مقاله بررسی بیوانفورماتیکی پروموتر ژن NPR1 ژنی کلیدی در تنظیم پاسخ دفاعی در برابر بیمارگر، در گیاهان مختلف

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی بیوانفورماتیکی پروموتر ژن NPR1 ژنی کلیدی در تنظیم پاسخ دفاعی در برابر بیمارگر، در گیاهان مختلف دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی بیوانفورماتیکی پروموتر ژن NPR1 ژنی کلیدی در تنظیم پاسخ دفاعی در برابر بیمارگر، در گیاهان مختلف  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی بیوانفورماتیکی پروموتر ژن NPR1 ژنی کلیدی در تنظیم پاسخ دفاعی در برابر بیمارگر، در گیاهان مختلف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی بیوانفورماتیکی پروموتر ژن NPR1 ژنی کلیدی در تنظیم پاسخ دفاعی در برابر بیمارگر، در گیاهان مختلف :

تعداد صفحات:۶

چکیده:

یکی از پاسخ های دفاعی گیاه به تنش های محیطی انباشتن پروتئین های مرتبط با بیماریزای pr( Pathogenesis-related Proteins) است. ژن NPR1 بیان بیش از ۲۰۰۰ ژن دفاعی مرتبط پاسخ به بیمارگر (PR) را افزایش می دهد. افزایش بیان NPR1 مقاومت گیاهان تراژن را به بیمارگر ها افزایش داده و سطح بیان ژن های PR را افزایش می دهد. هدف از این تحقیق مقایسه پروموتر NPR1 در گیاهان مختلف است تا امکان معرفی آن به عنوان پروموتری القاپذیر اختصاصی در مقابل بیمارگر ها مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور با استفاده از بانک بیوانفورماتیکی ۲۰۰۰PHYTOZOME نوکلئوتید بالادست ناحیه کد کننده ژن NPR1 آرابیدوبسیس، برنج، ذرت، سورگوم و Citrus clementina به عنوان پروموتر انتخاب شد. سپس توسط نرم افزار PLANTCARE مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پروموتر NPR1 در این گیاهان دارای عناصر اختصاصی پاسخ به هورمون های سالیسیلیک اسید، جاسمونیک اسید، آبسیزیک اسید و دیگر عناصر پاسخ به زخم، خشکی،قارچ، جیبرلین و اکسین است. شناسایی پروموترهای القاپذیر در برابر بیمارگر های گیاهی یکی از راهکارهای کارامد در تولیدگیاهان تراژن مقاوم به بیمارگر هاست. با حضور پروموترهای القاپذیر، ژن های پاسخ دهنده به بیمارگر در زمان حمله بیمارگر پاسخ داده و بار متابولیکی اضافی در زمان غیاب بیمارگر تحمیل نخواهد شد. از طرفی با کاهش مصرف سموم شیمایی بسیاری از هزینه های سم پاشی و آثار مخرب زیست محیطی این سموم کاهش خواهد یافت.