مقاله در مورد صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن :

صدمات زانو در ورزش و راههای جلوگیری از آن

مسأله پیشگیری و توانبخشی در گروه های سنی کودکان و نوجوانان از اهمیت خاصی برخوردار است.جلوگیری از ایجاد صدمات ناشی از استفاده بیش از حد و تروماهای بزرگ و شدید، یکی از وظایف اصلی پزشکان و مربیان است. چون صدمات بافتی و عواقب آن ممکن است دربچه ها بسیار شدید باشد و در سنین بزرگسالی روی سلامت عمومی آنها اثر بگذارد.

مسأله پیشگیری و آموزش در این سنین بسیار مهم و با ارزش است.استفاده از مربیان با تجربه،وسایل و تجهیزات پیشرفته ورزشی که تناسب با سن ،وزن و رشد و تکامل کودکان و نوجوانان داشته باشد، از تروماهای ورزشی به میزان زیادی کاسته است.صدمات ناشی از استفاده زیاد از حد تعدادی از عوامل مربوط به محیط، نوجوانان را به صدمات ناشی از استفاده بیش ازحد از عضو مستعد می کند. .

شناسایی این عوامل در درمان و پیشگیری از این ضربات بسیار مؤثر است و اغلب مجموعه ای از این عوامل در ایجاد این صدمات دخیل هستند.عوامل خطرناک برای ایجاد صدمات ناشی از استفاده بیش از حد خطاهای آموزشی، عدم تعادل ماهیچه، تاندون، اشکالات آناتومیکی، نوع کفش، سطح زمین بازی، بیماری های زمینه ای همراه، عوامل تغذیه ای، عوامل فرهنگی و خطاهای آموزشی سطح آموزش، به ویژه افزایش شدت آن، یکی از بزرگترین عوامل خطرناک در ایجاد صدمات ناشی از استفاده زیاد از حد در بچه ها است. یک سؤال مهم در مورد ورزش کودکان و نوجوانان این است که برای رشد و نمو یک کودک طبیعی، چه مقدار ورزش لازم است و چه مقدار ورزش می تواند خطرناک باشد و موجب صدمه بافتی شود ؟

هنوز پاسخ دقیقی به این سؤال ها ارایه نشده اما برخی محققان مدت ۲۵ دقیقه ورزش مداوم را برای ۳ تا ۴ بار در هر هفته به عنوان حداقل ورزش مورد نیاز برای سلامتی بچه ها در نظر گرفته اند. برخی دیگر از محققان حداقل یک ساعت فعالیت و ورزش در هر روز را برای بچه ها پیشنهاد کرده اند.

یک بررسی که روی خانم های جوان ژیمناست انجام شده، نشان داده انجام این ورزش بیش از ۱۶ ساعت در هفته، سبب آسیب شدید مهرهای کمری می شود.تغییراتی که در تعادل بین قدرت، انعطاف پذیری و پایداری بین گروه های ماهیچه ای که مفاصل را احاطه می کنند و فیبرهای داخلی آن ایجاد می شود، علت عمده صدمات ناشی از ورزش در این گروه سنی است. (عدم تعادل بین سیستم اسکلتی – عضلانی با پیام فرستاد شده از سیستم عصبی .

تغییراتی که در محدوده حرکتی مفاصل هنگام کشش و ورزش در نوجوانان ایجاد می شود، یکی از علل عمده آسیب به واحدهای ماهیچه ای – تاندونی است. جهش رشد در نوجوانان از میزان انعطاف پذیری آنها می کاهد. همچنین در این سنین نیرو وقدرت نوجوان در هر دو جنس پسر و دختر افزایش می یابد که این افزایش قدرت ممکن است هماهنگ نباشد و در نتیجه، منجر به عدم تعادل مفاصل شود. تمرینات مکرر موجب وارد شدن استرس بیش از حد به مفاصل می شود و در نتیجه ممکن است منجر به صدمات عصبی – عروقی و در نهایت عدم تعادل ماهیچه ای و مفصلی شود.

اشکالات آناتومیکی
به نظم قرار نگرفتن ستون مهره های پایین کمری و اندام تحتانی منجر به ایجاد صدمات ناشی از استفاده بیش از ستون فقرات کمری می شود.خمیدگی به جلوی سر استخوان فمور همراه با چرخش استخوان تیبیا به خارج ( ژنووالگوم ) و پروناسیون اندام تحتانی ممکن است منجر به ایجاد صدمات ناشی از استفاده بیش از حد در حین دوندگی شود که به ویژه در مفصل زانو ایجاد صدمات شدیدی می کند.

کفش
در هر ورزشی که به ویژه با دویدن همراه است، باید نوع کفشی که استفاده می شود، ویژگی های خاصی داشته باشد ؟ از جمله : دارای فشار مناسب روی پا باشد. جاذب رطوبت باشد. حمایت مکانیکی خوبی داشته باشد و در ورزش های خاص، توانایی جبران تغییراتی را که در مفاصل و اندام ایجاد می شود، داشته باشد.

زمین بازی
میزان سختی سطحی که در آن ورزش انجام می شود، به عنوان ریسک فاکتوری برای صدمه محسوب می شود. زمینی که با چمن پوشیده شده، در کاهش صدمات ورزشی در بچه ها خیلی مؤثرتر است تا سطحی که با مواد صنعتی سخت ساخته شده باشد.
بیماری های زمینه ای همراه
به منظور کاستن صدمات ناشی از ورزش باید تاریخچه دقیقی از بیماری های مزمن و ناتوان کننده دربچه ها به دست آورد. هر نوع آسیب شدید عضلانی و بیماری های عفونی قبلی می تواند در ایجاد صدمات ناشی از ورزش به عنوان عامل تشدیدکننده محسوب شود.

فاکتورهای تغذیه ای و هورمونی
کودکان و نوجوانان که به طور مرتب ورزش می کنند، باید از تغذیه صحیح و کافی برخوردار باشند و از مصرف بیش از حد کالری نیز بپرهیزند. کالری مورد نیاز این گروه سنی باید محاسبه و دقیقاً جایگزین شود. مطالعات اخیر نشان داده که میزان کلسیم و ویتامین در خانم های دونده ای که به آمنوره مبتلا هستند، پایین است و تراکم مواد معدنی استخوان در خانم های ورزشکار مبتلا به آمنوره، در سطح پایینی قرار دارد. این افراد بیش از گروه کنترل به صدمات ناشی از استفاده بیش از حد و شکستگی ناشی از استرس مبتلا می شوند.

مسایل فرهنگی
در کشورهای پیشرفته به دلیل کاهش فعالیت در بچه ها و افزایش تماشای تلویزیون و بازی های ویدیویی و استفاده از ماشین به جای پیاده روی،مشکلاتی از قبیل چاقی بیش از حد و عدم فعالیت مناسب، این گروه سنی را شدیداً تهدید می کند. این کودکان از ضعف ماهیچه ای رنج می برند، اگر در یک دوره ورزشی شدید قرار بگیرند، دچار صدمات حاد بدنی می شوند. بنابراین در این قبیل کشورها آموزش ورزش در کودکان بیشتر به تنظیم وزن و مسایل پایه ای توجه دارد تا به آموزش ورزش هایی با مهارت های خاص و پیشرفته.

استئو آرتریت (آرتروز) یک بیماری مفصلی دردناک است که باعث تخریب غضروف شده و ظرفیت ضربهگیری، محافظت و حفظ نرمی مفصل را تحت تأثیر قرار میدهد. غضروف در مفاصل بزرگی چون زانو، استخوان را میپوشاند و از آن محافظت میکند. بسیاری از بدنسازها با بالا رفتن سن دچار آرتروز مفاصل زانو میشوند.
محققین کلینیک مایو در یک مطالعه ۳۰ ماهه دریافتند که عضلات قوی و متعادل پا میتواند از درد و آرتروز زانو پیشگیری کند. آنها ۲۶۵ مرد و زن که آرتروز زانو داشتند را مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند که شیوع بیماری در کسانی که عضلات ران بزرگتر و قویتری دارند کمتر است. عضلات ضعیف باعث ناپایداری و کشش کم کشکک زانو میشود که این امر غضروف را تحت فشار قرار داده و باعث

ایجاد آرتروز و درد در زانو میگردد. بسیاری از بدنسازان جوان حرکات اسکات و کشش زانو را بهصورت نادرست اجرا میکنند که این امر میتواند غضروف حساس در زانو را تخریب کرده و زمینه آرتروز را مهیا نماید. همچنین بسیاری از افراد هنگام انجام این تمرینات وزنه بیش از حد استفاده میکنند و با انجام حرکت نادرست در واقع خودشان را فریب میدهند و هرگز عضلات قدرتمندی که به آنها اجازه خواهد داد وزنههای بزرگتر را بدون صدمه زدن به زانو اسکات کنند، ایجاد نمیکنند.

ایبوپروفن، این نام نیک است که میماند
داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن درد عضلانی و مفصلی را کاهش میدهند. آسپرین بیش از ۱۰۰ سال است که استفاده میشود. معرفی ایبوپروفن در سال ۱۹۶۹ موجب گرایش عمومی به این داروها شد. در حالیکه آمریکائیها مثل نقل و نبات از این داروها استفاده میکنند، تحقیقات نشان میدهند که آنها ممکن است با روند ترمیم بافتی تداخل داشته باشند و در افراد مستعد باعث افزایش فشار خون، حملات قلبی، مشکلات باروری، زخم معده، بیماری کلیوی و کبدی شوند. البته تمام اخبار مربوط به آنها بد نیستند.

محققین کلینیک مایو در طی مطالعهای بر روی ۲۵۰۰ نفر متوجه شدند که مردانی که NASID دریافت میکنند، ریسک کمتری برای بزرگی پروستات دارند. این ارتباط در مردان مسنتر بیشتر بود. مردها باید میان عوامل خطر این داروها در برابر قابلیت کاهش درد و پیشگیری از بزرگی پروستات متوسط آنها، تعادل برقرار نمایند.

بررسی آسیبهای زانو و راههای درمان آن
در هـر ورزشـی باید انتظار آسیب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشـتـه بـــاشید، به خصوص در ورزش های گـروهی. هـر ورزشـی کـه طـبـق آمــار در هر ۱۰۰۰ ساعت بیـش از ۵ آسـیـب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر با درصـد آسیـب بـالا به شـمار مـی رود. راگــبی و لاکروس با۳۰ صـدمه در ۱۰۰۰ ساعت بالاترین حد هستند، درحالیکه بسکتبال و اسکواش هم با آمار ۱۴ صدمه در ۱۰۰۰ ساعت بازی های پرخطری بـحـساب می آیند. تعجب آور اسـت که
بــدانید، دو، و ایروبیک هم با ۱۱ صدمه، زیاد از قافله ورزش های پرخطر عقب نیستند.

آسیب های ورزشی انواع مختلف دارند، اما قسمت های ویژه ای از بدن هستند که بیش از سایر اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند. در این مقاله متداول ترین صدمات و جراحت های ورزشی را به شما معرفی می کنیم و راه های جلوگیری و درمان آنها را نیز بیان می کنیم.
نکته: RICE مخفف استراحت، یخ گذاشتن، فشار و بالا نگاه داشتن می باشد که یکی از درمان های متداول برای آسیبهای ورزشی است.

۱ ورم تاندون آشیل :وقتی از تاندون پشت زنو—تاندون آشیل—زیاد استفاده شود، باعث درد و ورم در آن ناحیه خواهد شد. اگر درمان نشود، صدمه سخت تر شده تا حدی که دویدن را به کلی دشوار و غیرممکن می کند. این آسیب بیشتر در دونده ها و ورزشکارانی که با دویدن یا پریدن سروکار دارند اتفاق می افتد.
پیشگیری و درمان: دادن تمرین های کششی و قدرتی به عضلات و ماهیچه های ساق پا می تواند از بروز این آسیب جلوگیری کند. RICE و درمان های ضد-تورمی و تقویت ماهیچه های ساق پا بهترین درمان های ممکن برای این عارضه هستند. تا برطرف نشدن کامل عارضه، ورزش را شروع نکنید چون باعث تشدید وضعیت خواهد شد.

۲ ضربه ی مغزی
این صدمه با خوردن ضربه به سر ایجاد می شود. علائم آن شامل سرگیجه، اختلالات بینایی، سردرد، ضعف حافظه، از دست دادن تعادل، سختی تمرکز، و حالت تهوع میباشد. این صدمه ضرورتاً همراه با بیهوشی نمی باشد. در ورزش های برخوردی مثل فوتبال، بوکس و هاکی این عارضه بیشتر اتفاق می افتد. البته در ورزش هایی مثل اسکی و ژیمناستیک هم زیاد رخ می دهد. با اینکه اکثر افراد پس از چند هفته به حالت عادی برمی گردند، اما ضربه ی مغزی در خیلی افراد به آسیب های جدی می انجامد.

پیشگیری و درمان: بهترین راه پیشگیری از ضربه مغزی، اجتناب از ورزش های برخوردی است. اما برای اکثر افراد این راه حل مناسبی به نظر نمی رسد. برای درمان این عارضه استراحت بهترین روش است. اگر سردرد داشتید، می توانید از قرص های مسکن استامینوفن استفاده کنید. بنابر شدت ضربه ی وارده، باید از چند ساعت گرفته تا چند ماه از انجام دوباره ی ورزش های برخوردی اجتناب کنید.
۳ کشیدگی ماهی

چه های ران
این عارضه زمانی اتفاق می افتد که هنگام دویدن در ورزش هایی مثل فوتبال و والیبال، یکدفعه تغییر جهت بدهید. علائم آن شامل درد عمیق، ورم و گاهی کبودی داخل ران می باشد.
پیشگیری و درمان: بهترین راه پیشگیری از بروز این عارضه، انجام تمرینات کششی قبل از ورزش است. بهتر است که شدت ورزش را تدریجاً بالا ببرید تا احتمال بروز این وضعیت کمتر شود. RICE و درمان های ضد-تورمی بهترین روش های درمانی برای این آسیب می باشد. از انجام فعالیت های شدید، یک یا دو هفته پس از بروز عارضه جداً خودداری کنید. پس از بروز عارضه، در محل آسیب دیده یخ بگذارید تا التیام یابد، پس از آن می توانید ماهیچه ها را کشیده و تقویت کنید.

۴ درد و ورم ساق پا
این عارضه بیشتر برای افرادی اتفاق می افتد که عادت به تحرک و ورزش ندارند. بالا بردن ناگهانی فشار و شدت تمرینات، پوشیدن کفشهای کهنه و دویدن و پریدن روی زمینهای خیلی سخت نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود.
پیشگیری و درمان: پوشیدن کفش مناسب، انجام حرکات کششی قبل از ورزش و بالا نبردن ناگهانی شدت ورزش، بهترین راه های جلوگیری از بروز این وضعیت هستند. یخ گذاشتن، انجام حرکات کششی و درمان های ضد-تورمی، بهترین راه های درمانی می باشند.

۵ درد پایین کمر
اگرچه این عارضه بیشتر در افراد چاق و کم تحرک اتفاق می افتد، اما ممکن است برای دونده ها، دوچرخه سواران، گلف و تنیس بازان نیز پیش بیاید. مهمترین عامل ایجاد این عارضه، انجام غلط و نادرست حرکات کششی است.
پیشگیری و درمان: اگرچه بیشتر انواع این عارضه قابل پیشگیری نیستند، اما انجام صحیح حرکات کششی قبل از ورزش و گرم کردن درست بدن، احتمال وقوع آن را کاهش می دهد. راه های درمانی پیشنهادی RICE، دارو های ضد-تورمی و کشش عضلات است.

۶ کشیدگی عضلات و ماهیچه ها
گرم نکردن صحیح بدن، خستگی، عدم انعطاف پذیری و ناتوانی و ضعف، همه از عوامل کشیده شدن ماهیچه در ورزشکاران می باشد. معمول ترین ماهیچه هایی که کشیده می شوند، عضلات پشت ران (در ورزشهایی همراه با دویدن است مثل دومیدانی، بسکتبال) و ماهیچه ساق پا (در تنیس بازان) می باشد. البته ماهیچه های دیگری نیز باتوجه به ورزش مورد نظر درصدد کشیدگی هستند.
پیشگیری و درمان: بهترین راه جلوگیری از بروز چنین عارضه، انجام حرکات کششی صحیح قبل و پس از ورزش کردن و اجتناب از ورزش هنگام خستگی و ضعف است. RICE و دارو های ضد-تورمی مثل سایر آسیب ها، بهترین درمان برای این عارضه می باشد. خوب است که کمی هم به آرامی عضلات را کشش دهید. وقتی عارضه شروع به بهبودی کرد می توانید دوباره ورزش را شروع کنید، اما هر از چند گاهی در میان ورزش مکث کرده و ماهیچه هایتان را بکشید تا به طور کامل بهبود

یابید.
۷ آسیب های آرنج در ورزش تنیس و گلف
تعجب آور است که این آسیب %۷ کل آسیب های ورزشی را تشکیل می دهد. در این آسیب ورزشی، تاندون های آرنج به خاطر ضربات مکرر بَک هند در تنیس آسیب دیده و باعث ایجاد درد در قسمت داخلی آرنج می شود.، البته گاهاً ممکن است قسمت خارجی هم صدمه ببیند.
پیشگیری و درمان: بهترین راه جلوگیری از بروز این آسیب، انجام تمرینات تقویتی ساعد و بازو است. همچنین اصلاح کردن طریقه ی ضربه زدن با راکت و استفاده از آرنج بند می تواند کمک کننده باشد. برای درمان این عارضه RICE و داروهای ضد-تورم مناسب است، اما در بعضی موقعیت ها فیزیوتراپی و ترک ورزش به مدت زیاد ضروری است.

۸ رگ به رگ شدن و پیچ خوردگی مچ پا
این آسیب در میان افرادی که فوتبالف هاکی، بسکتبال و والیبال بازی می کنند، بسیار متداول است. می توان گفت در ورزش هایی که با دویدن و پریدن سر و کار دارد غیر قابل اجتناب است. این حرکات ممکن است باعث پیچ حوردن مچ پا و گاهی پاره شدن یک تاندون یا لیگامنت شود. با عکسبرداری می توان تشخیص داد که عضو دچار شکستگی شده است یا خیر.
پیشگیری و درمان: تقویت مچ پا با حرکات نرمشی، بستن مچ یا استفاده از مچ بند می تواد از بروز این اتفاق پیشگیری کند اما ضمانتی درکار نیست که اگر افتادید یا حرکاتی اشتباه انجام دادید صدمه نبینید. پیچ خوردگی مچ پا را می توانید با RICE و داروهای ضد-تورمی مداوا کنید. اما به هیچ وجه بیش از یک روز استراحت نکنید. باید سعی کنید مچ پایتان را به نرمی تکان داده و بچرخانید تا از ورم آن کم شود.

۱۰ آسیب دیدگی زانو در دونده ها
آسیب دیدگی زانو %۵۵ آسیب دیدگی های ورزشی را تشکیل می دهد و تقریباً ¼ این مشکلات توسط پزشک جراح ارتوپد برطرف می شود. البته دونده ها تنها قربانیان این آسیب ورزشی نیستند. دوچرخه سواران، شناگران، افرادی که ایروبیک استپ کار میکنند، و آنها که فوتبال و بسکتبال و والیبال بازی می کنند نیز ممکن است به این عارضه دچار شوند. در این عارضه، استفاده بیش از حد از زانو باعث ناراحتی و آسیب رسیدن به تاندون زیر کاسه ی زانو می شود.

پیشگیری و درمان:کفش یا کفی کفش هایتان را مرتباً عوض کرده و از نوع مناسب استفاده کنید. بین تمریناتتان مدت بیشتری استراحت کنید. اگر زانویتان آسیب دید حداقل دو روز از انجام دوباره ی ورزش خودداری کرده و از داروهای ضد-تورم استفاده کنید. قبل از شروع دوباره ی ورزش حتماً خود را خوب گرم کرده و در محل آسیب دیده از یخ استفاده کنید.
و یک چیز دیگر شما اگر از نظر روحی خسته باشد و به تمرین شدید بپردازید احتمال زیادی وجود دارد که به عاقبت دوریان یتس دوچار شوید

رباط زانو چیست؟
رباط‌ها ریسمانهای محکمی از بافتها هستند که مفصلها را در کنار هم نگه داشته و آنها را به استخوان‌های مجاور متصل می‌سازند.چهار نوع رباط در زانو داریم:
رباط جانبی میانی (MCL)
رباط جانبی کناری (LCL)
رباط ضربدری جلوئی (ACL)
رباط ضربدری پشتی (PCL)
هرکدام از این رباط‌ها یا ترکیبی از آنها می‌تواند کشیده شده و یا به طور جزئی یا کلی پاره شود.
علل معمول پاره‌گی رباط زانو کشیدگی بیش از حد پا در هنگام ورزش یا آسیب‌دیدن هنگام تمرینات مبارزه‌ای است(همانند کاراته، تکواندو،بُکس).

رباط جانبی میانی MCL در داخل مفصل زانو قرار دارد و به شما کمک می‌کند تا مفصل زانوی خود را محکم نگه دارید. این رباط با فشار دادن، چرخاندن و ضربه‌زدن آسیب می‌بیند. اکثر آسیب‌های کوچک MCL به خودی خود و طی چند هفته یا چند ماه جوش می‌خورد و البته از طریق استراحت کامل. اما آسیب‌های جدی اغلب نیازمند عمل جراحی هستند.
درست مثل MCL ، رباط جانبی کناری LCL به شما کمک می‌کند تا مفصل زانوی خود را محکم نگه دارید اما این رباط در طرف بیرونی مفصل زانو قرار دارد. اکثر آسیب‌های کوچک LCL نیز به خودی خود طی چند هفته یا چند ماه جوش می‌خورد، البته اگر استراحت کامل رعایت شود. اما آسیب‌های جدی نیازمند عمل جراحی می‌باشد.

معمولا با آسیب‌دیدگی LCL به رباط دیگری نیز در همان زمان آسیب می‌رسد. در اکثر حالات، آسیب‌های LCL خطر کمتری از سایر آسیب‌های بافتهای زانو نظیر رباط‌های ضربدری دارد. هر چند در موارد جدی رباط می‌تواند بطور جزئی یا کلی پاره شود.
ضربه به زانو یکی از علل رایج آسیب‌دیدگی LCL است اما آسیبی که چرخش سبب آن باشد ممکن است منجر به صدمه و زیان شود. معیوب شدن LCL یکی از آسیب‌های رایج در ورزش است.
صدمه به MCL باعث شکننده شدن لبه داخلی زانو شده و در بعضی موارد نیز ممکن است منجر به تورم شود. پاره‌گی جزئی یا کلی نیز باعث تورم و درد شدید خواهد شد.
صدمه به LCL درد و شکننده شدن را در سطح خارجی زانو به همراه دارد و ممکن است باعث تورم نیز بشود.
اگر بعد از صدمه دیدن زانویتان در تمرین، ورزش یا تصادف، تورم یا درد داشتید هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

پزشک با خم کردن قسمت پایینی پای شما به داخل، زانوی شما را برای آسیب دیدگی LCL چک می‌کند. اگر قسمت پایینی پای شما بطور غیرعادی به داخل خم نشد و اگر آسیب LCL هم وجود داشته باشد بسیار جزئی خواهد بود ولی اگر پزشک بتواند قسمت پایینی پای شما بیش از معمول به داخل خم کند ممکن است رباط زانوی شما بطور جزئی یا کلی پاره شده باشد.
تست‌های دیگری برای صدمات LCL و MCL :
رادیوگرافی با اشعه X
تست MRI ( تصویر برداری با ارتعاشات مغناطیسی)

رباط ضربدری جلوئی ACL، از انتهای پشتی استخوان ران تا بالای جلوی استخوان ساق پا کشیده شده است و رباط ضربدری پشتی PCL نیز از انتهای جلوی استخوان ران تا بالای پشت استخوان ساق پا کشیده شده است. آنها طوری از روی هم عبور کرده‌اند که یک X، شکل گرفته است.
این رباط‌ها می‌توانند از راه‌های زیر آسیب ببینند:
ایستادن ناگهانی، خصوصاً هنگام دویدن
تعویض مسیر هنگام دویدن، چرخیدن و یا فرود آمدن از یک ارتفاع
دویدن در سرازیری
چرخاندن زانو

کشیدن بیش از حد مفصل زانو به راست یا چپ
ضربه زدن به زانو

PCL مقادیری ازACL است. پس کمتر مستعد آسیب‌دیدگی و صدمه است. اما از سوی دیگر صدمات ACL، یکی از رایج‌‌ترین آسیب‌دیده‌گی‌های زانو در هنگام ورزش است.
وقتی شما به ACL خود صدمه می‌زنید، معمول است که صدای آشکار یک ضربه ناگهانی را بشنوید و یا ممکن است احساس کنید که چیزی داخل زانوی شما شکسته شد و از دیگر علائم آن:
تورم
زانوئی سُست که راه رفتن شما را مشگل می‌سازد
قفل شدن زانو در حین حرکت
درد و شکنندگی

در آسیب‌دیدگی PCL معمولاً صدائی را که هنگام آسیب دیدن ACL می‌شنوید به همراه ندارد، اما سایر علایم صدمات PCL شبیه علائم صدمات ACL است.پزشک با کشیدن قسمت پایینی پای شما به جلو، هنگامی که ران شما آرام و ساکن است زانوی شما را برای آسیب‌دیدگی ACL تست می‌کند.

اگر زانوی شما سُست به نظر رسید، معمولاً دلیل و علامتی است بر آسیب‌دیدگی ACL برای تست کردن آسیب‌دیدگی PCL، ممکن است از شما خواسته شود تا به پشت دراز بکشید، بعد پاهای خود را طوری بلند کنید که ران‌های شما مستقیماً به طرف بالا اشاره کنند، همچنین زانوهای شما در یک زاویه قائمه خم شوند. اگر قسمت پایینی پای شما به سمت زمین خم شد احتمالا PCL زانوی شما پاره شده است.

ممکن است پزشک، بطور آرام روی کاسه زانوی شما فشار وارد کند تا وجود مایع داخل مفصل زانویتان را احساس کند خصوصاً وقتی که زانوی شما شدیداً متورم شده باشد.
و سایر راهها تشخیص شامل:
رادیولوژی با اشعه اشعه X
تست MRI ( تصویر برداری با ارتعاشات مغناطیسی)
این درمان معمولاً شامل فیزیوتراپی و یک سری تمرینهای مخصوص می‌باشد. گاهی اوقات نیز یکی سری روشهای درمانی خیلی راحت‌تر تجویز می‌گردد. اگر MCL تنها رباطی است که دچار آسیب‌دیدگی شده، معمولاً نیازی به عمل جراحی نیست. اما اگر سایر رباط‌های شما نیز آسیب دیده‌اند ممکن است مداوای شما نیازمند عمل جراحی باشد. هر چه شما فعالتر و جوانتر باشید، شانس شما برای موفقیت‌آمیز بودن عمل جراحی بعد از آسیب‌دیدگی رباط بیشتر است. ممکن است شما قادر باشید که همان روز بعد از عمل زانو به خانه باز گردید اما شاید مجبور شوید به مدت یک هفته یا بیشتر از عصای زیر بغل استفاده کنید اما ورزشکاران معمولاً ۹ماه بعد از عمل جراحی به فرم ورزشی خود باز می‌گردند.
پیشگیری
بیشتر آسیب‌ها و صدمات به رباط‌های زانو غیرقابل پیشگیری است چون برخوردهای سخت و محکم بخشی ثابت از هر ورزشی است، مثل فوتبال و راگبی. ورزشکاران به خاطر حرکات فعال و شدیدی مثل پریدن و چرخیدن که قسمت‌های مهم هر ورزشی هستند بیشتر در معرض خطر هستند.
برای کاهش خطر آسیب‌دیدگی رباط زانو:
به طور مداوم و با قاعده تمرین کنید تا ترکیب خود را ثابت نگه دارید

قبل از شروع فعالیت، با نرمش بدنتان را گرم کنید
زانو بند بسته و محافظ‌های مناسب بپوشید
از تکنیک‌های مناسب برای فعالیت خود استفاده کنید
کفش مناسب لایه دار به پا کنید
روی سطوح مناسب تمرین کنید.
مداوا به وسیله کمک‌های اولیه درست در همان لحظه آسیب‌دیدگی رباط است. از دستورات RICE پیروی کنید:
با جلوگیری از حرکت مفصل آسیب دیده، آنرا ساکن و بی حرکت قرار دهید.
کیسه‌های یخ یا کمپرسورهای سرد باید برای کاهش تورم زانو مورد استفاده قرار گیرند.
مفصل را با باندپیچی کردن (با باند قابل ارتجاع) و محافظ، فشرده نگه دارید، باند را محکم ببندید نه سفت.
مفصل را با نگه داشتن آن بالای قلبتان بالا ببرید خصوصاً در هنگام خواب.
در اولین روز آسیب‌دیدگی روی محل آسیب دیده به مدت ۱۵ دقیقه یخ بگذارید و به مدت ۱۵ دقیقه یخ را بردارید. این عمل را چند بار و در طول روز انجام دهید.
دراز بکشید و زانو را در موقعیت بالا نگه دارید از خم کردن مفصل یا فشار آوردن روی آن اجتناب کنید تا درد و ورم فرو نشیند.

یک مسکن و یا ضدالتهاب مثل آسپرین یا ایبوپروفن می‌تواند به شما کمک کند.
اکثر رباط‌های زانو کاملاً جوش می‌خورند و یا تحرک و پویایی خود را دوباره بعد از عمل جراحی به دست می‌آورند. هر چند ممکن است رباطی هم کاملاً جوش بخورد ولی منجر به یک ضعف طولانی در آن مفصل شود. متاسفانه وقتی رباط شما یکبار آسیب ببیند برای آسیب‌دیدگی بعدی مستعد خواهد بود حتی اگر شدت فعالیت این بار کمتر هم باشد.