مقاله بررسی تاثیر باکتری های Sporosarcina pasteurii و Sporosarcina ureae بر تثبیت شن های روان از طریق اندازه گیری هدایت هیدرولیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تاثیر باکتری های Sporosarcina pasteurii و Sporosarcina ureae بر تثبیت شن های روان از طریق اندازه گیری هدایت هیدرولیکی دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر باکتری های Sporosarcina pasteurii و Sporosarcina ureae بر تثبیت شن های روان از طریق اندازه گیری هدایت هیدرولیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر باکتری های Sporosarcina pasteurii و Sporosarcina ureae بر تثبیت شن های روان از طریق اندازه گیری هدایت هیدرولیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر باکتری های Sporosarcina pasteurii و Sporosarcina ureae بر تثبیت شن های روان از طریق اندازه گیری هدایت هیدرولیکی :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

اخیراً استفاده از میکروارگانیزم ها جهت تولید مواد پرکننده منافذ و افزایش اتصال ذرات شن برای تثبیت شن های روان با استفاده از روش های بیولوژیکی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش که در آزمایشگاه تحقیقاتی گروه خاکشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان در زمستان ۱۳۸۹ انجام شد، تاثیر دو گونه باکتری از جنس Sporosarcina(pasteurii و ureae)، سه سطح مخلوط اوره و کلرید کلسیم (۵/۰، ۱ و ۵/۱ مولار) و فواصل زمانی ۱۲، ۲۴، ۴۸، ۹۶، ۱۹۲ و ۲۸۸ ساعت بر پرشدگی منافذ و در نتیجه سیمانی شدن ذرات شن از طریق اندازه گیری میزان هدایت آبی خاک شنی در ستون هایی به ارتفاع ۵/۶ و قطر داخلی ۷/۷ سانتی متر مورد بررسی قرار گرفت. جریان های مایه تلقیح، تثبیت کننده و مخلوط اوره و کلرید کلسیم روزانه از سطح به ستون ها اضافه گردیدند و هدایت آبی اشباع به دو روش بار ثابت و بار افتان به عنوان معیاری از پرشدگی منافذ و هماوری ذرات اندازه گیری شد. بررسی های آزمایشگاهی نشان داد، استفاده از گونه pasteurii نسبت به ureae موجب کاهش بیشتر هدایت هیدرولیکی نمونه ها می گردد. هدایت هیدرولیکی نمونه های تیمار شده با این دو گونه به ترتیب ۵۷/۱۱ و ۳۶/۲۳ (cm/h) بود. افزایش غلظت مخلوط اوره و کلرید کلسیم و گذشت زمان نیز باعث کاهش معنی دار هدایت هیدرولیکی شدند. هدایت هیدرولیکی نمونه ها در غلظت ۱ و ۵/۱ به ترتیب ۸۹/۲۷و۰۵/۱۹ درصد نسبت به تیمار ۵/۰ مولار و در تیمار ۲۸۸ ساعت ۲۹/۹۶درصد نسبت به تیمار۱۲ ساعت کاهش یافت. با توجه به توانایی بیشتر گونه pasteurii در کاهش هدایت هیدرولیکی، استفاده از آن در تثبیت ذرات شن توصیه می گردد