مقاله تأثیر تمرین استقامتی در دوره های مختلف زمانی، بر تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تأثیر تمرین استقامتی در دوره های مختلف زمانی، بر تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد موش صحرایی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر تمرین استقامتی در دوره های مختلف زمانی، بر تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر تمرین استقامتی در دوره های مختلف زمانی، بر تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر تمرین استقامتی در دوره های مختلف زمانی، بر تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد موش صحرایی :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

سابقه و هدف: مطالعه تغییرات فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، از جمله موضوعات مهمی است که در رابطه با جلوگیری از آسیب های اکسایشی مورد توجه است. بیشتر تحقیقات پیشین، اثر تمرینات سرعتی، شدید و کوتاه مدت را بر آنزیم های آنتی اکسیدانی مد نظر قرار داده اند و مطالعه تغییرات این آنزیم ها بدنبال تمرینات استقامتی با شدت متوسط، احتیاج به تحقیقات بیشتری دارد. از اینرو، هدف از انجام این تحقیق، برررسی اثر تمرین استقامتی، بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) بافت کبدی موش های نر ویستار بود. روش بررسی: تحقیق حاضر به صورت تجربی طراحی شده و تعدا ۶۲ سر موش نر ویستار به طور تصادفی در سه گروه تجربی و سه گروه کنترل جای گرفتند. گروه های تجربی به مدت ۶، ۹ و ۱۲ هفته، و ۵ روز در هفته، تمرین بر روی تردمیل را انجام می دادند که از سرعت ۱۰ متر در دقیقه و مدت ۱۰ دقیقه تمرین در هر روز، به سرعت ۲۵ متر در دقیقه و مدت ۶۰ دقیقه در روز رسیدند. گروه های کنترل نیز سه روز در هفته با سرعت ۱۰ متر در دقیقه و مدت ۱۰ دقیقه، روی ترمیل راه می رفتند. پس از وهله های تمرینی موش ها بوسیله کتامین و زایلوزین بیهوش شدند و نمونه برداری از بافت کبد انجام شد. میزان فعالیت آنزیم های SOD، CAT و GPX با استفاده از کیت های کمپانی کایمن آمریکا و به روش رنگ سنجی آنزیمی مورد اندازه گیری قرار گرفت. از t مستقل و تحلیل واریانس یک سویه برای تحلیل فرضیات استفاده گردید. یافته ها: داده های تحقیق نشان دادند که ۶ف ۹ و ۱۲ هفته تمرین استقامتیف تأثیری بر میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز نداشتند. از طرف دیگر، ۶ و ۹ هفته تمرین استقامتی نیز تأثیری بر میزان آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز نیز نداشتند اما، ۱۲ هفته تمرین استقامتی، میزان این دو آنزیم را به طور معنی داری در گروههای تجربی کاهش داد( فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه تجربی ۷/۲۷ ± ۲۳/۱۱ (U/mL) و در گروه کنترل ۷/۲۱ ± ۳۱/۴۳ (U/mL) مشاهده شد. فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز نیز در گروه کنترل ۰/۴۶ ± ۴۸/۲۰ (U/mL) و در گروه تجربی ۰/۵۶ ± ۴۷/۷۰ (U/mL) گزارش شد . (P<0/05) نتیجه گیری: تمرین استقامتی تا ۹ هفته، نمی تواند باعث بروز سازگاری سیستم آنتی اکسیدانی آنزیمی کبدی شود، اما میزان بیشتر هفته های تمرینی کاهش میزان فعالیت آنزیم ها را در پی دارد.