مقاله ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

پلهای موجوددر کشورعناصرمهمی ازشریان حیاتی نقل وانتقال محسوب می شوندوخرابی آنهادرزلزله باعث بروز خسارات زیادی میگردد. بدلیل عدم طراحی مناسب، بسیاری ازپلهای موجوددربرابرزلزله آسیب پذیرمیباشندولازم است مقاوم سازی گردند. روشهای مقاوم سازی باتوجه به آسیب پذیری وصدمات احتمالی متنوع میباشند. استفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرهای انرژی برای ارتقاع عملکردلرزه ای پلهاازجمله این روشها میباشند. هدف این مقاله بررسی اثر جداسازی لرزه ای و میراگر انرژی اکستروژن بررفتارلرزه ای پلهای متداول کشور میباشد. بدین منظور پلی نمونه موردمطالعه قرارگرفت. این پل شامل دوباندشمالی و جنوبی، دارای ده دهانه با طولهای متفاوت(۲۴الی۴۵/۳۳متر)وارتفاع پایه های مختلف(۰۷/۸الی۲۴/۲۰متر)میباشد. طول کلی وعرض هر باند حدود۵۰/۲۸۲ و۸۰/۱۴متراست. هر ردیف پایه بتنی دارای۳ستون دایروی به قطر ۵/۱مترمیباشد. عرشه پل از نوع مرکب فولاد-بتن است که توسط تکیه گاههای دارای نئوپرن رویپایه هاوکوله ها قراردارد. پس ازبررسی آسیب پذیری دردو سطح خطرPGA=0.35gوPGA=0.90gبا استفاده ازتحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی درنرم افزار SAP2000 مشخص شدکه پل مذکوردرسطح خطر ۰۹۰gآسیب پذیراست. دراین تحلیل ازچهارشتاب نگاشت زلزله های کوبه،تبس،السنترو و منجیل استفاده گردید. پس از قرار دادن جداکننده های سربی–لاستیکی به جای نئوپرنها روی برخی ازپایه هاویامیراگرهای اکستروژن بین شاهتیرهای اصلی، میزان پاسخهای لرزه ای پل به مقدار قابل توجهی کاسته شد. این کاهش برای پل جداسازی شده۹۹/۶%الی۴۵/۵۶%و برای پل دیگر۳% الی۲۹/۴۶% بود. با توجه به نتایج بدست آمده عملکردلرزه ای پلهای مقاوم سازی شده درهردوروش رضایت بخش بود.