مقاله در مورد نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی دارای ۸۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی :

نقش گرافیک در راهنمایی و رانندگی

کلیات طرح تحقیق
مقدمه
اگر بخواهم بین زیبایی و حقیقت یکی را انتخاب کنم بیدرنگ زیبایی را انتخاب می کنم زیرا اطمینان دارم که در زیبایی حقیقتی نهفته است که بالاتر از خود حقیقت است. در واقع هیچ چیز در دنیا حقیقت ندارد مگر زیبایی و زیبایی در نهاد هنر مندان است.
هنر یک وسیله ارتباطی و کلید فهم زندگی است.

انسان تدابیر مختلف و متعددی به کار میبرد تا بتواند نیت و مقصود خود را به همنوعانش بفهماند و نیت و مقصود آنها را نیز متقابلاً بفهمد. از اشاره های سر و چشم و ابرو گرفته تا علائم راهنمایی و رانندگی همه از جمله وسایل ارتباطی هستند. تمام قرار دادهای اجتماعی بشر که آنها را نهاد اجتماعی می نامیم، حتی مقررات سلام و علیک و خداحافظی، مراسم معرافه و آداب و معاشرت و غیره از فروغ زندگی اجتماعی محسوب می شوند و به منظور ایجاد ارتباط با همدیگر انجام می

گیرند. به این ترتیب مدار زندگی انسان بر ارتباط قرار دارد. هر امری را از دستگاه علائم رانندگی گرفته تا هنر های زیبا می توان در شمار وسایل ارتباطی آورد.
حتی اگر هم آفرینش هنری چنانکه گفته اند زبان حال و حدیث نفس پدید آورنده اثر باشد. هنرمندان از آن لحظه ای که محصول کارش را در معرض دید و داوری دیگران می گذارد عملی در زمینه ارتباط انجام می دهد.
اما مهم ترین وسیله ارتباطی بشر که پایه همه نهادهای اجتماعی او می باشد، زبان است بنابر این باید زبان را زا زمره نهادهای اجتماعی دانست و در این حالت زبان آن نهاد اجتماعی است که از نشانه استفاده می کند.

هدف
ما می دانیم که در کشور ما یکی از عواملی که باعث می شود روزانه جان صدها نفر گرفته شود در اثر حوادث رانندگی و رعایت نکردن قوانین راهنمایی و رانندگی و همچنین سرعت بیش از حد است که سرعت یکی از رفتارهای پر خطر ترافیکی در رانندگی است که افزایش میانگین سرعت در معابر کشور بر اساس آیین نامه جدید راهنمایی و رانندگی قابل توجه است بر این اساس رانندگان باید با رعایت قوانین در آزادراه ها و خیابان ها باعث ایجاد امنیت و کاهش حوادث در رانندگی شوند.
در بیان این موضوع هدف ما کاهش حوادث در رانندگی و خطرات ناشی از بی توجهی رانندگان و همچنین سایر عابرین پیاده در خیابان ها و هشدار به رانندگان از طریق تابلوهای راهنمایی و رانندگی و همچنین توجه به قانون و عمل به آن است.

همچنین با طرح چند پیشنهاد که امیدوارم در آینده با مشکلاتی که بوجود آمده روبه رو نباشیم. بتوانیم با استفاده از عوامل گرافیکی و بصری و همچنین ارتباطات تبلیغاتی ، بتوانیم به میزان چشمگیری این مشکلات را کاهش دهیم.

اهمیت موضوع
۱- ما میتوانیم با در نظر گرفتن استانداردهای زیبا سازی شهر، گرافیک را به خدمت ایمنی و امنیت انسانها به کار برد . زیرا این موضوع از این نظر اهمیت دارد که می توان خیلی از مشکلات را که ما روزانه در گیرآن هستیم را به نحوی که شایسته است حل نمود. به طور کل هر فرد به طور متوسط هرروز چند ساعت از وقت خود را در خیابان ها و جاده ها می گذراند پس ما باید به این فکر باشیم که می توان از گرافیک وعناصر بصری موجود با توجه به ضوابط و قوانین خاص راهنمایی رانندگی از بوجود آمدن بسیاری از مشکلات جلوگیری کرد ، زیرا این مشکلات باعث بوجود آمدن مشکلات دیگر می شود.
۲- پس باید طوری این موضوع رابیان کرد که هر کس بتواند به قوانین راهنمایی و رانندگی احترام بگذارد. چون احترام به قوانین و احترام به حق دیگران ، در واقع احترام به خودمان است .

سئوالات
۱- ضرورت وجود تابلوها در خیابان ها و جاده ها؟
۲- تابلوهای راهنمایی و رانندگی چگونه ساخته می شوند؟
۳- از چه رنگ هایی برای رنگ کردن تابلوها و همچنین خط کشی جاده ها استفاده می شود؟
۴- تفاوت تابلوها از نظر رنگ و فرم چگونه است؟
۵- فرم و رنگ در علائم تابلوهای اخطار دهنده چگونه است؟
۶- فرم و رنگ در علائم تابلوهای بازدارنده و حکم کننده چگونه است؟
۷- فرم و رنگ در علائم تابلوهای اخباری یا اطلاع دهنده چگونه است؟

متن تحقیق

نماد و نشانه

نشانه: نشانه چیزی است که برای کسی در مناسبتی خاص به عنوان خاص نسبت داده شده است. یعنی در ذهن آن کس نشانه ای معادل و چه بسا کاملتر می سازد این نشانه از چیزی خبر می دهد از موضوع خود، اما در تمامی مناسباتش چنین نمیکند بلکه در ارجاع به ایده ای خاص که آن را مبنای نشانه خوانده انداز موضوعش خبر می دهد.

انواع نشانه ها:
نشانه هایی را که در زندگی اجتماعی است را می توان به ۳ دسته تقسیم کرد:

نشانه های تصویری : نشانه ای که میان صورت و مفهوم آن شباهتی عینی و تقلیدی هست. مثل نقش مار که بر خود مار و عکس آدم که بر صاحب عکس دلالت می کند. در این حالت تنها به سبب مشابهت ظاهری است که می توان از اولی به دومی راه برد.
نشانه طبیعی : نشانه ای که میان صورت و مفهوم آن همجواری یا تماس هست. مثلاً رابطه میان دود و آتش و میان جای پا و رونده فرق اساسی این نشانه با نشانه دسته سوم یعنی نشانه وضعی در این است که عملاً به قصد ایجاد ارتباط به وجود نیامده است.
نشانه وضعی: نشانه ای است که میان صورت و مفهوم آن همچنان رابطه همجواری و پیوستگی هست اما این رابطه قرار دادی است نه ذاتی و خود بخودی. پس بر مبنای قاعده ای جاری و مستعمل است نه بر اساس مشابهت صوری یا بستگی علت و معلولی مثلاً دلالت لفظ اسب بر معنای اسب که تا مسبوق بر قرار داد تسویهی یا تلویحی میان گوینده و شنونده نباشد مفهوم نخواهد شد یا دلالت نور قرمز چراغ راهنمایی در سر چهارراه بر توقف.
می توان گفت که دلالت نشانه های تصویری و طبیعی تردد همه جوامع بشری تقریباً یکسان و لااقل بی نیاز به آموختن قابل درک است. حال آنکه دلالت نشانه های وضعی مسبوق بر آموزش و فراگیری است و بنابر این نزد هر جماعتی به صورت متفاوت با صورت رایج نزد جماعت دیگر است، مثلاً جانوی که در فارسی اسب نامیده می شود، در عربی فرس می گویند و در انگلیسی horse و در فرانسه chevel و در زبان های دیگر الفاظ دیگر.
همچنین بسیاری از نشانه ها ممکن است ترکیبی از دو یا سه نوع باشند، مثلاً در علائم راهنمایی و رانندگی نشانه ای که دلالت بر پیچ جاده می کند متشکل از نشانه تصویری و نشانه وضعی است. در صورتیکه علامت ایست اجباری صد در صد وضعی است.
نماد : در طول ۲۰۰ سال گذشته واژه ای سمبول یا نماد در هزاران متن معتبر علمی و فلسفی و در نقالی سخن زیباشناسی به ده ها معنای متفاوت و گاه حتی متضاد به کار رفته است. بر رسی این معنای گوناگون خود می تواند موضوع کتابی باشد هر گاه نشانه ای بنا به قرار دادی روشن و مورد پذیرش همگان به کار رود سخن رمز گذاری می شود. همچون علامت های نوشتاری، نقطه گذاری ها، علامت های راهنمایی، واحدهای زبان های گوناگون بر نامه ریزی رایانه ها و واحدهای زبان تصویری را در رایانه ها.

نشانه های دیداری و نشانه های تصویری

هر چیز که ببینیم مجموعه ای از نشانه های دیداری است.
نشانه ی دیداری مفهومی کلی است، هر آنچه که، چشم می بینم و با ادراک حسی می شناسیم.
تصویر می تواند از دیدگاه ساختاری به دو شکل متفاوت وجود داشته باشد:
۱) تصویری که فقط از یک واحد تشکیل شده است، همچون چراغ قرمز در کدهای رانندگی، که دیدن آن به معنای ضرورت توقف است.
۲) تصویری که مجموعه ای است از واحدهای نشانه ای، همچون پرده ای نقاشی.
«خواندن تصویر» پدیداری اندیشه گرانه است چشم آنچه را که می بیندبر میگزیند. تصویر پیش از آنکه به شیوه ای فیزیکی خوانده شود به گونه ای ذهنی یا اندیشگون دانسته می شود.
تماشای هر تصویر، یا مجموعه ای از تصاویر (ثابت یا متحرک) ما را به فکر فرو می برد. این فکر لزوماً به معنای تاویل تصویر یا تصاویر نیست، اما از آنجا که سر چشمه اش وجود مادی تصاویر است

لحظه ای از افق دلالتهای معنایی آن به شمار می آید. پس می توان تصویر را موجود میان پردازی دانست.
نشانه های دیداری در حکم حضور چیزهایند که مستقل از ما به شکلی در خود وجود دارند. نشانه های تصویری، بر خلاف ، در حکم غیاب چیزهایند.
نشانه شناس با تمام چیزهایی سروکار دارد که می تواند به جای چیزهای دیگر بر معنایی دلالت کنند.
به گفته ی «اومبرتواکو» نشانه تمام آن چیزهایی است که بر پایه ی قرار دادی اجتماعی و از پیش نهاده، چیزی را به جای چیز دیگر معرفی می کنند. مثلاً لفظ نیلوفر نمی تواند با ماهیت گل نیلوفر یکی باشد. در واقع پذیرش این واژه به جای آن گل گونه ای دروغ است» باز به گفته ی اکو «نشانه شناسی نظریه ای است درباره ی دروغ».

علائم تصویری و علائم اختصاصی
علائم تصویری اغلب به (پیکتوگرام یا ایزوتاپ) معروفند. در واقع، یک ایزوتاپ ، نام نوع خاصی از علائم تصویری (پیکتوگرام) است که از سوی آقای “اتونویلات” از استرالیا طراحی شده است.

این علائم به لحاظ آنکه پیام هایی همچون صدا، شخصیت، حرکت و رنگ را نیز در بر می گیرند دارای معنای چنند گانه ای هستند پس بدین ترتیب علائم تصویری کدام هستند ؟ علائم تصویری ، زبان تصویری علائم و نشانه های اختصاصی را با تصاویر در هم آمیخته و ترکیب می گردانند تا با بیننده خود ارتباط بر قرار سازند.
تصاویر می توانند در بر گیرنده حروف، رنگ ها، علائم و دیگر اجزاء به طرز جلوه یافته تری باشند تا در رسانیدن نظرات و ایده ها موثر تر و کاراکتر واقع شوند از بعضی لحاظ که علائم تصویری از نظر شکل و فرم به علائم و نشانه های اختصاصی، نمادها و اشکال ساده شباهت دارند. گرچه نمادها کاربرد علائم تصویری را نسبت به دیگر علائم و نشانه های اختصاصی به طرز متمایز نشان می دهد ل

کن کاربرد معدودتر علائم تصویری نسبت به نمادها و نشان های تجارتی بیشتر به این خاطر است که علائم تصویری بطور محدود تری مورد استفاده قرار گرفته اند.
توضیح معقول تر و قابل قبول تر برای این امر آن است که واژه «علامت تصویری» در جهان طراحی آنطور که بایسته است جای و مکان خود را نیافته است. علائم تصویری، در خلال بازی های المپیک توکیو در سال ۱۹۶۴ بطورگسترده ای در ژاپن شناخته شده باشند اگر چه بسیاری علائم راهنمایی و رانندگی در اروپا علائم تصویری مربوط به علائم راهنمایی و رانندگی، ابتدا در اروپا آغاز شدند. ژاپن به سرعت از نمونه های اروپایی دنباله روی نموده. اگر چه اکثر علائم راهنمایی و رانندگی در آمریکا هنوز به صورت حروف می باشند اما علائم تصویری به گونه گسترده تری در حال استفاده می باشند.
بطور فزاینده ای آشکار گردیده که علائم تصویری، به عنوان جنبه ی مهمی از ارتباطات و طراحی تصویری در سراسر جهان در حال تحول و تکامل هستند.

تشریح پیام بصری
پیام های بصری در سطوح سه گانه بیان دریافت می شوند :
از راه باز نمایی یا شبیه سازی طبیعت که از راه ثبت مشاهدات آنچه در محیط زیست و در تجربیات خود می بینیم و باز می شناسیم، صورت میگیرد. از راه انتزاعی، یعنی تبدیل کیفیت جنبشی رویداد بصری به مولفه های بصری اصلی و بنیادی خود با تاکید بروی وسایل پیام رسانی هر چه مستقیم تر و مهیج تر و حتی بدوی. از راه سمبل یا رمز، یعنی از راه جهان پر وسعت دستگاههای نمادی

رمزی که انسان به دلخواه خویش آفریده و به آنها معنا داده است. این سطوح سه گانه ی اخبار بصری با یکدیگر بستگی دارند و یکدیگر را می پوشانند، ولی به هر حال آن قدر از یکدیگر متمایز هستند که بتوان یک یک آنها را جدا گانه از لحاظ ارزش و قابلیت پیام رسانی و کیفیتشان در فرایند بصری تحلیل کرد.
ما پدیده های موجود در محیط را با بسیاری از جزئیاتشان می بینیم و کلیه ی عناصر بصری موجود در آنها را تشخیص می دهیم، و این بنایی برای بر قرار کردن ارتباط متقابل با محیط بسیار ضروری

است.
ما سراسر جهان طبیعی اطراف نظیر آسمان، دریا، درختان، زمین، شب و روز را مشاهده می کنیم و نیز جهان ساخته خود شهرها ، خانه ها، ماشین آلات و غیره را نیز می بینیم.
قسمت اعظم آموزش انسان چه به طور غریزی و چه آگاهانه، صورت بصری دارند و بینا بودن تنها شرط لازم برای فهم است. همانطور که برای صحبت کردن و فهمیدن حرف های دیگران نیاز به س

واد نیست، فهم و ساختن پیام های بصری نیز مشروط به آموزش بصری نیست. این گونه توانایی ها برای بشر ذاتی است و آنها را بدون هیچ گونه تعلیم خاصی تا حدودی می تواند فرا گیرد.
توانایی انسان در بر قرار کردن ارتباط از طریق زبان و تصویر در طول تاریخ رشد یافته است و به همان گونه نیز این توانایی در یک طفل به طور طبیعی رشد می کند. اخبار بصری برای بقاء و بالا رفتن سطح آگاهی بشر دارای اهمیتی فوق العاده است. ولی تا کنون استعداد فهم و ایجاد پدیده های بصری بر خلاف سود کلامی برای همه ضروری در نظر گرفته نمی شود، ولی در این عصر اعتبار این امر دیگر به قوت سابق نیست. ما هم اکنون با نسلی رو به رو هستیم که با تصاویر عکاسی، فیلم، تلویزیون و غیره بسیار خود گرفته است و بدان وسایل تربیت می شود. در آینده این تصاویر اهمیت بیشتری نیز پیدا می کنند و به زودی دوربین و تلویزیون به وسایل کمکی لازم برای رشد اندیشه ها تبدیل می شود.
البته غرض از مقایسه زبان با ارائه ی تصویر رقابت و تمارض میان آن دو نیست، بلکه منظور صرفاً مقایسه کردن آنها از نظر قابلیت و میزان تاثیر است. یکی از توانایی های منحصر به فرد بشر پیام رسانی است و آموزشی بصری در واقع تداوم و بالا رفتن میزان این توانایی است کپی و بازسازی اخبار بصری موجود در طبیعت باید از عهده ای هر کسی بر آید. باید آن را آموخت ولی برای نیل به این اهداف، بر خلاف زبان، قواعد قرار دادی وجود ندارد. در واقع قواعد این کار در نحوه و نوع کارکرد حواس ما نهفته است.
ما می توانیم ببینیم و آنچه را که می بینیم، می فهمیم و بسیاری از مسائل را از طریق بصری تجزیه و تحلیل می کنیم. هم اکنون تقریباً همه افراد با کمک دوربین عکاسی می توانند آنچه را می بینند بازسازی تصویری کنند. این تصویر را می توان مدت ها حفظ کرد یا به چاپ و تکثیر آنها پرداخت.
مسئله مهم این است که چگونه و از چه راه ارتباط با تصویر تفهیم، آموخته و بیان می شود. قبل از اختراع دوربین عکاسی فقط هنرمندان می توانستند با تصویر ارتباط بر قرار کنند. البته کودکان و افراد عقب افتاده نیز تصاویری به وجود می آورند ولی آنها نمی دانند که در واقع قادر به برقرار کردن ارتباط بصری نیستند.
مثلاً همه ما می توانیم با دیدن پرنده ای آن را تشخیص دهیم و می توانیم آن تشخیص اولیه و ساده ی خود را تعمیم بخشیم و به پاره ای از صفات کلی آن پرنده پی می بریم ، ولی برای بعضی ما چنین کاری مقدور نیست و ذهن آنها در همان مرحله ی نخست یعنی در ظاهر امر متوقف می ماند.کند ماشین های پرنده ای اختراع نماید دیدن کبوتری سفید برای ما معنایی بس وسیع تر دارد معنای عشق و صلح.
اشخاص ژرف بین به آنچه آشکار و ظاهر است اکتفا نمی کند، آنها با گذر از ظواهر بصری و سطحی به جهان بزرگ تری از معنای می رسند.

تاریخچه راهنمایی رانندگی در ایران
در سالهای دور – تهران از همسایه های کوچک ری محسوب می شد. اما امروز جزء بزرگترین

شهرهای جهان بشمار می رود. در سالهای دور در شهرهای تهران، درشکه، کالسکه، واگن اسبی، قاطر و الاغ از جمله و سایل نقلیه عمومی و خصوصی بشمار می رفتند. واگنهای اسبی دارای اتاق های چرخدار بودند و توسط دو راس اسب روی ریل آهن حرکت می کردند حداقل ۵۰ نفر نشسته و ایستاده می توانستند از این واگنها استفاده نمایند
همزمان با فعالیت ماشین دودی، کالسکه بخار یا اتومبیل در محدوده سالهای ۱۲۸۳ شمسی برابر با ۱۹۰۴ میلادی وارد شهر تهران شد این اتومبیل متعلق به مظفرالدین شاه قاجار بود که توسط

یک راننده فرانسوی هدایت می شد. این اتومبیل از نوع کالسکه های پرسروصدا بود و به جای سقف، چادر برزنتی داشت. پس از این تاریخ بتدریج این اتومبیلها متعلق به خانواده های فرمانفر، قوام و وثوق الدوله و امین انضرب و تعدادی از سفرا بود. با افزایش تعداد وسایل نقلیه از سال

۱۲۹۲، هیچگونه مقرراتی برای انتظام بخشیدن عبور ومرور آنها موجود نبود، ولی در آن سال یک نفر سوئدی به اتفاق عده ای از هموطنان خود به ایران دعوت شدند و شروع به پایه گذاری سازمانی به نام نظمیه ( شهربانی) در ایران نمودند که شعبه ای نیز بنام عبور و مرور در آن تاسیس گردید. در سال ۱۳۰۸ دولت تصمیم به برچیدن واگن اسبی گرفت.