مقاله سیاحت در قیامت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله سیاحت در قیامت دارای ۵۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله سیاحت در قیامت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله سیاحت در قیامت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله سیاحت در قیامت :

برزخ
زنــده دلی از صــف افســردگـان رفت به همســــایگی مردگــــان
حــرف فنــا خواند زهـر لوح پـاک روح بقــا جست ز هــر روح پـــاک

کارشنــاسی پی تفتیــش حـــال کرد از او بر ســر راهـــی ســـؤال
کاین همه از زنده رمیدن چراست رخت سوی مرده کشیـدن چراست
گفت پلیــدان به مغاک انــدرند پاک نهـــادان ته خــاک انـــدرند

مـــرده دلاننــد به روی زمیــــن بهر چه با مــرده شوم همنشیــن
همـــدمی مــرده دهد مـــردگی صحــبت افســرده دل، افسردگی
زیر گـــل آنان که پراکنــده اند گرچه به تن مرده، به دل زنده اند
زنده شــوم از نظـــر پاکشـــان آب حیـات است مرا خاکشـــان

سخن امام علی (ع):

خوشا به حال آنکه به یاد معاد و روز قیامت بود
و برای حساب و کتاب عمل کرد، به روزی اندک
قانع داشت و در راه خشنودی پروردگار، از هیچ گونه خدمتی
به بندگانش فرو نگذاشت.

مقدمه
عالم برزخ در چند قدمی
یکی از خصوصیات آدمی، میل به جاودانه ماندن و خلود است و از آن جا که خداوند عزوجل حکیم و مهربان است به این نیاز انسان همانند سایر نیازهای وی پاسخ گفته و او را در سرای آخرت و بعد از مرگ جاودان کرده است.
بعضی می پندارند «روز قیامت»، خیلی دور است، زیرا مثلا حضرت آدم (ع)، نوح، ابراهیم، موسی (ع) و ; قوم خود را از حساب و کتاب روز قیامت می ترساندند، ولی از آن عصر تاکنون هزاران سال گذشته؛ ولی هنوز، قیامت برپا نشده و شاید میلیونها سال دیگر نیز، قیامت برپا نگردد. بنابراین آیا اکنون برای پاداش صدها هزار سال بعد، عمل نیک انجام دهیم؟ و یا اکنون خود را برای مجازات هزاران یا میلیونها سال بعد آماده سازیم؟ برای کسانی که این گونه افکار سؤال انگیز دارند، پاسخهای گوناگون و متعدد وجود دارد، یکی از آن پاسخها این است که

فرضا فرا رسیدن قیامت، هزاران سال بعد رخ دهد ولی «عالم برزخ» (که همان عالم قبر است) در مقایسه با قیامت، «قیامت صغری» می باشد، در چند قدمی ماست. و گاهی بین ما و آن تنها یک دقیقه فاصله است. بنابراین همه ی ما باید توجه داشته باشیم که شاید روز را به شب نرسانده، و یا شب را به صبح نرسانده از این عالم به عالم برزخ کوچ کنیم و در آن عالم، بلافاصله نخستین دادگاه ما توسط دو فرشته ی «نکیر و منکر» شروع می شود و به دنبال آن پاداش و کیفر برزخی محقق می یابد که اما سجاد (ع) فرمود: «همانا، قبر باغی از باغهای بهشت، یا گودالی از گودالهای دوزخ است.» (از تفسیر برهان)

روایت دیگر آمده؛ امام صادق (ع) فرمود: «من در مورد با شما در رابطه با عالم برزخ
می ترسم.» شخصی پرسید: «عالم برزخ، چیست؟» امام صادق فرمود: «عالم برزخ، همان عالم قبر است، که فاصله ی بین آغاز مرگ تا پدید آمدن روز قیامت، می باشد.»
پس قبل از دادگاه عظیم قیامت، که یک دادگاه نهایی و همه جانبه است، دادگاه دیگری در چند قدمی ما، قرار دارد که گاهی از آن به (قیامت صغری) یاد می شود، که دادگاه بسیار سخت و زودرسی است؛ برای مجرمان، و دادگاه بسیار شیرین و زودرسی است برای مؤمنان راستین. آنانکه درست می اندیشند و اسیر هوسهای مادی دنیا نیستند خود را برای این سفر نزدیک آماده می نمایند ولی آنانکه غافل و مغرورند، بدانند که عذاب سخت عالم برزخ در انتظار آنهاست.

برزخ چیست؟
کلمه ی برزخ به معنای فاصله ی میان دوچیز است. از این رو به عالمی که میان زندگی دنیا و زندگی آخرت قرار گرفته است، برزخ گویند؛ دورانی که برای نیکوکاران، رهایی از
سختی ها است و برای گناهکاران، بسیار وحشت زا و دردآور.

برزخ از دیدگاه قرآن
در قرآن مجید، در سه مورد واژه ی (برزخ) آمده است که در دو مورد آن این واژه به معنی (مرز حاجب و حائلی) است که در دریا، بین آب شیرین و شور قرار دارد و از مخلوط شدن آن دو نوع آب جلوگیری می شود . ولی در یک مورد منظور همان عالم برزخ است که با کمال صراحت می فرماید: «پشت سر انسانها، برزخی است تا هنگامی که (روز قیامت) برانگیخته می شوند .»
و عالم برزخ شبیه عالم خواب است و وجه اشتراک مرگ و خواب این است که در هر دو حالت، نفس از تصرف در بدن باز می ماند، با این فرق که در خواب، قطع تصرف نفس به طور موقت است، و در مرگ قطع تصرف طولانی از بدن است، نه ابدی، زیرا با
فرا رسیدن قیامت، بار دیگر، بین نفس و بدن رابطه برقرار می شود و نفس به تدبیر بدن
می پردازد.

در آستانه برزخ
با فرا رسیدن مرگ، پرده ی غیب کنار می رود و عالم برزخ در برابر مسافر جهان آخرت آشکار می گردد و او از آینده ی خوشایند یا ناخوشایند خویش آگاه می شود.

سکرات مرگ یا سختی های عالم برزخ
«مرگ حق است و همه ی موجودات سرانجام طعم مرگ را می چشند .»
مسلم است که مرگ، که انتقال از دنیا به جهان آخرت است (جهان برزخ) است، همراه شداید و سختی هاست که از آن به سکرات مرگ یا (غمرات مرگ) تعبیر می شود. در قرآن می فرماید : «و سرانجام، سختی های مرگ به حق فرا رسد، (و به انسان گفته
می شود) این همان چیزی است که از آن می گریختی.»

واژه ی «سکْرَه» از «سُکْر» به معنی مستی و گیجی و بی خبری گرفته شده است.
در تفسیر روح البیان، نیز آمده است؛ اِنَّ لِلْمَوتِ سَکَراتٌ: «مرگ، شداید و سختی هایی دارد.»
سکرات و سختی های مرگ، زمانی احساس می شود که آدمی از مرز دنیا بگذرد،
فرشته ی مرگ را ببیند و در آستانه ی عالم غیب قرار گیرد. در چنین حالتی است که رابطه ی او با اطرافیان و رابطه اطرافیان با وی بریده می شود.

غمرات مرگ برای ظالمان
در آیه ۹۳ سوره سوره انعام می خوانیم: «; و اگر ببینی هنگامی که (این) ظالمان در شداید مرگ فرورفته اند و فرشتگان دستها را گشوده، به آنان می گویند جان خود را خارج سازید، امروز مجازات خوارکننده ای در برابر دروغهایی که به خدا بستید و در برابر آیات او تکبر ورزیدید، خواهید داشت.»
به طور کلی از آیات و روایت های اسلامی، چنین برمی آید که: مرگ برای مؤمنان انتقال از زندان به باغ و از زحمت و سختی به استراحت و آسایش است، و برای کافران و غیرمؤمنان، انتقال از باغ به زندان و از آسایش به سوی سختی ها و ناگواریها است.

در این مورد به روایت امام سجاد (ع) می پردازیم: شخصی از امام سجاد (ع) پرسید: «مرگ چیست؟» امام سجاد (ع) فرمود: «برای مؤمن، کندن لباس چرکین و پرحشرات است، و گشودن بندها و زنجیرهای سنگین، و تبدیل آن به فاخرترین لباسها و خوشبوترین عطرها و راهوارترین مرکبها و مناسبترین منزلها است.»

چهره ی عزرائیل برای مؤمن و غیرمؤمن، هنگام مرگ
حضرت ابراهیم (ع) روزی شخصی را دید از او پرسید تو کیستی؟ او گفت: عزرائیل هستم. ابراهیم گفت: از تو می خواهم خودت را به آن صورتی که مؤمنین را قبض روح می کنی به من بنمایانی. ابراهیم به دستور او روی خود را برگردانید و سپس به او نگاه کرد جوانی بسیار زیبا و خوشرو شاد دید، گفت: «اگر مؤمنی پس از مرگ، چیزی (پاداشی) غیر از این چهره ی زیبا را نبیند، همین دیدار هم برای او کافی است و پاداش خوبی برای کارهای نیکش خواهد بود. سپس ابراهیم (ع) به عزرائیل گفت: «اگر
می توانی، خودت را در آن چهره ای که گمراهان را با آن، قبض روح می کنی، به من بنمایان.» عزرائیل: ای ابراهیم! تو طاقت دیدن آن چهره را نداری. ابراهیم (ع) خواسته اش را تکرار کرد. عزرائیل گفت: روی خود را بگردان، ابراهیم (ع) روی خود را گردانید و سپس به او نگاه کرد، دید مردی سیاه که موهای بدنش راست شده و بسیار بوی بدی دارد و از سوراخهای بینی او دود و آتش بیرون می آید. حضرت ابراهیم (ع) نتوانست آن چهره را مشاهده کند، بر اثر شدت ناراحتی بی هوش شد، وقتی که به هوش آمد. عزرائیل را به صورت اول دید، به او فرمود: «لَوْلَمْ یَلقِ الفاجِر عِندَ مَوتِهِ الَّا صُورَهً وَجهکَ لَکانَ حَسبُهُ» «ای فرشته ی مرگ اگر انسان گنهکار جز دیدن همین چهره، کیفر دیگری نبیند، همین نگاه برای عذاب و کیفر او کفایت می کند .»

سخن امام علی (ع) در مورد ترس از مرگ و برزخ
امیرمؤمنان (ع) هر شب، هنگامی که مردم به خوابگاه خویش می رفتند، با صدای بلند که همه ی اهل مسجد و همسایگان مسجد می شنیدند، می فرمود: «خدا شما را بیامرزد، زودتر آماده ی سفر آخرت بشوید. چه دیربازی است که بانگ «کوچ کردن» را برآورده اند و کاروان را برای حرکت آماده کرده اند. کمتر به این دنیا و ماندن در آن مهر بورزید و با توشه ی خوب و شایسته ای که در دسترستان است، به سوی پروردگار بخشنده و آمرزنده برگردید، زیرا راهی بس ناهموار و کاروانسراهایی هول انگیز و ترسناک در پیش دارید که از فرود آمدن و درنگ نمودن در آن ها، چاره ای نیست .»

توشه برزخ
بهترین توشه ی برزخ و قیامت، پرهیزگاری است. در کنار تقوا، زاد و توشه هایی دیگر هم هست. اصولا هر کار شایسته ای که به سود مردم باشد، به گونه ای توشه ی قبر و قیامت است، هر چند به نظر کوچک و ناچیز آید.

نقل است که روزی رسول اکرم (ص) به مسلمانان فرمود: هر کس بگوید سبحان الله، خدا برایش درختی در بهشت می نشاند و هر کس بگوید الحمدله ، خدا برای او درختی در بهشت می نشاند و هر کس بگوید لا له الا الله، خدا برایش درختی در بهشت می نشاند و هر کس بگوید الله اکبر، خدا برایش درختی در بهشت می نشاند. مردی از قریش گفت: پس درختان ما در بهشت بسیار است! پیامبر (ص) فرمود: آری، اما آتشی نفرستید که آنها را بسوزاند و این، به دلیل گفتار خدای برترین است که فرموده است: «ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا و فرستاده اش را فرمان برید و عمل های خویش را باطل نکنید .»

در سخنی از پیامبر (ص) آمده است سه کس شدیدا قبض روح می شوند: (نَعم حَاکم حَائِر، و أَکَل مَال الیَتیِم ظلما وَ شَاهد زُور) ۱ـ حاکم ستمگر ۲ـ خورنده ی مال یتیم از روی ظلم ۳ـ کسی که گواهی دروغ بدهد .

قدرت عظیم عزرائیل و کمک او در تلفیق نمازگزار
پیامبر (ص) فرمود: «هنگام اوقات نماز، عزرائیل با مردم مصافحه می کند، و به آنها که نماز را در اول وقت می خوانند، گواهی به «لا اله الا الله و محمد رسول الله» را هنگام مرگ تلقین می نماید، و شیطان را از آنها دور می سازد»، و نیز فرمود: «ای جبرئیل مرگ به عنوان یک فاجعه ی وحشتناک (برای موعظه ی انسان و مجازات او) کافی است.»
جبرئیل فرموده است: «حوادث بعد از مرگ، فاجعه آمیزتر از خود مرگ است .»

ملاقات صمیمانه مؤمن و عزرائیل
روایت شده: عزرائیل برای قبض روح بنده ای از بندگان مؤمن و صالح خدا با او ملاقات کرد پس از سلام گفت: من کاری با تو دارم که می خواهم کنار گوشت بگویم، او سرش را نزدیک آورد، عزرائیل به او گفت: «آمده ام جانت را بگیرم.» مؤمن: خوش آمدی و مدتها مشتاق دیدارت بوده ام. عزرائیل: «اگر کار و حاجتی داری، انجام بده.» مؤمن: هیچ حاجتی جز ملاقات با پروردگارم ندارم. عزرائیل: «چگونه جانت را بگیرم.» مؤمن: آیا اجازه ی اختیار دادن به من را داری؟ عزرائیل: «آری، خداوند در مورد مؤمن، چنین اجازه ای به من داده است.» مؤمن: بگذار وضو بگیرم و سپس مشغول نماز شوم، در حال سجده جان مرا بگیر. مؤمن مشغول نماز شد و عزرائیل در حال سجده روح او را قبض کرد.

در حدیثی از رسول خدا (ص) می خوانیم؛ فرمود: «نخستین چیزی که به مؤمن در هنگام وفات، بشارت داده می شود «روح و ریحان و بهشت پرنعمت» است .»
و امام صادق (ع) فرمود: منظور از «روح و ریحان» آرامش و شادابی در عالم برزخ (قبر) است و منظور از «بهشت پرنعمت» بهشت آخرت (قیامت) می باشد .

ویژگی های عالم برزخ
۱- برزخ برای افراد مختلف از نظر ایمان و کفر متفاوت است.
۲- سؤال دو فرشته نکیر و منکر در قبر.
۳- فشار قبر
۴- آرزوی نابجای برگشت و جبران.
۵- ارواح برزخی با این جهان رابطه دارند.
در بحارالانوار به نقل از رسول خدا (ص) آمده است:
«قبر، نخستین منزل از منزلهای آخرت است، اگر انسان در این منزل نجات یافت، راه نجات در منزلهای بعدی آسانتر است، و اگر از این منزل نجات نیافت، راه نجات در منزلهای بعدی کمتر و سهل تر از آن نیست .»

نکته
مستحب مؤکد است که دو چوب تر و تازه (به اندازه ی یک ذراع یعنی از آرنج تا سر انگشتان و اگر کوتاهتر باشد، مانعی ندارد.) را همراه میت در قبر بگذارند و مستحب است نام میت، اینکه او به یکتایی خدا و رسالت محمد (ص) و امامت امامان (ع) گواهی می دهد، در آن دو چوب، نوشته شود .
زراره می گوید: به امام باقر (ع) عرض کردم: «چرا چوب تازه همراه میت قرار داده
می شود؟» فرمود: «زیرا همین دو چوب تازه، عذاب و حساب قبر را تا مدتی که خشک نشده اند، دور می کند، سپس در پایان فرمود: فَلا یَصیبه عَذاب وَلا حِساب بَعد جفو فَهُما
ان شَاءَ الله، «به خواست خدا، پس از آنکه آن دو چوب، خشک شدند، عذاب و حساب قبر به سراغ میت نمی رود .»
در سخنی از امام کاظم (ع) در پاسخ به سؤال اسحاق بن عمار که پرسید: «میت به چه شکلی به دیدار افراد خانواده ی خود می آید؟» فرمود: «به شکل پرنده ی لطیفی که خود را به دیوارها می زند، و بر آنها اشراف پیدا می کند، پس اگر آنها را در خیر و نیکی و خوبی بنگرد، خوشحال می شود، و اگر آنها را در بدی و نیاز و اندوه ببیند، غمگین
می گردد .»

بهره گیری اموات، از اعمال نیک خود
ابونصیر از امام باقر یا امام صادق (ع) نقل می کند که فرمود: هنگامی که جنازه ی مؤمن را در میان قبر می گذارند، شش صورت زیبا با او وارد قبر می گردند، یکی از آنها در جانب راست او می ایستد، و دیگری جانب چپ او می ایستد، و سومی روبروی صورت او، و چهارمی در پشت سر او و پنجمی در کنار پای او می ایستد و یکی از آنها (ششمی) که از همه زیباتر است، در بالای سرش می ایستد ; (و به این ترتیب از صاحبشان پاسداری
می کنند.)
آنکه از همه زیباتر است از پنج صورت دیگر می پرسد: شما کیستید،خدا به شما جزای خیر دهد؟
آنکه در جانب راست میت قرار دارد، می گوید: من نماز هستم.
آنکه در جانب چپ اوست، می گوید: من زکات هستم. آنکه در روبروی اوست، می گوید: من روزه هستم. آنکه در پشت اوست، می گوید: من حج و عمره هستم. آنکه در کنار پایش ایستاده، می گوید: من نیکیهای او هستم که به برادران دینی خود نمود. سپس آن پنج صورت، از آن صورت نورانی تر از همه، می پرسند: «تو کیستی که از همه ی ما زیباتر و خوشبوتر هستی؟» او در پاسخ می گوید: «من ولایت آل محمد (ص) هستم .»

نمونه ای از عذاب قبر
امام صادق (ع) فرمود: شخصی از احبار (علمای خوب یهود) از دنیا رفت، در عالم قبر (فرشتگان) او را نشاندند، چند فرشته به او گفتند: می خواهیم «صد تازیانه به تو بزنیم.» او جواب داد: طاقت ندارم. گفتند: ۹۹ تازیانه به تو می زنیم، او باز جواب داد طاقت ندارم. به همین ترتیب (چون آدم خوبی بود) یک یک کم کردند، تا اینکه گفتند: «یک تازیانه را حتما باید بخوری.» او گفت: چرا، مگر چه کرده ام؟ به او گفتند: «زیرا تو یک روز بدون وضو نماز خواندی، و بر یک شخص مظلومی گذشتی، ولی او را یاری نکردی، به خاطر این دو خصلت، باید تازیانه بخوری». به او یک تازیانه زدند، بر اثر آن قبرش پر از آتش گردید .

آسودگان در برزخ
۱- ولایت اهل بیت (ع)
۲- شاد کردن مؤمن
۳- هدیه بازماندگان
۴- نماز و زکات
۵- ذکر توحید
۶- زیارت اهل قبور
۷- رضایت والدین
۸- عمل صالح
۹- آسان گیری بر مردم
۱۰- خوشرفتاری با همسایه

گرفتاران در برزخ
۱- انکار ولایت اهل بیت (ع)
۲- کفران نعمت
۳- حقوق مالی مردم
۴- برنیاوردن حاجت مؤمن
۵- بداخلاقی
۶- رباخواری
۷- دروغگویی
۸- غیبت

نظام هستی نظم خود را از دست می دهد
آسمان شکافته شده و مثل طوماری جمع و پیچیده می شود ـ خورشید و ماه و ستارگان همگی خاموش شده و از مدار خود خارج می شوند. کوهها متلاشی شده و زمین هر چه در درون خود دارد، بیرون می ریزد ـ دریاها پر از آتش می شوند ـ مبعوث شدن مردگان از قبور و تشبیه آنها به توده ی ملخ ـ بی کسی و تنهایی ـ صحرای محشر و خیره ماندن و خاشع شدن چشم ها ـ عرق کردن مردم در صحرای محشر از شدت گرما ـ همه ی مردم در آن صحرا لخت و عریانند ـ همه در آن روز گمان می کنند جز یک ساعت در دنیا یا برزخ درنگ و توقف نکرده اند ـ زنان شیرده، شیرخوار خود را در روز قیامت از یاد می برند و مردم مست به نظر می آیند. در آن روز دودی دردناک چشم مردم را می گیرد ـ عدم توانایی کفار برای سجده ی خدا به علت نخوت و کبر .

توضیح:
حضرت علی (ع) حضور در محشر را چنین توصیف می کند: «در روز قیامت، خداوند مردم را از گورهایشان برمی انگیزد و در بیابانی هموار جمع می کند. از شدت شلوغی و به علت ازدحام از راه یافتن باز می مانند و به سختی تنفس می کنند. عرق سراپای آنان را فرا
می گیرد و از شدت ناراحتی فریاد می زنند و ناله می کنند و این اولین مرحله از سختیهای روز قیامت است .

خدیجه از برهنگی می ترسد
چند نفر از زنها را رسول خدا (ص) ضمانت کرد که برهنه وارد محشر نشوند یکی فاطمه ی زهرا (س)، دیگری خدیجه کبری (ع) ام المؤمنین (آن خدیجه ایکه خدا به وسیله جبرئیل به او سلام می رساند.) آنقدر از قیامت می ترسد که از حضرت فاطمه زهرا (س) خواهش کرد که از رسول خدا (ص) خواهش کند که موقع مرگ حضرت خدیجه را در پیراهن خود کفن کند تا در قیامت عریان وارد نشود و دیگری فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین (ع) است.
بیت المعمور مسجد فرشتگان است.
از مصادیق بیت المعمور (خانه آباد) مسجدی است در آسمان هفتم یکپارچه از زبرجد سبز و سقفش از یاقوت است. از حضرت سجاد (ع) منقولست که پس از آنکه خدای تعالی خواست آدم ابوالبشر را خلق کند، ملائکه اعتراض کردند و گفتند این ها ماده فساد
می شوند، خداوند آنها را نهی فرمود که من می دانم آنچه را که شما نمی دانید. یعنی شما خار را می بینید، گل را هم ملاحظه می کنید. جوانهایی را که متوجه به خدای عالمند
نمی بینید همه اش متوجه فساد هستید مسلم است که چیز خوب و گران بها، کم است.