مقاله تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

امروزه بصورت عمومی پذیرفته شده که جوی زراعی از Hordeum vulgare L. subsp. Spontaneum منشاء گرفته است، با این وجود هنوز دقیقاً مشخص نیست که فرآیند اهلی شدن این گیاه فقط در منطقه هلال حاصلخیز اتفاق افتاده و یا این فرآیند در نقاط مختلفی از جهان به صورت همزمان به وقوع پیوسته است. در تحقیق حاضر از چند شکلی پروتئین هایذخیره ای به منظور تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی ۱۱۶ ژنوتیپ بومی جو از مناطقی واقع در ه لال حاصل خیز (سوریه، ترکیه و ایران) و خارج از این منطقه (تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان ) استفاده شد . در آنالیز پرولامین های ۲۷ الگو ، ۳۰ الگو و در ناحیه ، ۳۲ الگو، در ناحیه ، مونومریک در مجموع ۸۷ الگوی مختلف دیده شد که در ناحیه۲۳ و ۳۰ الگوی متفاوت مشاهده شد. نتایج ، به ترتیب ۵ B و C ،D مشاهده شد. در آنالیز هوردئین ها نیز برای هوردئین های این تحقیق نشان داد که تنوع ژنتیکی مشاهده شده در میان جمعیت های مورد بررسی تا حدودی از تنوع جغرافیایی تبعیت می کرد. چرا که در آنالیز پروتئین های ذخیره ای بسیاری از الگوها فقط در نواحی خاص جغرافیایی مشاهده شد، که این نشان می دهد ژن هایی که این پروتئین ها را کد می کنند با بعضی از نواحی جغرافیایی سازگار (آداپته ) شده اند . پارامترهای ژنتیکی، نظیر تعداد الگو و شاخص تنوع ژنتیکی نشان داد که در میان نمونه های مورد بررسی، نمونه های مطالعه شده ازمناطق غرب ایران، جنوب ترکیه و سوریه در مقایسه با نمونه های سایر مناطق از تنوع بیشتری برخوردار بودند. وجود چنین ساختار ژنتیکی در میان جمعیت هایی از منطقه هلال حاصلخیز این فرضیه را تقویت می کند که احتمالاً هلال حاصلخیز اولین و مهمترین مرکز برای اهلی شدن گیاه جو می باشد.