مقاله در مورد صنایع دستی استان زنجان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد صنایع دستی استان زنجان دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد صنایع دستی استان زنجان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد صنایع دستی استان زنجان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد صنایع دستی استان زنجان :

صنایع دستی استان زنجان

صنایع دستی استان زنجان
استان زنجان یکی از استان هاى فعال کشور در زمینه صنایع دستى است. یافته های باستان شناسی به دست آمده از این استان بر قدمت انواع صنایع دستی در این منطقه گواهی می دهد. انواع صنایع دستى از قبیل چاقوسازی، گلیم بافى، جاجیم بافی، چارق دوزی، سفال گری، ملیله کارى، فرش بافى، فلزکارى، مسگرى و نقره سازى در شهرستان هاى این استان متداول است. بافت انواع قالى و قالیچه در مناطق مختلف استان رواج دارد ولى بیش ترین میزان تولید در منطقه زنجان، ابهر و قیدار دیده مى شود

ملیله کاری یکی از صنایع دستی بومی استان زنجان است. ملیله به معنای ظریف و ظریف کاری نقره که با استفاده از مفتول ها و نوارهای نقره و با بکارگیری ذوق هنری به شیوه منظم و اسلیمی وار و در انواع مختلف زینتی همچون سنجاق سینه، گردنبند، انگشتر، و انواع مختلف تزئینی همچون پایه استکان، سینی و ; ساخته می شود که قدمت آن به ۲۰۰ سال قبل از میلاد می رسد.
قدیمی ترین قطعات ملیله ایران به روایت اکثر محققان به سال های ۳۳۰ تا ۵۵۰ قبل از میلاد تعلق دارد که طی سال های یاد شده به سبب رواج مصرف ظروف گران قیمت از سوی ثروتمندان، صنعتگران فلزکار، به ویژه زرگران و نقره کاران تمام توجه خود را به زیباتر ساختن ظروف معطوف داشتند و کوشیدند تا به فرآورده های مصرفی حالتی زینتی نیز بدهند و با آنکه بر اثر تاراج اسکندر و سپاهان او، از ظروف فلزی و اشیاء گران قیمت این دوره که غنایمی کم وزن و پر بها بودند اثر

چندانی باقی نمانده، ولی آنچه طی یکی دو قرن اخیر در اثر کاوش های باستان شناسی یا به طور تصادفی از دل خاک بیرون آمده نظیر گنج جیحون، همدان و شوش نشانه وجود ملیله کاری و حتی مؤید مهارت و استادی صنعتگران ملیله کاری در ایران قبل از میلاد می باشد.
البته ملیله کاری در شهرهای دیگر مانند اصفهان نیز رایج می باشد ولی ملیله زنجان دارای ظرافت و زیبایی بی نظیری می باشد.

سینی وگیتار ملیله
چاقو سازی یکی از صنایع دستی بومی استان زنجان است، نوعی ابزار برنده که با استفاده از فولاد، استیل، آهن، برنج، شاخ گوزن و ; در انواع مختلف کوچک و بزرگ ساخته می شود که قدمت آن به دوره حکومت مغول ها در زنجان می رسد.
گذشته نه چندان دور زنجان یکی از مراکز مهم صنعتی ایران به شمار می رفت و کارگاه های اسلحه سازی فراوانی در آن دایر بوده است. ولی به دلایل عدیده سیاسی، اجتماعی این کارگاه ها رو به اضمحلال نهاد. چاقوی زنجان با ورود چاقوهای ماشینی از کشور های آلمان، ژاپن و ; دچار رکود شد و می رفت که به ورطه خاموشی بیافتد. ولی با همت استادکاران چاقوساز، این هنر – صنعت با وجود مشکلات فراوان به حیات خود ادامه داد و پیشرفت کرد و اکنون شاهد تولید چاقو های ضد زنگ در استان هستیم.

به طور کلی می توان چاقوی زنجان را از نظر جنس تیغه به دو دسته تقسیم کرد:
۱- چاقو های استیل که در مقابل زنگ زدگی مقاوم اند که مخصوص مصارف خانگی هستند؛
۲- چاقو های فولادی که به دلیل ذات مستحکم فولاد دارای مقاومت بالایی هستد.
دسته چاقوها معمولا از جنس شاخ حیوانات به ویژه گوزن ساخته می شوند.
ظرافت چاقوی زنجان به دلیل استفاده از مصالح مرغوب و همچنین شکیل بودن از جهت فرم، تناسب منطقی در ابعاد تیغه و دسته و غلاف آن می باشد که همگی نشانه تبهر و زبردستی صنعتگران چاقوساز زنجانی می باشد.
از انواع چاقو های متداول می توان به چاقوی فنری یا قلمتراش، چاقوی ضامن دار، چاقوی شکاری، چاقوی صحرایی، شمشیر، کارد آشپزخانه، دشنه، قداره و قند شکن که هر کدام به شکل ها و طرح ها و انواع دسته های مختلف تولید می شوند.
از معروف ترین استادان این رشته می توان به استاد حسین فرجیان اشره کرد که سالیان دراز عمر خود را در راه تولید این صنعت دستی صرف نموده اند. همچنین استاد هادی کوهساری، استاد اشرف، استاد حسن فاروسی، استاد علی ایرانی و ; هنرمندان و صنعت گرانی هستند که از دیر باز به فعالیت هنری – صنعتی می پردازند. در اینجا باید از استاد یحیی اولین چاقو ساز زنجانی که حدود ۹۰ سال پیش می زیسته است اشاره نمود.

کاردآشپزخانه وقلمتراش(شاخ گوزن)
چاروق دوزی یکی از صنایع دستی بومی استان زنجان است و نوعی پای پوش سنتی که با استفاده از چرم گاو و نخ های ابریشمی رنگارنگ و در انواع مختلف ( طرح توری و پرده بند ) دوخته می شود که ارزش فرهنگی و هنری آن هنرشناسان داخلی و خارجی را شیفته نقوش انتزاعی و اصیل خود می نماید که قدمت آن به دوره ساسانی و اوج تزیینات آن به دوره صفوی می رسد.
در زمان قدیم چاروق به یک شکل کاملا ساده دوخته می شده است و تغییر و تحولاتی که امروزه بر روی چاروق ها مشاهده می شود ، برای اولین بار توسط مرحوم اصغرخطیبی صورت گرفته است. به گفته مرحوم اصغر خطیبی در گذشته چاروق های تولیدی بوسیله قالب ساخته نمی شده و به

همین دلیل چاروق های تولید شده دارای سایز یکسان و مناسبی نبوده اند. ایشان اولین قالب چاروق را با استفاده از گل با روکش کاغذی ساخته اند. از نمونه چاروق های ابتکاری مرحوم می توان به چاروق های پشت بسته گلدار، تمام پرده بند و گلدار و چاروق های معمولی متداول اشاره کرد.
نا گفته نماند که به همت استادکار با تجربه این رشته، استاد غلامعلی رضایی که یکی از استادان قدیمی این رشته می باشند، بیش از ۷ نوع طرح جدید الهام گرفته از چاروق های اولیه به طرح های سنتی چاروق اضافه شده است. انواع چاروق های تولیدی به شکل روفرشی، کفش های چرمی، چاروق های تمام پرده بند که قسمت رویه آن پرده بافی می شود.

چاروق توری
فرش نوعی کفپوش و عایق در مقابل گرما و سرما می باشد که با استفاده از نخ های پشمی یا ابریشمی رنگارنگ و در انواع گره های متقارن و نا متقارن بافته می شود و قدمت آن به زمان کشف پازیریک می رسد.

استان زنجان یکی از قطب های فعال قالی بافی در سطح کشور است. قالی در استان زنجان، از جهت نحوه بافت، مواد اولیه مصرفی و نوع طرح و نقش آن به چند دسته تقسیم می شود. در گذشته بسیار دور در استان زنجان یک نوع قالی شبیه به خرسک در منطقه قیدار با رج شماره بالا و یک پود کلفت تهیه می شده است که در حقیقت سنتی ترین فرش دستبافت استان محسوب می شود که اکثر روستاییان با بافت این نوع زیر انداز آشنایی کامل داشته اند. البته در حال حاضر نیز تعدادی از زنان روستایی به بافت این نوع قالی مبادرت می نمایند.