مقاله تحلیل مشارکت زنان روستایی شهرستان سنقر و کلیایی در برنامه های آموزشی ترویجی (راهبردی در توسعه پایدار روستایی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تحلیل مشارکت زنان روستایی شهرستان سنقر و کلیایی در برنامه های آموزشی ترویجی (راهبردی در توسعه پایدار روستایی) دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تحلیل مشارکت زنان روستایی شهرستان سنقر و کلیایی در برنامه های آموزشی ترویجی (راهبردی در توسعه پایدار روستایی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تحلیل مشارکت زنان روستایی شهرستان سنقر و کلیایی در برنامه های آموزشی ترویجی (راهبردی در توسعه پایدار روستایی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تحلیل مشارکت زنان روستایی شهرستان سنقر و کلیایی در برنامه های آموزشی ترویجی (راهبردی در توسعه پایدار روستایی) :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

مشارکت عبارت از دخالت مردم در توسعه و تکامل خود، زندگیشان و محیط زیست خودشان است. مشارکت روستائیان در توسعه روستایی، به عنوان تبلور عینی رفتارهای مطلوب انسانی مطرح است. نگرش سیستمی به توسعه روستایی، پدیده مشارکت را امری طبیعی و کاملا بنیادی جلوه می دهد و مشارکت تمام اقشار روستایی، اعم از زن و مرد و جوان و بزرگسال را پیش نیاز دستیابی به اهداف توسعه می داند. هدف این تقیق توصیفی- پیمایشی تعیین میزان مشارکت زنان روستایی در برنامه های آموزشی- ترویجی و شناسایی مهم ترین دلایل مشارکت و عدم مشارکت در این برنامه ها بود. داده های مورد نیاز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از ۳۲۷ نفر از زنان روستایی شهرستان سنقروکلیایی در استان کرمانشاه جمع آوری شد. بر اساس نتایج، میزان مشارکت زنان روستایی در برنامه های آموزشی- ترویجی ۳۳/۶۴ درصد می باشد. مهم ترین دلایل مشارکت از نظر پاسخ دهندگان به ترتیب اهمیت شامل: گرفتن نهاده ها و امکانات مورد نیاز، افزایش تولید و درآمد، گرفتن مدرک ورقابت و چشم و هم چشمی بود. مهم ترین دلایل عدم مشارکت نیز به ترتیب اهمیت عبارت از: تقدیرگرایی، عدم تناسب برنامه ها با نیازهای زنان روستایی، عدم طراحی برنامه های رادیویی- تلویزیونی مناسب، تبعیض های جنسیتی، عدم اطلاع رسانی به موقع در مورد زمان و مکان برگزاری کلاس ها و عدم اجازه ی حضور زنان در فعالیت های گروهی می باشد.