مقاله مطالعه کارایی سودوموناس فلورسنت بر درصد و سرعت جوانه زنی دو رقم گندم در شرایط شور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه کارایی سودوموناس فلورسنت بر درصد و سرعت جوانه زنی دو رقم گندم در شرایط شور دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه کارایی سودوموناس فلورسنت بر درصد و سرعت جوانه زنی دو رقم گندم در شرایط شور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه کارایی سودوموناس فلورسنت بر درصد و سرعت جوانه زنی دو رقم گندم در شرایط شور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه کارایی سودوموناس فلورسنت بر درصد و سرعت جوانه زنی دو رقم گندم در شرایط شور :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

یکی از راههای صدمه شوری به گیاهان تجمع اتیلن در ریشه است. تجمع اتیلن باعث کاهش رشد ریشه و در نتیجه افت در ریزوسفر، این امکان وجود دارد تا در ACC deaminase عملکرد گیاه می شود. در صورت وجود باکتر یهایی با توان تولید به آلفا- کتوبوتیرات و آمونیاک، سطح اتیلن در گیاه میزبان کاهش یابد. به منظور (ACC) این شرایط با تبدیل پیش ساز اتیلن مطالعه و بررسی تاثیرتلقیح بذر با ریزو باکتریهای محرک رشد در تعدیل اثرات زیانبار ناشی از تنش شوری بر جوانه زنی دو رقم گندم آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شوری و باکتری( سودوموناس فلورسنس سویه ۱۶۹ ) درقالب طرح کاملاً تصادفی با ۳ تکراراجرا گردید. آزمایش برای هر یک از ارقام به طور جداگانه و در شرایط کاملا مشابه صورت گرفت درصد و سرعت جوانه زنی در این آزمایش اندازه گیری شد. هدف بررسی تاثیر تلقیح بذور با باکتری در تعدیل اثر تنش شوری و نیز تعیین میزان حساسیت اجزای جوانهزنی درارقام بود نتایج نشان داد که بین ارقام مختلف گندم از نظر حساسیت به تنش شوری اختلاف وجود داشت. شوری باعث کاهش جوانهزنی در هر دو رقم شد. نتایج بررسی رشد بذور تلقیح شده با باکتری نشان داد که میزان جوانه زنی نسبت به شاهد بیشتر بوده است به طوری که این تفاوتها در شرایط شور بسیار محرز بود.تحمل ACC deaminase بنابراین به نظر می رسد که با تلقیح بذرهای گندم باباکتریهای محرک رشد دارای فعالیت آنزیم به شوری افزایش یافته و به تبع آن میزان جوانه زنی و رشد گیاهچه نیز بیشتر خواهد شد.