مقاله بررسی میزان بازدارنده های جوانه زنی فنولیکی و فلاونوئیدی در مراحل استراتیفیکاسیون بذر آلبالو محلب prunus mahaleb L

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی میزان بازدارنده های جوانه زنی فنولیکی و فلاونوئیدی در مراحل استراتیفیکاسیون بذر آلبالو محلب prunus mahaleb L دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی میزان بازدارنده های جوانه زنی فنولیکی و فلاونوئیدی در مراحل استراتیفیکاسیون بذر آلبالو محلب prunus mahaleb L  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی میزان بازدارنده های جوانه زنی فنولیکی و فلاونوئیدی در مراحل استراتیفیکاسیون بذر آلبالو محلب prunus mahaleb L،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی میزان بازدارنده های جوانه زنی فنولیکی و فلاونوئیدی در مراحل استراتیفیکاسیون بذر آلبالو محلب prunus mahaleb L :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

آلبالو محلب از دو جنبه باغبانی و گیاهان داروئی حائز اهمیت است. محلب پایه پا کوتاه و بسیار مناسب و مقاوم که برای درختانی چون گیلاس و البالو تجاری بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. بذر این گیاه دارای خوای بوده که در این تحقیق به بررسی تاثیر مدت زمان سرمادهی مرطوب و همچنین دمای استراتیفیکاسیون بر میزان بازدارنده های فنولیکی و فلانوئیدی پرداخته شد. تحقیق با آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار که عامل اول دمای استراتیفیکاسیون در دو سطح ۷ درجه و ۲ درجه سانتیگراد و عامل دوم مدت زمان استراتیفیکاسیون در ۶ سطح ۱۸۰ و ۱۵۰ و ۱۲۰ و ۹۰ و ۶۰ و ۳۰ روز انجام گرفت. نتایج نشان داد که میزان فنولیک و فلاونوئید در نمونه شاهد به میزان ۰/۱۸±۷۵/۶۳ و ۰/۳۷±۲۸/۲۶ میلی گرم بر گرم ماده خشک و این ترکیبات با گذشت مدت زمان استراتیفیکاسیون مرحله به مرحله اندازه گیری شد که در پایان ۱۸۰ روز در تیمار دمایی ۷ درجه به کمترین مقدار خود رسید با میزان فنولیک و فلاونوئید به مقدار ۰/۹±۲۴/۹۶ و ۰/۲۱±۱۰/۵۳ میلی گرم بر گرم ماده خشک که ملاحظه شد در تیمار دمایی ۷ درجه سانتیگراد مقدار این ترکیبات بیشتر از تیمار دمایی ۴ درجه کاهش پیدا کرده است. این آزمایش در سال ۱۳۹۰ در دانشگاه آزاد مشهد انجام شد.