارچی انجام گرفت. جهت تهیه و تکثیر اسپورهای قارچی سالم به منظور شناسایی گونه قارچی نیز اقدام به برقرار کشت گلدانی تله با گیاه ذرت در شرایط مطلوب گلخانه ای گردید. در تمام نمونه های خاک، اسپور قارچ های میکوریز آربوسکولار مشاهده گردید. پس از رنگ آمیز و بررسی نمونه ها توسط میکروسکوپ، ساختارهای قارچی نظیر وزیکول ها، ریسه ها، آربوسکول ها و گاهی نیز توده های اسپوری در ریشه گیاهان قابل مشاهده بود. پس از تعیین جمعیت اسپوری، بین ۳۱۰۰-۵۰۰ عدد اسپور با میانگین ۱۵۷۴ اسپور در ۵۰۰ گرم خاک شمارش گردید. بیشترین جمعیت مربوط به نمونه منطقه خوش ییلاق با میانگین ۳۱۰۰ اسپور در ۵۰۰ گرم نمونه خاک گزارش گردید. پس از شناسایی، تعداد ۸ گونه قارچی شناسایی گردید. این قارچ ها در دو جنس Glomus و Entrophospora از دو راسته Glomerales و Diversisporales و خانواده های Glomeraceae و Entrophosporaceae قرار داشتند. بیشترین گونه قارچی شناسایی شده متعلق به جنس Glomus و کمترین متعلق به جنس Entrophospora بود. از طرفی گونه G. microcarpum به عنوان اولین گزارش از این گیاه در ایران و دنیا می باشد. بیشترین و کمترین فراوانی گ ونه ای به ترتیب مربوط به گونه های G. intraradices (70%) و E. infrequens (12%) بود.