مقاله بررسی اثر برخی آنتی اکسیدان ها بر استقرار و رشد ریز نمونه های دو ژنوتیپ از گردوی ایرانی (Juglans regia L در شرایط درون شیشه ای)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر برخی آنتی اکسیدان ها بر استقرار و رشد ریز نمونه های دو ژنوتیپ از گردوی ایرانی (Juglans regia L در شرایط درون شیشه ای) دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر برخی آنتی اکسیدان ها بر استقرار و رشد ریز نمونه های دو ژنوتیپ از گردوی ایرانی (Juglans regia L در شرایط درون شیشه ای)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر برخی آنتی اکسیدان ها بر استقرار و رشد ریز نمونه های دو ژنوتیپ از گردوی ایرانی (Juglans regia L در شرایط درون شیشه ای)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر برخی آنتی اکسیدان ها بر استقرار و رشد ریز نمونه های دو ژنوتیپ از گردوی ایرانی (Juglans regia L در شرایط درون شیشه ای) :

تعداد صفحات:۲

چکیده:

ترکیبات فنولی یکی از مهمترین عوامل محدود کننده در ریز ازدیادی گردو است. برای کنترل آنها از ترکیبات آنتی اکسیدانی استفاده می گردد. در این تحقیق, اثر چهار آنتی اکسیدان بر روی ریزنمونه های دو ژنوتیپ Z60 و Z63گردو از کلکسیون ایستگاه تحقیقات گردوی تویسرکان بررسی شد. این تحقیق به صورت دو آزمایش فاکتوریل مجزا, برای هر ژنوتیپ و در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. از اسید اسکوربیک, اسید سیتریک, اسید آمینه سیستئین و پلی وینیل پیرولیدین به عنوان فاکتور اول و غلظت های ۲۰ و ۴۰ میلی گرم در لیتر فاکتور دوم در هر تیمار بودند. محیط کشت ریزنمونه ها DKW با ۰/۲ میلی گرم در لیتر IBA بود. در ژنوتیب Z63 نتایج پس از شش هفته نشان داد که پلی وینیل پیرولیدین در کاهش تعداد ریزنمونه های قهوه ای شده, وزن تر و قطر کالوس تولید شده نسبت به سایر تیمار اثر معنی داری داشته در ژنوتیپ Z60 اسید آمینه سیستئین اثر معنی داری در کاهش تعداد ریز نمونه های قهوه ای شده و وزن ترر کالوس داشت. اما اثر آن روی قطر کالوس معنی دار نبود. اثر وینیل پیرولیدین در قطر کالوس های تولید شده تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت. از نظر صفات مورد بررسی بین سایر تیمارها و غلظت های به کاربرده شده, در هر دو ژنوتیپ اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.