مقاله بررسی اثرات استفاده طولانی مدت از عصا بر برخی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثرات استفاده طولانی مدت از عصا بر برخی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات استفاده طولانی مدت از عصا بر برخی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات استفاده طولانی مدت از عصا بر برخی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات استفاده طولانی مدت از عصا بر برخی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند :

تعداد صفحات:۱۷

چکیده:

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر عصا بر کینماتیک راه رفتن بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع آزمایشگاهی- توصیفی است. تعداد ۱۰ نفر سالمند با حداقل ۳ سال سابقه استفاده از عصا(( گروه I) و تعداد ۱۰ سالمند بدون سابقه استفاده از عصا ( گروه II ) بررسی شدند. این سالمندان فاقد هر گونه بیماری حاد اثر گذار بر راه رفتن بودند. ابتدا اندام های سر، تنه، لگن، ران، ساق و پا در سمت راست بدن با استفاده از مارکرهای کروی منعکس کننده نور شناسایی شدند. سپس با استفاده از H-Rez 3D Motion Analysis System متغیرهای کینماتیکی راه رفتن آزمودنی ها در طول یک استراید کامل اندازه گیری و ثبت گردید. آزمودنی ها در یک مسیر ۱۲ متری راه می رفتند که گام های هفتم و هشتم این افراد برای بررسی مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل آماری از Multivariate و (=۰/۰۵) استفاده شد. یافته ها نشان دادند که طول استراید در گروه I و II به ترتیب برابر بود با ۱۱۴۰±۶۸ و ۱۳۴۱±۲۳۵ میلی متر که اختلاف بین آنها معنی دار .(p=0.01). همچنین سرعت راه رفتن گروه I با ۹۰۸ میلی متر بر ثانیه به طور معنی داری کوچکتر از سرعت راه رفتن در گروه II (650 میلی متر بر ثانیه) بود. زمان استراید نیز در گروه I به طور معنی داری حدود ۱۶% بیش از گروه II بود (p=0.01) . بحث و نتیجه گیری: در راه رفتن عادی حداقل یک و حداکثر دو تکیه گاه وجود دارد. اما در راه رفتن با عصا حداکثر سه و حداقل یک تکیه گاه دیده می شود. وجود عصا انتقال طرفی مرکز ثقل را کاهش می دهد ومکانیک راه رفتن را تغییر می دهد. کندی راه رفتن و طول گام کوتاهتر در افرادی که از عصا استفاده میکنند بخاطر تغییر الگوی راه رفتن در دراز مدت ممکن است عوارض خاصی در برداشته باشد. در نتیجه برای کاهش این عوارض وجود یک برنامه مستمر توانبخشی توصیه می شود.