مقاله در مورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند :

آفات مهم گیاهان زراعی زنجره های چغندر قند

بیماری لکه نواری جو
pyrenophora graminea

سطح انتشار بیماری
بیماری لکه نواری جواز بسیاری از مناطق جوخیز جهان از جمله هندوستان, شوروی, نروژ, ایتالیا, انگلستان, کانادا, امریکا و نیوزلند گزارش گردیده است. در ایران این بیماری در آذربایجان، مناطق اطراف دریای خزر, کرج, ورامین, تهران و خوزستان مشاهده شده است. در آذربایجان شرقی در تمام نقاط زیر کشت جو و در آذربایجان غربی در ماکو, خوی, و سلماس وج

ود دارد این بیماری همه ساله و با شدت قابل ملاحظه ای در سطح استان آذربایجان شرقی مشاهده می گردد.

اهمیت اقتصادی بیماری

در نقاط مختلف جهان, خسارت وارده از بیماری لکه نواری به محصول جواز ۷۰ تا ۱۰۰% گزارش شده است. امروزه از بین رفتن صد در صد محصول در گیاهان آلوده مورد قبول پژوهشگران بوده و در تخمین ها درصد خسارت به محصول یک مزرعه یا یک منطقه را برابر درصد گیاهان آلوده به بیماری لکه نواری در نظر می گیرند در مطالعات سال ۱۳۶۵, خسارت این بیماری به محصول جواستان آذربایجان شرقی تقریبا ۱۶% (برابر ۳۴ هزار تن) وبه ارزش حدود چهار میلیارد ریال بر آوردن شده.
علائم بیماری
مشخص ترین علائم بیماری وجود لکه های نواری برنگهای زرد, قهوه ای, و نکروزه در روی برگها می باشند. معمولا علائم بیماری ابتدا در روی برگها دوم یا سوم گیاهچه ظاهر شده و سپس در روی سایر برگهای دیده می شوند. اما ممکن است در تمام گیاهان آلوده علائم بیماری در مراحل اولیه رشد مشهود نگردند. نوارهای زرد در برگهای تازه تولید شده بویژه در روی قسمت پائین پهنگ ب

رگ و غلاف ظاهر می شوند. این نوارها بتدریج در تمام طول برگ توسعه یافته و نکروزه می گردند. این لکه ها معمولا بهم پیوسته و تمامی برگ می میرد. در حین تباهی بافتها, برگها در قسمت نوک پاره می شوند. گیاهان آلوده معمولا کوتوله می مانند در بوته های آلوده یا خوشه ای ظاهر نمی گردد یا خوشه های حاصل بصورت پیچ خورده, خشک شده, و قهوه ای رنگ می گردند. خوشه

های آلوده اغلب دانه ای تولید نمی کنند و در صورت تولید, دانه ها ریز, چروکیده, .و قهوه ای هستند. در بعضی از گیاهان آلوده خوشه ها بطور طبیعی ظاهر شده و دانه های تولید شده علائمی از بیماری نشان نمی دهند. ظهور و نوع علائم بیماری و شدت آنها به قدرت بیمار یزائی (ویرولانس) قارچ, حساسیت میزبان, و شرایط جوی بستگی دارد.
عامل بیماری
عالم این بیماری قارچ pyrnopra graminea Ito @kurib است که متعلق به آسکومیست ها بوده و تولید پریتیس می نماید پریتیس های این قارچ, که در پائیز روی کلشهای باقیمانده جو در مزرعه تولید می شوند. در طبیعیت بندرت مشاهده می گردند. پریتیس ها در سطح کلشها و یا کم و بیش فرو رفته در آنها تولید می گردند و اندازه آنها ۷۲۶-۵۷۶*۵۷۲-۴۴۲ میکرون می باشد. آسکها بشکل کیسه های چماقی یا استوانه ای بوده و در قاعده دارای پایه کوتاه و در انتها مدور می

باشند. آسکوسپرها برنگ زرد قهوه ای, به اندازه های ۶۱-۴۳*۲۸-۱۸ میکرون, بیضوی شکل, باسه دیواره عرضی, و یا (گاهی دو) دیواره طولی در سلول وسطی می باشند. محققین عقیده دارند که آسکوسپرها نقشی در تکمیل سیکل بیماری ندارند (۸)
Drechlera graminea (Rab). Shoem . مرحله غیر جنسی این قارچ
(Syn. Helminthosporium gramineum Rabh.)
می باشد. در این حالت قارچ تولید کننده یوفرو کنیدی می نماید. کنیدیها در انتها جوانب انتهایی مدور, دارای تا هفت دیواره عرضی, به اندازه های ۱۱۵-۳۰*۲۴-۱۱ میکرون و برنگ قهوه ای زرد می باشند. تمام سلولهای کنیدی قادر به تندش می باشند. تولید پیکنید توسط این قارچ نیز گزارش شده است ولی پیکنید در طبیعت بندرت یافت می شود.
در روی بافتهای آلوده گیاه کنیدیها بطور فراوان تولید می شوند. در محیط های کشت آزمایشگاهی, میسیلویوم قارچ خاکستری تا زیتونی بوده و اغلب عقیم می باشد. قرار دادن قطعاتی از برگ جو در محیط کشت آگار (Water Agar) و استقرار محیط کشت در شرایط متناوب نور و تاریکی و سپس در یک محیط سرد ممکن است منجر به تولید کنیدیها در محیط کشت گردد.
سیکل بیماری
لکه نواری جو منحصرا یک بیماری بذر زی (Seed-Borne) می باشد. قارچ عامل بیماری زمستان را بصورت میسیلیوم در پوست و پریکارپ دانه می گذارند ولی جنین دانه آلوده نمی گردد. هیف موجود در دانه رشد کرده و گیاهچه را آلوده می سازد. در زمان خوشه دهی, و در شرایط رطوبی, کندیهای تولید شده روی برگها توسط با دبر روی خوشه های گیاهان مجاور انتقال یافته و دانه ها را آلوده می افتد., ولی شدیدترین آلودگی دانه ها و جود آب در روی خوشه ها ضرورت نداشته و گزارشات نشان می دهند که آلودگی دانه ها در صورت فقدان آب در روی آنها شدیدتر بوده است. آلودگی دانه ها در حرارت بین ۱۰ تا ۳۳ درجه سانتگراد صورت می گیرد. دانه ها آلوده معمولا علائمی از خود نشان نداده و سالم به نظر می رسند.
حرارت و رطوبت خاک در آلوده شدن گیاهچه ها از طریق بذور آلوده تاثیر می گذارد. بیشترین درصد آلودگی گیاهچه ها در حرارت ۱۲ درجه سانتیگراد بوموقع می پیوندد و در بالاتر از ۱۵ درجه سانتیگراد آلودگی کاهش یافته یا اتفاق نمی افتد. آلودگی گیاهچه ها در رطوبت متوسط خاک (پتانسیل آب منهای ۷ بار) بیشتر از آلودگی آنها در رطوبت بیشتر (منهای ۱ بار) یا رطوبت کمتر (منهای ۱۳ بار) گزارش شده است. حساسترین مراحل آلودگی گیاهچه ها از شروع جوانه زدن بذر تا ظهور گیاهچه در بیرون خاک می باشد. معمولا درصد گیاهان آلوده از درصد بذر آلوده می باشد.
تشخیص دانه های آلوده
جهت تشخیص دانه های آلوده از روش انجماد استفاده می کنند از نمونه دانه های مشکوک به

آلودگی حداقل ۲۰۰ عدد دانه مورد آزمایش قرار می گیرد. دانه ها را روی کاغذ خشک کن خیس شده در درون ظروف شیشه ای یا پلاستکیی در بسته قرار می دهند. ظروف حاوی دانه ها را بمدت ۲۴ ساعت در حرارت ۲۰ درجه سانتیگراد, سپس بمدت ۲۴ ساعت در حرارت ۲۰- درجه سانتیگراد و بدنبال آن بمدت پنج روز در حرارت ۲۰ درجه سانتیگراد با تناوب ۱۲ ساعت تاریکی و۱۲ ساعت زیر نور نزدیک به ماورا بنفش (NUV) قرار می دهند. بعد از این مدت دانه ها را در زیر بینوکلربا بزرگنمایی ۲۵ تا ۵۰ مورد بررسی قرار می دهند. در صورت آلوده بودن دانه ها, کنیدیوفرها و کنیدیهای قارچ ها جنس Helminthosporium در روی آنها تولید شده و قابل رویت می باشند. در استفاده از این متد بایستی در تشخصی گونه H.graminum (عامل بیمار لکه نواری) از سایر گونه ها بویژه H.teres دقت کافی بعمل آید.چ
علاوه بر متد فوق الذکر, می توان دانه های مورد آزمایش را در گلخانه یا در مزرعه خاک کاشته و از روی علائم ظاهر شده در گیاهان وجود قارچ در دانه ها را مشخص کرد. البته در استفاده از این طریقه به مدت زمان طولانی تر و هزینه بیشتری نیاز می باشد.
روش تعیین خسارت بیماری در مزرعه
چون در گیاهان آلوده یا دانه های تولید نمی شود و یا دانه های تولید شده در موقع خرمنکوبی مخلوط کاه و کلش می گردند. بنابراین درصد خسارت وارده از این بیماری به محصول جوبرا درصد گیاهان آلوده در یک مزرعه در نظر گرفته می شود. در نتیجه برای بر آورد خسارت وارده, تعیین درصد گیاهان آلوده در یک مزرعه کافی خواهد بود. برای این منظور از روشهای مختلف نمونه برداری قابل قبول از نظر آماری استفاده می شود. بعنوان مثال می توان در مسیر یک قطر مزرعه یا در یک مسیر بشکل M در سطح مزرعه حداقل ۱۰ نقطه را در فواصل تقریبا برابر انتخاب و در هر نقطه حداقل ۱۰ گیاه را برای تشخیص آلودگی به بیماری لکه نواری مورد بررسی قرار داد.گیاهان از کیفیت قابل قبولی برخوردار نبوده و می توانستند در موقع خرمنکوبی توسط باد از دانه های دیگر جدا شده و مخلوط کاه گردند. بدینجهت دقیقتر خواهد بود که در آذربایجان شرقی کاهش محصول در بوته های آلوده به جای ۵/۹۰ درصد, ۱۰۰ درصد در نظر گرفته شده و در نتیجه درصد خسارت وارده به محصول برابر درصد گیاهان آلوده در یک مزرعه یا یک منطقه تعیین گردد.
کنترل بیماری
با توجه به اینکه این بیماری منحصرا توسط بذر منتقل شده و آلودگی گیاهان از دانه های آلوده ناشی می شود, بنابراین کاشتن بذور عاری از پاتوژن موثرترین راه کنترل بیماری می باشد. بذور تولید شده در مناطق غیر آلوده اصولا عاری از پاتوژن می باشند.
اگرامکان تهیه بذور عاری از پاتوژن فراهم نباشد می توان با ضد عفونی کردن بذور با قارچ کشها بیماری را تا اندازه ای کنترل نمود. ضد عفونی بذور با قارچ کشهای زیر در کنترل بیماری لکه نواری جو موثر گزارش شده اند. ولی درجه تاثیر آنها بایستی در هر منطقه مورد بررسی قرار بگیرند. بر اساس آزمایشات انجام گرفته, برای بهتر چسبیدن سم به بذور, ابتدا به مقدار قارچ کش مور

د نیاز برای ضد عفونی یک کیلوگرم بذر تقریبا ۵۰ میلی لیتر آب اضافه کرده و سپس, جهت آغشته کردن یکسان بذور با سم, بایستی آنها را بطور مکانیکی و بمدت کافی بهم زد.
قارچ کشهای موثر گزارش شده عبارتند از : ۱- ایما زالیل (Imazalil) 75% بمقدار ۱۳% گرم برای هر کیلوگرم بذر (۰۱۰ga.i./kg seed), 2- یپردیون (Iprodione) 50% بمقدار ۵/۲ گرم برای هر کیلو گرم بذر (۱۲۵g a.i./kg seed), و ۳- کاربوکسین (Carboxin) 34% بمقدار ۵/۷ گرم برای هر کیل

و گرم بذر (۲۵۰ga.i./kg Seed) از میان این سموم, ایمازالیل موثرترین قارچ کش در کنترل بیماری گزارش شده است.
استفاده از واریته های مقاوم دیگری جهت کنترل بیماری لکه نواری جو می باشد. ولی بعلت وجود نژادهای مختلف قارچ عامل واریته های مقاوم در هر منطقه بایستی بدقت مورد بررسی قرار گرفته و مشخص گردند. واریته های مقاوم در یک منطقه ممکن است در منطقه دیگر در مقابل بیماری مقاوم نباشند. مقاومت در جوهای بهاره بیشتر از جوهای پائیزه گزارش شده است.
با در نظر گرفتن سطح وقوع بیماری و خسارت زیاد آن در آذربایجان شرقی, مبارزه با لکه نواری جود در سطح استان الزامی می باشد. در این رابطه اقدامات زیر توصیه می گردند.
۱- حتی المقدور سعی گردد تا بذور عاری از پاتوژن تهیه و در دسترس کشتکاران قرار داده شود. برای این منظور باید کارشناسان مزارع جو را باز دید کرده و از مناطق, یا حداقل از مزارع,عاری از بیماری بذر گیری نمایند.
۲- اقدام به آزمایش نمونه های بذری نموده و در صورت آلوده بودن از کشت آنها خوددرای بعمل آید.
۳- برقراری مقررات صدور گواهی برای بذور دال بر عاری بودن دانه ها از پاتوژن عامل بیماری.
۴- اجرای پروژه های تحقیقاتی برای اطلاع بیشتر از اپیدمیولوژی بیماری و یافتن طرق مختلف کنترل در منطقه, بویژه از طریق تولید بذور عاری از پاتوژن, ضد عفونی بذور, و تهیه و استفاده از واریته های مقاوم.
۵- پخش جزوه های اطلاعاتی و برگزار نمودن سمینارها و کلاسهای آموزشی توسط متخصصین امر بمنظور بالا بردن سطح آگاهی باری کشتکاران و آشنایی هر چه بیشتر آنها با بیماری لکه نواری جو و نحوه مبارزه با آن.

(بسمه تعالی)

نام بیماری: لکه نواری جو
Barley Stripe

زیر نظر:
آقای مهندس جهانبخش

گرد آوری:
سالومه روزروخ

بهار ۸۴

مبارزه
شته سیاه در طبیعت دارای دشمنان بسیاری است که آنها را شکارچی و یا پا رازیت می گویند که به طریق مختلف از زیاد شدن شته ها جلوگیری می کنند واگر فعالیت این پارازیت ها نبود شته ها در مدت کمی قادر بودند کلیه بوته ها را ازبین ببرند. مهمترین دشمنان شته سیاه یکی کفشدوزک قرمز رنگ هفت نقطه ای است که حشره کامل و لارو آن هر دو مستقیما “شته ها را می خورند و دیگری کرمهای یکنوع مگس طفیلی است که شکل آنها شبیه زالوست و رنگ آنها زرد و سبز روشن می باشد و طولشان در حدود ۵ میلیمتر است و اغلب بین دسته های شته دیده می شوند که شته ها را می خورند. علاوه بر اینها زنبورهای کوچکی وجود دارد که شته ها را پیدا می کنند و در بدن آنها تخم می گذارند وبه این ترتیب نوازادی که از تخمم بیرون می آید اعضا داخلی بدن شته را می خورد و باعث مرگ آن می گردد. اهمیت این پارازیت ها که حشرات مفیدی هستند بسیار زیاد است و چون این حشرات درمقابل اکثر سمومیکه برای دفع شته بکار می رود حساس هستند لذا باید در موقع سمپاشی ترتیبی اتخاذ شود که حتی المقدرو از زنا بودی آنها احتراز گردد. حمله شته سیاه به چغندر درد و موقع شدید است یکی در اوایل بهار که فعالیت پارازیت ها برای از بین بردن شته ها کم می باشد و رطوبت هوا زیاد و شرایط محیط مناسب است و دیگری در اواخر فصل تابستان یعنی شهریوری ماه که هوا خنک می شود و رطوبت هوا بالا می رود. موقع برزو شته سیاه بر روی چغندر بسته به درجه حرارت و رطوبت سال فرق می کند ولی معمولا از اواخر فروردین و اوایل چغندر بسته به درجه حرارت و رطوبت سال فرق می کند ولی معمولا از اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت ماه روی چغندرهای بذری و در همین موقع یا چند روز بعد روی چغندرهای بهاره ظاهر می شود وگاهی تا اول تابستان بصدمه خود روی نبات ادامه می دهند. در بهار شدت آلودگی چغندرههای بذری بمراتب از چغندرهای کشت بهاره بیشتر است. بوته های آلوده به شته سیاه کاملا مشخص است که با مشاهده آنها و با در نظر گرفتن شدت آلودگی و فعالیت پارازیتها باید اقدام به سمپاشی نمود. تعداد زیادی از سموم فسفره مانند دیازینون، مالاتیون، و گوزاتیون روی شته سیاه چغندر موثر می باشد ولی چون حمله این آفت گاهی همراه با حمله کنه و زنجره است توصیه می وشد که از متاسیستوکس، دی متوات و یا سوپر اسید به میزان یک لیتر در هکتار استفاده شود.(خیری ۱۳۴۵).
زنجره چغندر
Empoasca decipiens Paoli
(Cicadellidae Homopt)
زنجره های چغندر قند یک دسته دیگر از آفات این محصول بوده که مطالعه درباره آنها ابتدا از سال ۱۳۴۴ در ایران شروع شده و تا کنون ۲۳ گونه زنجره از مناطق چغندر کاری فارس، اصفهان، کرمان، کرج، خراسان و اهواز توسط خیری، علیمرادی و میناسیان جمع آوری شده و بوسیله دکتر لابولا (Dlabola) زنجره شناس معروف چکسلواکی تعیین نام تعیین نام گردیده است. از بین ۲۳ گونه زنجره مزبور تعداد ۵ گونه مخصوصا “ناقل ویروس برخوردار می باشد Empoa

sca decipiens می باشد که ذیلا” به شرح آن پرداخته می شود.
شکل شناسی
حشره کامل زنجره سبز رنگ کوچکی است بطول تقریبا ۳ میلیمتر که عرض سر و سینه آن برابر می باشد. در طرفین سر یک جفت چشم مرکب درشت وجود دارد که شاخکها بین

آنها قرار گرفته است. بالهای روئی سبز نیمه شفاف و بالهای زیری کاملا زیری کاملا شفاف می باشد. طول بالها از انتهای شکم تجاوز می کند. پنجه پا سه مفصلی و به دو ناخن ختم می شود. شکم سبز رنگ و از ۸ حلقه تشکیل شده است که تمام از هم مجزا و مشخص می باشند. حلقه آخری شکم در افراد نر و ماده کاملا” از یکدیگر متمایز هستند. این مفصل در حشره نربیک صفحه نسبتا” پهن ختم می گردد” از یکدیگر متمایز هستند. این فصل در حشره و بیک صفحه نسبتا پهن ختم می گردد در صورتیکه در حشره ماده این صفحه کشیده و بیک تخمریز می گردد. ماده ها در انتهای شکم دارای تخمریزی بشکل خنجر می باشند که بوسیله آن تخمهایشان را در زیر پوست و داخل بافتهای برگ می گذارند. تخمهای زنجره کشیده و بشکل دانه برنج و کمی خمیده است. طول آنها بطور متوسط ۸/۰ و به قطر ۲۵/۰ میلیمتر است رنگ تخمها در ابتدای تخمگذاری سبز است و چند روزی که گذشت شدت زرد رنگ می گردند و در موقع باز شدن دو لکه قرمز رنگ که همان چشمهای پوره می باشد در سر تخمها دیده می شود. تخمها چون در زیر پوست داخل بافتهای گیاه گذاشته می شود قابل رویت نمی باشند. پوره هائیکه تازه از تخم در می آیند کوچک و طولشان در حدود یک میلیمتر است. رنگ آنها سبز روشن است و اثری از بالها دیده نمی شود و بتدریج که رشد می کنند و پوست عوض نمایند بالها ظاهر می گردد. محل زندگی پوره ای زنجره در سطح زیرین برگهاست و طرز حرکت آنها نامنظم (زیگزاک) و خیلی تند و سریع می باشد.
مناطق انتشار
این زنجره توسط برخورداری (۱۳۴۶) از مزارع کرج, اصفهان, قزوین, مشهد جمع آوری شده و احتمالا در سایر مناطق چغندر کاری کشور نیز شیوع دارد.
طرز خسارت
حشرات کامل و پوره ها بوسیبله خرطوم بلند و ظریفی که در قسمت پائین سر دارند بداخل برگها فرو می برند و شیره گیاه را می مکند. برگهای خسارت دیده برنگ زرد و قهوه ای تام با لکه های سبز در می آیند و در نتیجه اعمال حیاتی گیاه مختلف و بوته ها ضعیف می شوند و بالاخره سبب پائین آمدن مقدار قند و نقصان وزن ریشه می گردند و از همه مهمتر اینکه ممکن است این حشره ناقل بیماریهای ویروس از قبیل زردی و موزاییک و پیچیدگی برگهای چغندر نیز باشند. این آفت علاوه بر چغندر به سیب زمینی, گوجه فرنگی, کاهو, لوبیا, باقالا, کدوئیان, وغیره نیز حمله می کند.
زیست شناسی
این آفت زمستان را بصورت حشره کامل (ماده های بارور) در زیر برگهای خشک و بوته های چغندر بذری و علفهای هرز می گذراند و در اسفند ماه پس از گرم شدن هوا فعالیت آن شروع می گردد. با مطالعاتی که بعمل آمده است تخمریزی زنجره های از نیمه دوم اسفند ماه روی

چغندر های بذری و علفهای هرز آغاز می شود. هر حشره ماده ۴۰-۵۰ عدد تخم می گذارد و تخم ها در بافت اپیدرم برگ مخصوصا ” داخل رگبرگ اصلی در رگبرگهای بزرگ گذارده می شود. در شرایط آب و هوایی کرج در بهار پس از ۱۸ تا ۲۴ روز بازو پوره ها خارج می گردند و به تغذیه از شیره برگها می پردازند. پوره ها پس از پنج مرتبه تعویض پوست کامل می گردند. دوره زندگ

ی یک نسل بسته به حرارت و رطوبت محیط فرق می کند, در بهار حدود ۵۰ روز طول می کشد زنجره چغندر با مطالعاتیکه انجام شده است چهار نسل در سال تولید می کند و مهمترین خسارت آن در نسل اول به چغندر های بذری است و از نسل دوم به بعد روی چغندر های ریشه ای می رود ولی چون نسلهای دوم و سوم آن مصادف با زمانی است که علیه سایر آفات در مزارع چغندر سمپاش می شود لذا جلب توجه نمی کند ولی موقعی که نسل چهارم آن (در شهریور ماه) بروز می کند بطور معمول سمپاشی به مزارع چغندر قند خاتمه یافته است و بهمین علت خس

ارت آن قابل توجه می گردد. بطور متوسط ۵ تا ۷ عدد پوره زنجره روی هر برگ چغندر در شهریور ماه مشاهده شده است.
مبارزه
تعیین موقع مبارزه با این آفت در مزارع چغندر بذری در اوایل بهار قبل از اینکه حشرات زمستانی موفق به تخمریزی گردند کار مشکلی است. بنابراین مبارزه را هنگامی باید انجام داد که پوره ها تازه از تخم بیرون آمده باشند و اینموقع مصادف با اواسط فروردین ماه به بعد است. موقع مبارزه با این زنجره در مزارع چغندر ریشه ای در اوائل بهار و همچنین در شهریور ماه هنگامی است که حشرات کامل و پوره ها در زراعت مشاهده می گردند ضمنا برای سمپاشی می توان از سموم فسفره شته کش استفاده کرد.
سایر رنجره های چغندر قند
زنجره ها حشرات ریز چند میلیمتری بوده که شاید بتوان به آنها اسم فارسی زنجرک را داد تا خواننده آنها را با زنجره های بزرگ مانند زنجره موتفاوت بگذارد. در ایران خیری و علیمرادی (۱۳۴۷) گونه زنجره از ۱۶ جنس از مناطق چغندر کاری کشور جمع آوری نموده و شرح کامل آنها در نشریه ای که از طرف بنگاه اصلاح و تهیه بذر چغندر قند کرج منتشر شده آمده است خسارت این زنجره ها بیشتر بطور غیر مستقیم می باشد. بدین معنی که بعضی از حشرات مزبور ناقل ویروسها و بالاخص ویروس کرلی تاپ چغندر قند هستند و از بین گونه های جمع آوری شده چهار گونه به اسامی زیر حائز اهمیت بیشتری هستند.
۱)Neoliturus tenellus Baker
۲) Neoliturus opacipennis Leth.
۳) Neoliturus fenestratus H.S.
۴) Neoliturus guttulatus kirs
شکل شناسی
بطور کلی حشرات کامل زنجره های جنس Neoliturus 3/2-4 میلیمتر طول داشته و رنگ آنها بسته به شرائط محیط و فصول مختلف سال متغیر است. تخمها بیضی کشیده و بشکل دانه برنج و طول آنها حدود ۸/۰ میلیمتر است. رنگ تخم ابتدا سفید و بتدریج زرد رنگ می گردد.
زیست شناسی
زنجره ها اصولا حشرات بیابانی آفتاب دوست و گرما پسندی هستند روی این اصل فعالیت آنه

ا در مناطق گرم و خشک کشور بیشتر است. طبق بررسیهائیکه تا کنون بعمل آمده است زنجره های ناقل, زمستان را بصورت حشرات کامل (معمولا ماده بارور) اکثرا در پناه بوته های چغندری که در زمین باقی می مانند و همچنین بوته های علف هرز دائمی شور (kochia spp) شوره (At

riplex spp) عنبربو (Marubium sp) نان گرگ (phlomis sp) و بوته های درمنه (Artemisia) بسر می برند. در اوائل بهار موقعیکه هوا گرم می شود و حرارت بحدود ۱۰ درجه سانتیگراد می رسد, فعالیت آنها آغاز می گردد و بر روی علفهای هرز میزبان و یا بوته های چغندر قند منتقل و تخمریزی می کنند در شیراز حداکثر پوره های زنجره بر روی گیاه درمنه در تاریخ ۲۲ فروردین ماه مشاهده شده است معمولا این حشرات اولین نسل خود را در اوایل بهار بر روی علفهای هرز میزبان تکمیل می کنند و حشرات کامل حاصله از آن (نسل بهاره) بمزارع چغندر که ۲ تا ۴ برگی می باشند هجوم و پخش می گردند