مقاله تعیین قابلیت تفرجی پارکهای شهری با استفاده از فن آوری GIS (مطالعه موردی پارک جنگلی چیتگر تهران)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین قابلیت تفرجی پارکهای شهری با استفاده از فن آوری GIS (مطالعه موردی پارک جنگلی چیتگر تهران) دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین قابلیت تفرجی پارکهای شهری با استفاده از فن آوری GIS (مطالعه موردی پارک جنگلی چیتگر تهران)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین قابلیت تفرجی پارکهای شهری با استفاده از فن آوری GIS (مطالعه موردی پارک جنگلی چیتگر تهران)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین قابلیت تفرجی پارکهای شهری با استفاده از فن آوری GIS (مطالعه موردی پارک جنگلی چیتگر تهران) :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

با گسترش شهرها و افزایش جمعیت آنها، نیاز به فضاهای سبز برای ایجاد تعادل اکولوژیک اهمیت می یابد. پارک جنگلی شهری به عنوان فضای سبز کلان بر ویژگی های زیست محیطی و اکولوژی شهریتاثیر مثبت می گذارد و با پاسخگویی به نیازهای تفریحی و تفرجی می تواند بر ساختار و خدمات رسانی شهری تاثیر مهمی داشته باشد. به مظنور تعیین قابلیت تفرج در پارک جنگلی چیتگر واقع در غرب تهران به مساخت ۸۷۵ هکتار، از فن آوری های GIS استفاده شده است. ابتدا مدل رقومی ارتفاع (DEM) منطقه از نقشه توپوگرافی رقومی با مقیاس ۱:۲۵۰۰۰ در نرم افزار ArcGus9.1 تهیه شد، سپس به کمک DEM نقشه های شیب، جهت و ارتفاع در نرم افزارهای ArcView 3.3 , ArcGis9.1 تهیه و بر اساس مدل توریسم مخدوم طبقه بندی شدند. با تلفیق این سه نقشه، نقشه شکل زمین به دست آمد. با روی هم گذاری نقشه شکل زمین و نقشه طبقات خاک نقشه پایه یک یگانهای زیست محیطی تهیه شد. سپس با رویهم گذاری این نقشه با نقشه تراکم پوشش گیاهی نقشه نهایی یگانهای زیست محیطی حاصل شد. در این نقشه هر واحد شامل ۵ فاکتور شیب، جهت، ارتفاع، خاک و پوشش گیاهی می باشد. در نهایت از مقایسه تمامی واحدها با مدل توریسم مخدوم نقشه توان تفرجی پارک جنگلی چیتگر تهیه گردید. در این نقشه مناطق مناسب انواع طبقات تفرج مشخص و درجه مرغوبیت آن نیز تعیین شد. نتایج نشان دا از ۷۵۶ واحد به دست آمده در نقشه واحدهای زیست محیطی، ۱۲ واحد (۴%) جهت برنامه ریزی تفرج متمرکز طبقه ۱، ۱۹ واحد (۶%) متمرکز طبقه ۲، ۵۹۷ واحد (۸۲%) گسترده طبقه ۱ و ۱۲۸ واحد جهت برنامه ریزی تفرج گسترده طبقه ۲ مناسب می باشد.