مقاله تاریخچه روابط عمومی در جهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاریخچه روابط عمومی در جهان دارای ۲۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاریخچه روابط عمومی در جهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاریخچه روابط عمومی در جهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله تاریخچه روابط عمومی در جهان :

تاریخچه روابط عمومی در جهان

 

 

 

 

مقدمه:

یکی از مشکلات روابط عمومی ها در کشورها ما فقدان منابع علمی و مکتوب در این حوزه می باشد از دیرباز و از زمانی که روابط عمومی عنوان یک رشته و حرفه در کشور ما متولد شد، به دلیل آن که تولد این حرفه جدید بر اساس نیازها و

زیر ساخت های موجود در کشور ما جوابگوی این نهاد اجتماعی نبود، ساز و کازهای مناسب هم برای توسعه و ارتقاء روابط عمومی ایجاد نشد ولی با گذشت زمان و ایجاد نیازهای جدید در جامعه در حال گذرا ایران نیاز به داشتن روابط عمومی های کارآمد بیش از پیش احساس شد. با سواد شدن درصد بیشتری از مردم، ایجاد تمایلات

تساوی طلبانه، بالا رفتن توقعات مردم از حکومت ها، گسترش وسایل ارتباط جمعی، اهمیت یافتن هرچه بیشتر افکار عمومی، رشد صنایع و شرکت های سهامی و ; از جمله این عوامل به شمار می روند.

عموماً شاهد آن هستیم که واژه روابط عمومی در نوشتار و گفتار سازمانها، مطبوعات و مردم به میان می آید، بدون آنکه اولا بدانند، روابط عمومی چیست؟ آیا علمی است، که مورد بررسی ها و پژوهشهای علمی قرار می گیرد و از علوم دیگر، مانند ریاضیات، فیزیک و; نیز بهره می برد و یا هنری است، که از خلاقیتها، ابداع ها و تکنیکهای جدید و جذاب بهره می برد و در ردیف هنرهای هفتگانه نامیده می شود. و ثانیاً چه تعریفی دارد؟ آیا آینه تمام نما، وکیل مدافع مدعی العموم، مغز اندیشمند، مشاور مدیر، چشم بینا، بازوی توانا، گوش شنوا مبلغ و اطلاع رسان، زبان گویا است. و ثالثاً از چه جایگاه و موقعیتی برخورد است؟ آیا واحد است یا اداره، در متن است یا حاشیه، اصلی است یا فرعی با واسطه است یا بی واسطه، واقعی است یا طفیلی.

از آنجایی که روابط عمومی ها در هر سازمان و یا دستگاه اجرایی، نه تنها هم سطح و هم طراز با بخشها و واحدهای دیگر هستند، بلکه باید از لحاظ موقعیت و جایگاه و عملکرد بر سایر بخشها توفق و اشراف داشته باشند؛ ولی متأسفانه در حال حاضر چنین نیست و این موضوع در ساختار همه دستگاهها بعنوان یک نقص و کاستی محسوب می شود. اساس این کاستی و ضعف به دو عامل اصلی باز می گردد:

اول:ضعف برداشت و عدم معرفت و خویشتن شناسی خود روابط عمومی ها.

می دانیم خویشتن شناسی سودمندترین دانشهاست و بی شک اگر یک روابط عمومی، تعریف جامع و کامل خود را بداند، جایگاه و مقام خود را بشناسد، با مسئولیت و وظابف خود آشنا و در اجرای آن کوشش کند حقیقتا به این کاستی و ضعف گرفتار نخواهد شد.

دوم:ضعف برداشت و عدم شناخت و آگاهی مدیران نسبت به روابط عمومی.

می دانیم وجود یک روابط عمومی علمی و کارآمد در یک ضرورتی اجتناب ناپذیر است، که در این میان خود مدیر باید بداند که بدون داشتن یک روابط عمومی فعال، قوی و توانمند قادر به انجام قسمت اعظم فعالیتها و نیل به اهداف خود نخواهد بود و مرحوم دکتر حمید نطقی- بنیانگذار روابط عمومی علمی در ایران- گفته است که: هر مدیریتی، سزاوار همان روابط عمومی است که دارد.

از آنجایی که موضوع آموزش از مهمترین عوامل مؤثر در توسعه کمی و کیفی فعالیتهای هر مجموعه است و بهره گیری درست و مناسب از آن، دستیابی به اهداف مورد نظر را تسهیل می کند. همچنین در ارتقاء سطح دانش و مهارت کارکنان هر دستگاه، اصلاح نگرش آنان نسبت به وظایف شان و ایجاد وفاق و همسویی در عملکرد آنان نقش بسزایی دارد.

بر آن شدیم با تهیه و تنظیم یک مجموعه آموزشی جامع و کامل و مکتوب، و ارائه آن به شکل کتاب که خود از فنون روابط عمومی محسوب می شود، گامی چند در راه آموزش روابط عمومی ها و شناساندن روابط عمومی به مدیران و کارکنان دستگاههای اجرایی برداریم.

آنچه فراروی شما است و به مطالعه آن خواهید پرداخت، حاصل مطالعا، تجارب و بهره برداری از کتب مختلف رشته روابط عمومی است.

 

بخش اول:تاریخچه روابط عمومی در جهان

  کاربرد اصطلاح روابط عمومی (public relation) به معنای خاص برای اولین بار در سال ۱۸۹۷ در سالناه اداره اتحادیه راه آهن ایالات متحده آمریکا به چشم می خورد. ولی سابقه و تاریخ و تاریخ فعالیتهای مربوط به آن، به زمانهای بسیار دور و آغاز زندگی اجتماعی بشر باز می گردد.

به این صورت که کوشش در برقراری ارتباطات با توسل به وسایل ممکن و موجود را می توان در زمانهای قبل از تولد مسیح جستجو کرد. از آن جمله اقوام مختلف مثل: بابلیها و آشوریها در شرق میانه، یونانیها و رومسها در اروپای جنوبی، از فعالیت های روابط عمومی برخوردار بودند و ادامه این تاریخ تا به امروز ارائه کننده شواهد و علائم بارزی است که هریک نشانگر کوشش در برقراری ارتباطات و روابط عمومی است.

در گذشته های دور دولتها و سازمانهای تحت فرمانشان به صورتهای مختلف با مخاطبین و سرویس گیرندگان، ارتباط برقرار می نموده اند. اطلاع رسانی هم به صورتهای ابتدایی وجود داشته است که این هر دو به نوعی یک کار روابط عمومی محسوب می شود.

تغییر و تحول در روشهای ارتباطی به صورت مدرن و امروزی آن و در نتیجه تأسیس واحدها یا دفاتر روابط عمومی از کشور آمریکا شروع شد که طی شش مرحله
زمان بندی زیر موفقیت آمروزی خود را بدست آورده است.

از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ با رشد بسیار سریع واحدهای اقتصادی، تولیدی و بازرگانی

خصوصی چون راه آهن ها، بانکها، صنایع مفتی و معادن و آغاز مبارزه افکار عمومی بر علیه مقاصد سودجویانه آنان به طوری که در اثر آغاز این جنبش تعداد از شرکتهای بزرگ تجارتی و تولیدی به ورطه ورشکستگی سوق داده شدند. همین امر صاحبان صنایع و شرکتهای بزرگ تجارتی و تولیدی به ورطه ورشکستگی سوق داده شدند. همین امر صاحب صنایع و شرکتها را به فعالیتهای روابط عمومی جهت جلب افکار عامه متوجه کرد و در سال ۱۹۰۶ اولین شرکت خصوصی خدماتی تحت عنوان روابط عمومی توسط(آی وی لی) (I-V-Lee) که فارغ التحصیل دانشگاه پرینستون و خبرنگار روزنامه نیویورک ورلد(New York world) بود، ایجاد شد که این فرد را پدر روابط عمومی در آمریکا می نامند.

از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ به تدریج و به اقتباس از مؤسسه لی، سایر مؤسسات اقدام به تأسیس دفاتر روابط عمومی نمودند و نیز با کوشش دولت آمریکا جهت روشن کردن هدفهای شرکت در جنگ جهانی اول و جلب حمایت مردم به سوی مشارکت آمریکا در این جنگ، به این ترتیب کمیته اطلاعات عمومی تأسیس شد و توسط متخصصین روابط عمومی در مورد شرکت در جنگ، توسط سربازان و مردم مطالبی ارائه شد.

از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۹ به عنوان پس از جنگ و رشد بسیار وسیع واحدهای روابط عمومی بویژه در زمینه های اقتصادی و نیز تشکیل نخستین دوره آموزشی روابط عمومی در سال ۱۹۲۳ در دانشگاه نیویورک، که توسط(ادوارد. ال. برنیز) تدریس شد.

از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۹ که با رشد پیگیر، منظم و علمی روابط عمومی ها و اعمال

کوششهای فراوان جهت ایجاد توازن و هماهنگی بین منافع فردی و مصالح عامه صورت پذیرفت.

از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ و جنگ جهانی دوم که در این دوره در کنار کمیت اطلاعات عمومی، دولت اقدام به تأسیس ادراه اطلاعات جنگ کرد و هزاران منخصص روابط عمومی در سرتاسر امریکا در فعالیتهای عظیم اقتصادی اجتماعی اشتغال ورزیده و در زمینه های مختلف اقتصادی، سیاسی، مذهبی و آموزشی اقدامات مفیدی را به نفع مردم انجام دادند و برخورداری از روابط عمومی بجز در آمریکا در سایر کشورها چون انگلیس، آلمان، فرانسه، هلند و ; هم احساس گردید.

از سال ۱۹۴۵ تا کنون با گسترش بسیار روزافزون واحدهای روابط عمومی روبرو بوده است و همراه با آن کتابها و مطالب زیاد در زمینه روابط عمومی تألیف شده است. مؤسسات آموزشی روابط عمومی، سازمانهای سنجش افکار عمومی، انجمنها و
اتحادیه های روابط عمومی و بالاخره رشته های تحصیلی دانشگاهی روابط عمومی بوجود آمد و روابط عمومی در تمام جهان به عنوان یک امر ضروری مورد توجه قرار گرفت و همچنین نخستین انجمن روابط عمومی در آمریکا، در سال ۱۹۴۸ تشکیل گردید.

بخش دوم:تاریخچه روابط عمومی در ایران

آنچه ما اکنون به عنوان روابط عمومی، چه از نظر لغت و چه از نظر شغل می شناسیم، برای اولین بار، در مرداد ماه سال ۱۳۳۲ ه.ش در نمودار سازمانی شرکت سهامی تصفیه نفت ایران که در آبادان مستقر بود ادراه ای تأسیس شد که آن را روابط عمومی نامیدند. از سال ۱۳۴۰ به بعد به اقتباس از این شکرت، وازرتخانه ها و مؤسسات بزرگ دیگر ایران، به ترویج واحدهایی که به نام های انتشارات، مطبوعات، تبلیغات و اطلاعات که بعدا همگی به روابط عمومی تغییر نام یافت، پرداختند.

پس از تشکیل واحدهای روابط عمومی در ایران، نیاز به آموزش مسئولین راوبط عمومی ها و کارکنان این واحدها احساس شد و توسط وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق کلاسهای کوتاه مدت آموزشی تشکیل گردید که مقدمات، اصول و فنون روابط عمومی توسط استادان و صاحب نظران تدریس می شد. همچنین نخستین سمینار روابط عمومی در تاریخ سیزده مهر سال ۱۳۴۴ در کرمانشاه توسط شرکت نفت برگزار گردید.

در سال ۱۳۴۵ برای تشکیل دانشکده ای در رشته روابط عمومی، مطالعاتی بعمل آمد و در سال ۱۳۴۶ مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی تشکیل گردید. مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی در سال تحصیلی ۴۷-۴۶ فعالیت خود را آغاز کرد و دانشجویان پس از طی چهار سال تحصیل و گذراندن ۱۴۰ واحد درسی، در خرداد ماه سال ۱۳۵۰ نخستین فارغ التحصیلان این دانشکده بودند.

از سال ۱۳۵۰ ادارات روابط عمومی با شکل و ترکیب فعلی و با آئین نامه ها، اساس نامه ها و شرح وظایف خاص خود از گسترش بیشتری برخوردار شدند و توسط سازمان امور ادارای و استخدامی کشور و وزارت اطلاعات جهانگردی وقت
(وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) از سال ۱۳۵۴ تشکیلات جدید روابط عمومی در سازمانها به تصویب رسید، و به تدریج رشد و توسعه ادارات روابط عمومی به آن حد رسید که امروز شاهد آن هستیم که هر مؤسسه، سازمان، کانون، نهاد و; دارای روابط عمومی می باشد.

متخصصین و کارشناسان روابط عمومی در ایران در سال ۱۳۴۴ به عضویت انجمن جهانی روابط عمومی پذیرفته شدند و در فروردین ۱۳۴۵ جلسه سالیانه انجمن مذکور در یک کشور آسیایی یعنی ایران تشکیل شد و موضوع مذاکرات (نقش روابط عمومی) در پیکار جهانی با بی سوادی بود.

در این میان انجمن روابط عمومی ایران در اسفند ۱۳۴۶ با حمایت از سوی شرکت ملی نفت ایران با هدف شناساندن ارزش و اهمیت روابط عمومی به مدیران و مسئولان و بالا بردن سطح علمی و تجربی دست اندرکاران این رشته تشکیل شد.

امام این انجمن در فعالیتهای داخلی و خارجی موفقیت چندانی به دست نیاورد و بعد از مدتی به دست فراموشی سپرده شد مجددا در اسفند ۱۳۶۳ با حضور شادروان مرحوم دکتر حمید نطقی و تنی چند از شاگردان وی موضوع تشکیل انجمن روابط عمومی ایران مطرح گردید، و مقرر شد روند فعالیتهای انجمن روابط عمومی ایران قبل از انقلاب مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. نهایتا پس از طری جلسات متعدد کارشناسی، اساسنامه پیشنهادی برای تشکیل انجمن تدوین گشت، اما در آن زمان به علت نامساعد بودن اوضاع داخلی و جنگ تحمیلی زمینه لازم برای طی مراحل قانونی تشکیل انجمن فراهم نیامد و پیگیری موضوع تعویق افتاد.

تعاریف روابط عمومی :

تعاریف متعددی از روابط عمومی موجود است. تعاریف وظایف را تعیین و تهداف را مشخص می سازد. علوم اجتماعی و انسانی تعریف خاصی را نمی پذیرد و برای آنان تعاریف گوناگونی وجود دارد. هرکدام از علوم اجتماعی وظایف متعددی را دارا هستند. به همین علت با پذیرفتن و تصمیم بر وظیفه، تعریفی از آن علم مشخص
می شود.

روابط عمومی تعاریف متعددی را پذیرفته است. فقط از یک زاویه یعنی ارتباط با سازمان وقتی بررسی می شود تعاریفی متفاوت از هم دیده می شوند.

۱-چشم سازمان

۲-گوش سازمان

۳-زبات سازمان

۴-آئینه تمام نمای سازمان

۵-وکیل مدافع سازمان

۶-تصویر ساز سازمان و;

برای این منظور باید وظایف روابط عمومی شناخته شود، چرا که در راستای وظایف است که روابط عمومی تعاریف متعددی مب پذیرد و این واقعیتی است که باید آن را پذیرفت. باید مطالعه کنیم که وظیفه اصلی روابط عمومی در موقعیت چیست؟

همچنانکه یک انسان در موقعیت های مختلف قرار می گیرد و در هر موقعیت یکی از وظایف او وظیفه اول است. روابط عمومی هم با توجه به وظیفه اول تعریف می پذیرد و همانطور که خوراک اطلاعاتی انسان در مواقع مختلف متفاوت است و در
موقعیت های مختلف آمادگی و پذیرش و نیاز به اطلاعات خاصی را دارا است روابط عمومی دارای وظایف و مسئولیت های متنوعی می شود.

مثلا یک مرد در خانه پدر است. وظیفه اول او پدری است و در یک ادراه ممکن است رئیس باشد وظیفه اول او ریاست است در یک تیم فوتبال ممکن است بازیکن باشد وظیفه اول او بازیگری است.

پس با توجه به موقعیت، روابط عمومی یک وظیفه اول می پذیرد و با توجه به وظیفه اول در موقعیت تعریف می شود و این گوناگونی عیب و نقص روابط عمومی نیست، اما باید جهت مشخص و تعاریف تعیین شود.

مطالب حاضر در صدد است مجموعه ای از تعاریف گوناگون را برای بهره وری در آینده گرد هم آورد و در راستای روشن شدن مفهوم روابط عمومی کوشش کند.

تعاریف روباط عمومی

در کتاب چگونه روابط عمومی آمده است:

– مجموعه ارتباط انسانی و فعالیت های اداری در راستای جلوه صحیح کارهای یک فرد خاص یا یک مؤسسه را، اکثرا از طریق وسایل ارتباط جمعی، در اصطلاح نزدیک به نیم قرن اخیر، روابط عمومی می گویند.

– فن ایجاد حسن روابط و تفاهم متقابل بین افراد جامعه با هیئت مدیره مؤسسه است.

– هنری است برای پذیرا شدن این امر به مردم که آنچه انجام داده ایم صحیح است.

– هنر یافتن ایجاد حسن نیت متقابل است.

کار صحیح برنامه ای است، تؤام با پیگیری به منظور شناساندن مؤسسه.

– آئینه یک مؤسسه است هر چه شفافتر، بهتر.

– فنی است برای کوشش در راه یابی برای پذیرا ساختن هدف و کارها به مردم به راههای گوناگون بر پایه و اساس شناخت جامعه و افکار عمومی با آکاهش کامل از هدف مؤسسه.

دایره المعارف آمریکا روابط عمومی را به طور خلاصه اینگونه تعریف می کند:«یک زمینه فعالیت است مربوط به روابط سازمان های صنعتی، شرکت ها، مشاغل، دولت، اتحادیه و یا سایر سازمان ها که هر یک با مردمی چون کارمندان، مشتریان،
سرمایه داران، تهیه کنندگان کالا، اعضای احزاب سیاسی و یا عامه مردم روبه رو هستند. کارهای روابط عمومی شامل است بر تقویم افکار عمومی، ارزیابی و تفسیر آن بر حسب منافع یک سازمان، شناساندن سازمان به مردم مربوط به خود و همچنین معرفی آن مردم به سازمان. یه این طریق روابط عمومی دو وظیفه داخلی و خارجی

دارد.(۲)

همچنین دایره المعارف «وبستر» می نویسد: حسن رابطه و ایجاد حسن نیت بین یک شخص یا یک سازمان با اشخاص و گروه های دیگر یا با جامعه از طریق توزیع مطلب خبر و توسعه رابطه آن با مطالعه و سنجش عکس العمل ها.(۳)

روابط عمومی وکیل مدافع مؤسسه در بیرون و مدعی مردم در داخل مؤسسه است.(۴)

زندگی اجتماعی انسان نیازهای مختلفی را برایش به وجود آورد که اجتناب ناپذیر بود. یکی از این نیازها، نیاز به انتقال اطلاعات از فرد در جای بخصوص و به منظور خاص. اگر این عمل دو طرفه صورت نپذیرد زندگی اجتماعی انسان دچار اختلال
می شود.(۵)

روابط عمومی همان چیزی است که اگر درست ساخته شود و به طور اصولی به آن پرداخته شود عنصری اساسی برای به تحقق پیوستن ارزش ها، ایجاد تفاهم متقابل، درک درست از واقعیت های شغلی و تحصیلی، رضایت از زندگی، برقراری نظم اجتماعی و صدها هدف دیگر است.(۶)

روابط عمومی در متن است نه در حاشیه و ضرورت است نه لوکس، در خود مدیریت است نه در بیرون آن. پس حق داریم بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است که دارد.(۷)

روابط عمومی چشم و گوش مدیریت است.(۸)

در آستانه هزاره سوم میلادی، روابط عمومی را فلسفه مدیریت است نه در بیرون آن. پس حق داریم بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است که دارد.(۷)

روابط عمومی چشم و گوش مدیریت است.(۸)

در آستانه هزاره سوم میلادی، روابط عمومی را فلسفه مدیریت می دانند و مسلم است که ارزش، اعتبار و اهمیت هر پدیده را باید در فلسفه آن پدیده جستجو کرد(۹)

روابط عمومی آیینه تمام نمای یک مؤسسه است.(۱۰)

روابط عمومی کوشش مدبرانه ای است برای ترغیب و تشویق مردم یا نفوذ در افکار آنان به وسیله به کار بردن وسایل ارتباطی برای آنکه مردم نظر خوب نیست به یک مؤسسه داشته باشند و آن را محترم بشمارند«حمایت و پشتیبانی کنند و در فراز و نشیب های در کنار او باقی بمانند.(۱۱)

روابط عمومی ارتباطی دو جانبه بین افکار عمومی و مدیران است.(۱۲)

روابط عمومی فعالیتی است آمیخته از فن و هنر(۱۳)

روابط عمومی هنر است.(۱۴)

در ایران روابط عمومی به قول مؤسس رشته روابط عمومی و غیره است.(۱۵)

روابط عمومی چیزی است که بستر ارتباط را به وسیله آن باید آماده کنیم.(۱۶)

دکتر یحیی کمالی پور می گوید:«روابط عمومی نوعی مدیریت است که هدف آن ایجاد رابطه دو جانبه و سازنده در بین اعضای درونی و برونی یک سازمان است.(۱۷)

روابط عمومی ها تصویر ساز سازمان خویش هستند.(۱۸)

روابط عمومی بزرگترین مشاور مدیران سازمان هاست(۱۹)

روابط عمومی ترکیبی از علم، هنر و فن است.(۲۰)

دکتر مهدی محسنیان راد: روابط عمومی عبارت است از فعالیت های ارتباطی و تدابیری که سازمان ها و مؤسسات برای ایجاد و خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش های مختلف در پیرامون کار خویش دنبال می کنند. بر این اساس، تبلیغات، تنها بخشی از فعالیت های روابط عمومی به شمار می رود(۲۱)

پروفسور حمید مولانا:استاد علوم ارتباطات دانشگاه امریکن واشنگتن آمریکا: روابط عمومی یک نوع تبلیغات است. تبلیغات به صورت خیلی بزرگتر نه به صورت آگهی، آگهی یک رشته فرعی از تبلیغات است.(۲۲)

پروفسور حمید مولانا: روابط عمومی در واقع رابطی لسا بین سازمان ها و مردم و سعی دارد که اهداف سازمان ها را برای مردم تشریح و از مردم بیشتر خبر گیری کند و عکس العمل آنها را به تصمیم گیران و به سازمان تحویل دهد.(۲۳)

کوشش انجام شده برای نفوذ در افکار عمومی.(۲۴)

داشتن رابطه خوب با دیگران(۲۵)

انجام کار خوب و مفید وبیان و تبلیغ این اقدامات(۲۶)

سلسله اقداماتی برای ایجاد ارتباط و حسن رابطه و تفاهم و آشنایی به منظور جلب همکاری مراجعه کنندگان، مشتری ها و عموم.(۲۷)

تلاش ها و اقدامات آگاهانه و برنامه ریزی شده و سنجیده برای استقرار و کسب تفاهم بین یک سازمان و گروههای مورد نظر آن(۲۸)

علیرضا ظهره وند:« در تعریف روابط عمومی می توان همان جمله معروف پل ارتباطی میان مردم و سازمان یا وزارتخانه را مطرح کرد.(۲۹)

«حاجی سفیدی»:روابط عمومی به عنوان پل ارتباطی بین سازمان ها و دستگاه و همچنین وسیله ارتباطی و دستیابی واحدها و بخش های مختلف درون سازمانی به اهداف و سیاست های یکدیگر و ایجاد همدلی و همسویی و تفاهم بیشتر محسوب می شود.(۳۰)

«علی دارابی» روابط عمومی یک حرفه، یک اندیشه و فکر است. روابط عمومی زبان مؤسسه است که به سازمان شخصیت می دهد و یا آن را محدود می کند و مسئولان هر سازمان باید روابط عمومی دستگاه خود را پل ارتباطی بین خود و مردم و دریافت کننده اطلاعات از مردم در خصوص دستگاه مربوط به خود بدانند. روابط عمومی خانه مردم و تریبون سازمان است. روابط عمومی کوششی است برای نفوذ در افکار عمومی از طریق کار و عمل قابل قبول و ارتباط دو جانبه. در واقع رواب عمومی عمل مدیریت و فلسفه اجتماعی آن است.(۳۱)

داود زارعیان: روابط عمومی به عنوان آیینه تمام نمای سازمان و شرکت های دولتی، وظیفه برقراری ارتباط سالم دو طرفه را با مردم و سازمان عهده دار است. روابط عمومی، پدید آوردن و پروراندن پیوندهای سود بخش و صمیمانه ای است که سود عمومی برای آشتی دادن و سازگار ساختن جنبه های خاصی از رفتار شخصی یا سازمانی داشته و دارای اثر و معنی اجتماعی است(۳۲)

روابط عمومی عبارت است از فعالیت های ارتباطی و تدابیری که سازمان ها و مؤسسات برای ایجاد و خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش های مخالف در پیرامون کار خویش دنبال می کنند(۳۳)

خلاصه ترین و موجز ترین تعریف عبارت از آن است که روابط عمومی یعنی
«نفوذ در افکار عمومی.»(۳۴)

روابط عمومی رابطی است که جامعه را از فعالیت های سازمان مطلع و افکار عمومی را «روابط عمومی عبارت است از سلسله اقدامات به منظور ایجاد ارتباط و حسن رابطه، تفاهم و آشنایی به منظور جلب همکاری مراجعه کنندگان، مشتری ها و عموم.(۴۰)

روابط عمومی عبارت است از واسط و میان سازمان و مردم.(۴۱)

«رابطی است که جامعه را از کم و کیف فعالیت های سازمان و نتایج حاصل از آن مطلع سازد و افکار عمومی را در راه کمک و پشتیبانی معنوی نسبت به اجرای
برنامه های مربوط بسیج می کنند(۴۲)

روابط عمومی اداره، قسمت یا واحدی از سازمان است که به منظور انعکاس، انتشار و شناساندن فلسفه وجودی هدف و فعالیت های مؤسسه یا سازمان از طریق رابطه منطقی و راستین با مردم فعالیت می کند و نیز منعکس کننده نظرات و افکار مردم درباره دستگاه خود به مدیران سازمان است.(۴۴)

نویسنده کتاب «ماهیت روابط عمومی» در بخش اول این کتاب که به بیان تعریف روابط عمومی اختصاص دارد چنین می نویسد: بیان تعریفی برای روابط عمومی کار بسیار دشواری است. کسانی که نسبت به این حرفه جدید علاقمند و بیا به نحوی درباره آن صاحب آگاهی هستند، تعاریف خاصی برای خود دارند. روابط عمومی اشتراک حرفه ای نزدیک به صد هزار نفر انسان است که وجه مشترکشان شغل و حرفه آنان است و وجه اختلافشان در این است که تعداد زیادی در میان آنان پیدا نمی شود که کاملا درباره ماهیت حرفه خود هم عقیده باشند.»(۴۵)

رکس هارلو (rex harlow) که از پیشقدمان روابط عمومی در جهان است و تألیف گوناگون در این رشته دارد، این تعریف را پیشنهاد می کند:« روابط عمومی عبارت است از دانشی که به وسیله آن، سازمان ها آگاهانه می کوشند به مسئولیت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای مؤسسه اهمیت دارند، به دست آورند.(۴۶)

در کتاب ماهیت روابط عمومی که ذکر آن گذشت نویسنده یکی از تعاریفی را که بیان در راه کمک به برنامه های مربوط بسیج می کند.(۳۵)

برتراند کانفیلد:« روابط عمومی فلسفه ای اجتماعی مدیریتی است که مدیران مسئولیت شناس این فلسفه را با کمال صراحت در مقررات و خط مشی خود بیان می کنند و کلیه اقدامات خود را با فلسفه اجتماعی منطبق می سازند، آنگاه کلیه اقدامات و اعمال مؤسسه را که ناشی از فلسفه اجتماعی مدیریت بوده به اطلاع مردم مورد ارتباط خود می رسانند تا حسن نیت و تفاهم مردم را جلب کنند.(۳۶)

دکتر رکس ال هارلو استاد قدیمی و رهبر حرفه ای روابط عمومی از تجزیه و تحلیل ۴۷۲ تعریف از روابط عمومی از آغاز قرن بیستم تا کنون تعریف کاربردی و عملیاتی خود را از روابط عمومی در قالب یک وظیفه مدیریتی مطرح ساخته و عنوان کرده است:«روابط عمومی وظیفه مدیریتی و روشن است که برای ایجاد و نگهداری راهها و خطوط متقابل ارتباط درک، پذیرش و همکاری بین یک سازمان و مردمی که با آن سروکار دارند، کمک می کند و این مسئله مستلزم داشتن مدیریت مسائل با بحثها و موضوعاتی می باشد که مدیریت را برای اطلاع داشتن مدیریت مسائل با بحثها و موضوعاتی می باشد که مدیریت را برای اطلاع داشتن و پاسخگوییی به افکار عمومی تعریف و تأکید می کند. در واقع مسئولیت های مدیریت را برای خدمت به منافع عمومی تعریف و تأکید می کند و یا به مدیریت کمک می کند که با مسائل و مشکلات پهلو به پهلو باشد و تغییر سیاست ها را به صورت مؤثر به کار گیرد و به عنوان یک سیستم هشدار دهنده  اولیه برای کمک به پیش بینی روند آتی سازمان خدمت کند و تحقیقات و ارتباط سالم و اخلاقی را به عنوان ابزار اصلی به کار برد.(۳۷)

نشریه اخبار روابط عمومی تعریف اینگونه از روابط عمومی ارائه می دهد: روابط عمومی وظیفه ای مدیریتی است که رفتار مردمی را که با آن سرو کار دارند ارزیابی می کند. سیاستها و طرز عمل های یک فرد یا سازمان را در ارتباط با منافع عمومی شناسایی و در نهایت برنامه های عملی را طراحی و اجرا می کند تا درک پذیرش عمومی برای سازمان را به دست آورد.(۳۸)