مقاله بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

به منظور بررسی کارایی فتوسنتزی گیاهان جو و شنبلیله در کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی، آزمایشی در قالب طرح اسپلیت پلات در پایه بلوک‌های کامل تصادفی با ۳ تکرار و ۱۲ تیمار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا در آمد. در این طرح کرت‌های اصلی در دو سطح، شامل کنترل و عدم کنترل علف‌هرز و کرت‌های فرعی شامل کشت مخلوط جایگزینی (۳ردیف جو + ۳ ردیف شنبلیله، ۳ ردیف جو + ۲ ردیف شنبلیله، ۲ ردیف جو + ۳ ردیف شنبلیله، ۴ ردیف جو +۲ ردیف شنبلیله و ۲ ردیف جو +۴ ردیف شنبلیله) و افزایشی (افزایش۱۰ ،۲۰،۳۰،۴۰و۵۰ در‌صد جو) و کرت های شاهد جو و شنبلیله بودند. نتایج آزمایش نشان داد که کنترل علف هرز و عدم کنترل آن اثرات معنی داری بر محتوی کلروفیل جو، کلروفیل a و b جو و شنبلیله و کل بیوماس اندام هوایی تولیدی در واحد سطح داشته است. تیمارهای افزایشی و جایگزینی کشت مخلوط دو گیاه نیز به جزء بر محتوی کلروفیل شنبلیله، بر سایر صفات مورد بررسی معنی دار بوده است. همچنین، اثر متقابل کنترل علف هرز و عدم کنترل آن و تیمارهای افزایشی و جایگزینی کشت مخلوط دو گیاه بر محتوی کلروفیل اندازه گیری شده با SPAD تفاوت معنی داری نداشته است. اما تیمار کشت مخلوط جایگزینی (۳ردیف جو + ۳ ردیف شنبلیله و افزایشی ۱۰ و۲۰ درصد جو، کلروفیل a و b دو گیاه جو و شنبلیله و کل بیوماس اندام هوایی تولیدی را نسبت به کشت خالص افزایش داد و این تیمارها، نشان دهنده ترکیب مناسبی از کشت مخلوط دو گیاه می باشند.