مقاله تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- ۱ پلاسمای رت های نر چاق

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- ۱ پلاسمای رت های نر چاق دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- ۱ پلاسمای رت های نر چاق  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- ۱ پلاسمای رت های نر چاق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر وزن، دریافت غذا و نسفاتین- ۱ پلاسمای رت های نر چاق :

تعداد صفحات:۱۶

چکیده:

هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی متوسط تا شدید بر تغییرات وزن، دریافت غذا و پپتید ضد اشتهای نسفاتین -۱ در رت های نر چاق، به منظور شناخت هر چه بیشتر مکانیسم های چاقی و کنترل وزن بود. روش شناسی: تعداد ۱۶ عدد رت نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی ۱۶۰± ۲۰ با رژیم غذایی پر چرب (۴۰% چربی، مشتق شده از روغن سویا) به مدت ۹ هفته تغذیه شدند تا به میانگین وزنی ۳۱۹± ۳۰ رسیدند. رت ها پس از همسان سازی به صورت تصادفی به دو گروه : کنترل (بدون تمرین، n=8) و تمرین استقامتی دوازده هفته ای ( هر جلسه ۶۰ دقیقه با سرعت ۲۵ متر در دقیقه، ۵ روز در هفته،n= 8) دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند. آزمودنی ها تحت شرایط کنترل شده نگهداری و از آب و غذای در دسترس استاندارد موش استفاده کردند. خون گیری ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ۸ ساعت ناشتایی انجام شد. متغیرهای وزن، غذای دریافتی در یک هفته با استفاده از ترازوی دیجیتال و آنالیز آزمایشگاهی نسفاتین-۱، گلوکز و انسولین با استفاده از کیت به روش الیزا اندازه گیری شد. بافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تی مستقل نشان داد که دوازه هفته تمرین استقامتی تفاوت معناداری بین وزن و دریافت غذای گروه تمرین کرده و کنترل ایجاد نمود. (p 0/01) همچنین نسفائین-۱ پلاسمایی گروه تمرین به طور معناداری بالاتر بود. (P=0/001) گلوکز و انسولین رت های تمرین کرده به طور معناداری پایین تر بود.( p 0/01). بحث و نتیجه گیری: در کل نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین استقامتی متوسط تا شدید علاوه بر افزایش انرژی مصرفی، میزان غذای دریافتی را نیز کاهش داده و از این طریق منجر به کاهش وزن می گردد، که احتمالا یکی از مکانیسم های آن افزایش پپتید ضد اشتهای نسفائین-۱ می باشد که با توجه به عملکردش در سوخت و ساز بدن که البته هنوز به طور کامل شناسایی نشده است می تواند باعث این تغییرات باشد و احتمالا مسیری را برای تحقیقات آینده برای استفاده از این پپتید، در کاهش و کنترل وزن مشخص نماید.