مقاله چتر بازی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله چتر بازی دارای ۴۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله چتر بازی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله چتر بازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله چتر بازی :

فن چتربازی بطور کلی در ایران به گروههای زیر تقسیم می شود:
۱چتربازی اتوماتیک:
در این نوع چتربازی نفر چترباز دخالتی در باز شدن چتر ندارد و چتر او بوسیله بندی که به بند پیوند معروف است به بدنه بالگرد یا هواپیما و یا هر وسیله پرنده دیگر وصل می شود و چترباز انجام پرش می کند و این بند باعث بازشدن چتر می شود. ولی در صورتی که چتر دچار انحراف شد و باز نشد چتر کمکی که در جلوی نفر چترباز است از نوع غیر اتوماتیک است و با دستگیره ای که در روی ان تعبیه شده نفر چترباز می تواند چتر کمکی را بنا به اختیار خود باز کند .از انواع چترهای اتوماتیک می توان به چترهای تی ۱۰ بی -ام سی وان – چترهای ققنوس (تی ۱۰ بی – ام سی وان) تخمی ساخت شیراز اشاره کرد.
۲چتربازی غیر اتوماتیک(سقوط آزاد):

این نوع چتربازی کاملا عکس اتوماتیک است یعنی نفر چترباز چتر را می پوشد و از ارتفاع مشخص می پرد و در ارتفاع مورد دلخواه خود چتر را بوسیله پاراشوت باز می کند .مثال خوب برای این نوع چتربازی پرش استاد بهزاد پاینده از برج میلاد می باشد.از انواع چترهای سقوط آزاد هم می توان به جالبرت – فالکون – مچ – پرستو و ; اشاره کرد.

۳پاراگلایدر:
در این نوع چتربازی نفر یک چتر مخصوص دارد که به ان بال می گویند .نفر پس از استقرار در ارتفاع بال خود را می پوشد و طبق روشی که اموخته از زمین کنده می شود و می تواند بمدت نسبتا زیادی در آسمان به گشت و گذار بپردازد و بقول بچه ها گفتنی حالشو ببرد.

۴پاراموتور :
این نوع چتربازی دقیقا عین پاراگلایدر می باشد بجز اینکه در این نوع چتربازی یک موتور در پشت صندلی نفر قرار گرفته که نقطه ضعف بال (یعنی از زمین برخواستن بال که متکی به ارتفاع بوده است) را از بین برده و نفر با پاراموتور می تواند از هر زمینی براحتی نشست و برخاست کند.
۵بارریزی:
که پرتاب بار با چتر از یک وسیله پرنده می باشد.
ابتدا به آموزش اتوماتیک می پردازیم:
ابتدا شما به واحد اموزش دهنده این آموزشها می روید پس از تست بدنی و روحی اگر قبول شدید به مرحله بعدی می روید
در مرحله بعدی شما حدود ۱۵ روز آموزش زمینی می بینید که شامل کارگاههای مختلفی می باشد که عبارتند از :
ابتدا شما را با تاریخچه و چندین اصطلاح در فن چتربازی آشنا می کنند که عبارتند از : تاریخچه چتربازی در ایران و خارج از کشور – اصطلاحات:

هوابرد
نیروی هوابرد
فرود هوایی
پیاده شدن هوایی
حرکت هوائی
هجوم هوابرد
عملیات مشترک هوابرد
سرپل هوایی

منطقه فرود
منطقه پرتاب
تیم کنترل رزمی
تیم پیشرو
مربی بارریز
برگ پرش(مانی فست)

برگبار
محموله
زمان بارگیری
زمان آمادگی
خدمه هواپیما(لود مستر)
abort
drop altitvde
drop zone

formation
heavy drop
impact point(i.p)
initiad point
نات
پانل
سورتی
پاس
landing
landing zone
take off

واحدهای اندازه گیری مثل پوند و تبدیل انها به هم
بعد از اینکه با تمام مطالبی که گذشت آشنا شدید کارگاههای شما شروع می شود:
۱کارگاه باسن کوبی:
در این کارگاه شما آنقدر باسن مبارک را بزمین می کوبید که روزها و شبها از درد ان خواب ندارید تا اینکه بالاخره باسن شما سفت میشه و در مقابل ضربه احتمالی برخورد باسن به زمین بیمه می شود. همانطور که می دانید در پرش با چتر اتوماتیک شما باید حتما چرخش و گردش کنید.
چرخش و گردش:
این عمل برای اماده نمودن هنر آموزان چترباز از نظر روحی و فکری می باشد تا با بکارگیری صحیح این آموزش بهنگام برخورد با زمین فرودی سالم با حداقل ضربه ممکنه را برای خود تعیین کنند.
در سیستم چتربازی برخی از کشورها ی دنیا (کشورهای بلوک شرق) برای چرخش و گردش شوک ضربه وارده به ۵ قسمت تقسیم می شود بشرح زیر است:
سرپنجه(سینه)پاها ۶۰ درصد
ساق پاها ۱۰ درصد
ران پاها ۱۰ درصد
عضلات پشت ۱۰ درصد
در کشور ما همانند بسیاری از کشورهای بلوک غرب ضربه وارده به ۳ قسمت تقسیم می شود که عبارتند از:
سرپنجه(سینه)پاها ۶۰ درصد
باسن ۲۰ درصد

عضلات پشت(شانه مخالف) ۲۰ درصد
ما در عمل چرخش و گردش باید ابتدا حالت گرفتن را یاد بگیریم.
حالت گرفتن:
گارد دفاعی و حالتی را که نفر چترباز به بدن خود می دهد تا بهنگام برخورد با زمین حداقل ضربه به بدنش وارد شود.
روش حالت گرفتن بصورت زیر است:

۱جفت کردن پاها بهم بطوریکه پاشنه ها پنجه ها قوزکها و زانوها کاملا بهم چسبیده باشند .
۲خم کردن زانوها تا حدیکه از نظر دید نفر لبه کلاه فیبری زانوها و پنجه ها در یک خط دیده شوند.
۳پائین انداختن سر بطوریکه چانه به سینه چسبیده و سر توسط گردن محکم نگهداشته شود.
۴دستها نیمه مشت شده و در امتداد گوشها روی لبه کلاه فیبری قرار گیرد.بطوریکه پشت دستها بطرف جلو و آرنجها کاملا بهم چسبیده و همانند شکل عددی ۷ روی سینه قرار بگیرند.

۵کمر بایستی کاملا مستقیم و بدون خمیدگی باشد و عضلات پشت حالت گرده ماهی بخود گرفته تا گردش روی زمین براحتی انجام گیرد.

پس از یاد گرفتن مسائل مربوط به حالت گرفتن و کارگاه باسن کوبی نوبت میرسه به کارگاه چرخش و گردش روی زمین ;;.
قبل از اینکه به بحث چرخش و گردش روی زمین بپردازیم یه مورد بسیار بسیار بسیار مهم را باید یاد بگیریم;.
دشمنان یک چترباز:

چترباز ۲ دشمن دارد زمین و باد که باد خطرناکترین دشمن او است. با حالت گرفتن درست در حین برخورد با زمین و چرخش و گردش درست و اصولی می توان به این دشمن قهار یعنی زمین غلبه کرد اما در مورد باد یکمی موضوع فرق می کند.
باد برای یک چترباز ناشی حکم فیل در برابر مورچه را دارد و در برابر یه چترباز حرفه ای حکم مورچه در مقابل فیل را دارد پس هر کس اموزش عکس العمل صحیح در مقابل باد را خوب فرا گرفت پیروز میدان خواهد بود.

ما بطور کلی ۴ نوع باد در چتربازی داریم:
۱باد روبرو:
بادی است که از روبرو به چترباز برخورد می کند و او را به عقب می برد.
۲باد پشت:
بادی است که از عقب به چترباز برخورد می کند و او را به جلو می برد.
۳باد پهلوی راست:
بادی است که از سمت راست به چترباز برخورد می کند و او را به سمت چپ می برد.
۴باد پلوی چپ:
بادی است که ازسمت چپ به چترباز برخورد می کند و او را به سمت راست می برد.
توی این بادها باد روبرو خطرناکترین باد است.
مکانیزم مقابله با باد روبرو:

همانطور که گفتیم باد روبرو از جلو برخورد می کند و چترباز را به عقب می برد .چرا گفتیم خطرناکترین باد است؟
زیرا در بادهای دیگر چترباز مسیری را که به آن طرف توسط باد هدایت می شود می بیند ولی در باد روبرو نمی بیند .
پس چه باید کرد؟

قبل از جواب به این سئوال ما باید در مورد رایزرهای چتر که در آینده کاملا توضیح می دهم یه اشنایی کم پیدا کنیم تا به این سئوال جواب داده شود.

مطابق شکل زیر یک چتر از ۴ رایزر که به پشتی متصل اند تشکیل شده است.هر رایزر با چندیدن بند به پارچه چتر اصلی متصل می شود.
لازم بذکر است که یکی از موارد قانون پرش اتوماتیک این است که با چتر تی ۱۰ کمتر از ۵ نات و با چتر ام سی وان کمتر از ۱۳ نات باید چترباز را پراند درغیر این صورت پرش کنسل می شود یعنی وقتی باد ۷ نات باشد پرش با چتر تی ۱۰ کنسل می باشد.در آینده فرق چتر تی ۱۰ و ام سی وان را برایتان خواهم گفت.

برای کمتر آسیب دیدن بایستی رایزرهای مخالف در هر نوع بادی را پرس کنیم .مثلا در باد روبرو ۲ رایزر عقب را از بالاترین جایی که دستمان میرسه می گیریم و میکشیم و دستانمان را در امتداد گردن می آوریم.این کار باعث می شود که دهانه چتر روبه آن باد کج شده و باد بیشتری بگیرد و خنثی کند و سرعت پیشروی ما به عقب را کم کند.
حالا که با بادها آشنا شدیم میریم سراغ چرخش و گردش روی زمین;;

۲کارگاه چرخش و گردش روی زمین:
شما در این کارگاه یلد میگیرید که چگونه ضربه وارده به بدنتان در هنگام برخورد با زمین را تقسیم کنید تا خدانکرده استخوانهایتان در هم نرود و به ملکوت اعلی نپیوندید.
ضربه را به این صورت تقسیم می کنید:
۶۰ درصد را با کف پا ۲۰ در صد را با باسن و ۲۰ در صد را با شانه مخالف
مختصری در باره ورزش مفرح پرواز با پاراگلایدر

مختصری در باره ورزش مفرح پرواز با پاراگلایدر
پاراگلایدر نوعی چترهست که البته بهتره بهش بگیم بال تا چتر چون که چتر یا همون پاراشوت فقط حرکت به سمت پایین داره ولی بال پاراگلایدر هم میتونه به پایین و هم به طرف بالاحرکت کنه پس پرنده های پاراگلایدر به این وسیله پروازی میگن “بال” .

مختصری در باره شناخت قسمتهای مختلف بال ((Canopy
۱- سطح رویی بال (کاناپی) Upper Surface
۲-سطح زیرین بال (کاناپی) Lower Surface
۳- لبه حمله (Leading Edge) : لبه جلویی کاناپی را می گویند
۴- سلها (cells) : فضای خالی بین سطح رویی و سطح زیرین کاناپی را می گویند که بوسیله دیواره ای بنام ریب (Ribs)از هم جدا شده اند

۵- لبه فرار (Trailing Edge) : نام لبه انتهایی کاناپی است
۶- لاینها (Lines) : کلیه بندها که کاناپی را به رایزرها وصل می نماید. بندها به چهار دسته تقسیم می شوند لاینهای A که به لبه حمله متصل هستند، لاینهای B و C در وسط ولاین D که به لبه فرار متصل است و ترمزها و یا برکها (Break) هم به همین لبه متصل هستند به این ترتیب کلیه سطح زیرین کاناپی به رایزرها متصل می شوند .
۷- رایزرها (Risers) : محلی که کلیه بندها به آنجا متصل می باشند و اتصال رایزرها با هارنس بوسیله بستی بنام کارابین (carbine) انجام می گیرد.

آمادگی قبل از پرواز
نکاتی که باید ابتدا در نظر داشت :
۱-قبل ازهراقدامی جهت پرواز آموزشهای تئوری و عملی و تمرینات کافی و لازم زیر نظر مربیان مجرب داشته باشید .
۲- دارا ی گواهینامه مناسب مرحله پروازی خود و بیمه نامه معتبر باشید .
۳-در سلامت کامل بوده تحت فشار عصبی نبوده و مواد مخدر،مشروبات الکلی و داروهای آرام بخش مصرف نکرده باشید.
۴-در شرایط مناسب حال و شرائط خود پرواز کنید.
۵-کلاه ایمنی و هارنس مناسب بتن کرده و حتما چتر کمکی را به همراه داشته باشید.
۶-ازمحکم بودن بند پاها،شکم و سینه اطمینان حاصل کنید.
۷-بندهای کارابین در جای خود محکم شده باشند.

۸-کلیه بندهای کاناپی (لاین هاLines ) آزاد باشند (گره نداشته باشند) .
۹- برکها (Break’s) را آزاد نمایید .

۱۰- دقت کنید بند برکها به رایزرها (Riser) نپیچیده باشند .
۱۱-دقیقا در وسط بال (مقابل نشانی که کارخانه سازنده معمولا روی بال میگذارد) ایستاده باشید .
۱۲-جهت باد را کنترل نمایید باید دقیقا روبروی باد (یعنی در جهت مخالف وزش باد ) ایستاده باشید .
۱۳-سرعت باد را سنجیده محیط اطراف را کنترل و موانع احتمالی از قبیل بوته های خار و یا سنگهای روی زمین را در نظر داشته باشید .

-۱۴دسته چتر کمکی را مشاهده و پیم های آنرا بررسی نمایید .
۱۵-از وصل بودن اسپید سیستم (۳) اطمینان حاصل کنید .
۱۶-به نرمی با کشیدن بندها یA و درست کردن دیواره کوچکی آخرین چک را انجام داده و از نبودن هیچگونه گره و یا پیچ خوردگی در لاینها مطمئن شوید

مرحله برخاستن ((Take off
پروازی سالم ،مطمئن و لذت بخش مستلزم داشتن تمرینات کافی ، متناوب زیر نظر مربیان مربوطه می باشد. یک ساعت تمرین در زمین برابر با ده ساعت پرواز در آسمان است. تمرین بر روی زمین به شما در کنترل صحیح بال کمک بسزایی می کند وهمچنین زمانی که در آسمان در حال پرواز هستید اعتماد بنفس و حس کنترل خوبی به شما القا خواهد کرد .
برخاستن (Launch) به سه صورت امکان پذیر است که در اینجا به توضیح آن می پردازیم :
الف) برخاستن به صورت رو به باد (روبروی باد و پشت به بال) – Nil Wind Launch
دقیقا در وسط بال قرار گرفته (پشت به علامتی که معمولا کارخانه سازنده در وسط بال تعبیه می کند) و روبروی جهت وزش باد بایستید سپس رایزرهای A را روی ساعد نزدیک آرنج انداخته هر دو برک سمت چپ و راست را در دست گرفته و دستها را بصورت کشیده و در جهت عقب نگهداشته سپس بطور همزمان و با قدرت لازم به سمت جلو کشیده ، در همین زمان بال به طرف بالا حرکت می کند دستها را به موازات حرکت بال بالا بیاورید تا جایی که بال کاملا در بالا ی سرتان قرار گیرد بکشید بلافاصله رایزرها را رها و برکها را تا سر شانه پایین بیاورید مقداری به جلو خم شوید و جند قدم به طرف جلو بردارید ، سعی کنید یال را کنترل کرده و از کج شدن یا جلو زدن آن بوسیله برکها جلوگیری کنید به بالا نگاه کرده و ازآزاد بودن لاینها مطمئن شوید .(اگر متوجه شدید اشکالی در لاینها و یا بال هست فورا با کشیدن کامل برکها ، بال را پایین آورده و اشکال ایجاد شده را رفع نمایید) اگر اشکالی وجود نداشت وزن را به جلو انداخته و شروع به دویدن کنید در صورتی که بالتان به یک طرف رفت و یا کج شد می توانید به همان طرف رفته و بال را لول (Level) کرده و به پرواز درآورید . توجه داشته باشید هر قدر سرعت باد کم باشد به همان مقدار بایستی قویتر و تندتر بدوید.
(ب) برخاستن بصورت برعکس (روبروی بال و پشت به باد) Strong Wind Launch – Reveres –
در محلی که باد تند می وزد بهتر است از روش (Reveres) ریورس برای برخاستن (Take Off)استفاده کنیم .در این روش ابتدا بطرف بال چرخیده طوری که اگر راست دست هستیم دسته رایزرهای سمت راست را از روی سر گذرانده و بطرف بال قرار میگیریم و اگر چپ دست هستیم بلعکس، حال می توانیم بال را بصورت کامل روبروی خود ببینیم برکها را در دست می گیریم .

در اینجا به سه صورت می توانیم عمل کنیم:
۱- برک و رایزرA بال چپ در دست چپ و برک و رایزرA بال راست در دست راست.
۲- برک و رایزر Aبال چپ در دست راست و برک و رایزرA بال راست در دست چپ
۳- هردو رایزر در دست چپ و برک بالی که احتمال می دهیم زودتر بالا بیاید در دست راست را می گیریم البته هر کدام از این طرق به تمرینهای زیادی نیاز دارد که حتما باید زیر نظر مربیان محترم انجام شود تا ملکه ذهن هنرجو گردد و آنچنان عادت کند که بدون هیچ گونه دستپاچگی و عجله و اضطراب و با تسلط کامل انجام دهد.

با درست کردن (به اصطلاح) دیواره کوچکی که بوسیله کشیدن آرام رایزر A درست می شود می توانید براحتی ببینید آیا بندها گره خوردگی ویا پیچیدگی نداشته باشند ، به جایی گیر نکرده باشند. این عمل باعث بررسی کلی بال و بندها می شود ، حتی اگر خوب دقت کنید می توانید جهت دقیق وزش باد را با دیدن بلند و کوتاهی دیواره ببینید و ایستادن خود را تصحیح کنید ‘ با حرکت به طرف راست یا چپ سعی کنید خط بالایی دیواره بال با خط افق مماس باشد حالا دقیقا پشت به باد و رو به بال خود ایستاده اید .

حال رایزرهای A را در دستان خود گرفته و به آرامی بکشید می بینید که بال شروع به بالا آمدن می کند زمانی که کاملا بالای سر قرارگرفت (توجه : چون معمولا در سرعتهای بالای باد از این روش برای تیک آف (Tack Off) استفاده می شود چند قدمی خلبان به طرف بال کشیده خواهد شد در این صورت با بال همراهی کرده چند قدم به طرف بال رفته و سعی در کنترل بال خود کنید)، اگر باز هم دیدید بندها گره خوردگی دارند و یا گوشه های بال در لاینها گیر کرده اند سعی در باز کردن آنها قبل از اینکه به پزواز درآیید بکنید اگر با پمپ کردن ویا با کشیدن رایزر مخالف باز نشد سریعا با فلر (Flare) کامل بال را خوابانده و اشکال را رفع کنید اگر اشکالی نبود سریعا چرخیده و برکها را در دستان خود بگیرید (برک بال راست در دست راست و برک بال چپ در دست چپ) و با انداختن وزن به جلو و دویدن به پروازی لذت بخش اقدام کنیدو در هر حالی هوشیاری و نظم خود را حفظ کنید.

توجه :
اگر بال با سرعت بالای سرتان قرار گرفت و قبل از این که بتوانید مشکلاتی از قبیل گره خوردگی لاینها و گیر کردن گوشه های بال در لاینها را رفع کنید به پرواز در آمد می توانید با آهسته پمپ کردن بال جمع شده و با انداختن وزن به طرف بال سالم سعی در باز کردن و رفع اشکال کنید اگر مشکل رفع نشد سریعا و با کمترین حرکت به طرف محل فرود و یا هر مکان مناسب دیگری رفته و با هوشیاری تمام و خونسردی کامل و همچنین احتیاط رو به باد فرود بیایید.
(ج) برخاستن از زمین توسط طناب و یا وینچ (Launching by winch)

این نوع تیک آف (Take Off) در محلهایی مورد استفاده قرار می گیرد که فاصله زیادی تا مناطق کوهستانی و یا بلندی های مناسب ندارند. خلبانان در هوای آرام ودر شرایطی کاملا کنترل شده و با حضور اساتید و پس ازگذراندن آموزشهای لازم و کامل اقدام به پرواز می کنند .افرادی هم که مسئول ماشین وینچ هستند باید آموزشهای لازم را دیده باشند و از آمادگی کامل برخوردارباشند در این زمان طناب وینچ به محل مخصوص اتصال که در روی هارنس خلبان قرار دارد متصل می شود و به ماشین وینچ علامت شروع کشندگی طناب داده می شود با کشیده شدن خلبان به تبع بال نیز کشیده و به پرواز در خواهد آمد و شروع به پروازمی کند البته باید در نظر داشت چون نیروی کشش از طریق خلبان به بال وارد میشود همیشه بال در این زمان از خلبان عقب میماند این حالت تا آنجا ادامه می یابد که خلبان تشخیص دهد به ارتفاع لازم که معمولا ۳۰۰ تا ۴۰۰ متری می باشد رسیده در این حال با هماهنگی که بوسیله بیسیم با ماشین وینچ می کند آرام آرام سرعت کشش کم شده با کشیدن دستگیره مخصوصی که برای همین کار تعبیه شده اقدام به ریلیز (Release) می کند حال طناب اتصال از خلبان جدا شده وبه طرف زمین رها می گردد احتمال دارد در لحظه ای که طناب رها می شود چون کشش قطع شده بال شروع به جلو زدن وشیرجه خواهد کرد که در اینجا خلبان با گرفتن برکها و کنترل فشار زیر بال ، بال را کنترل کرده و از جلو زدن بال جلوگیر خواهد کرد (این مراحل در دوره های آموزشی به خلبان تعلیم داده می شود).
قرار گرفتن درون صندلی
می دانید سیتها یا همان صندلی های پرواز در اندازههایXLarge و Small, Medium,Large دوخته می شوند پس در درجه اول سیت مناسب خود را خرید کنید و بعد سعی کنید حتما قبل از اینکه اقدام به پرواز کنید سیت خود را (Seat) تست و از لحاظ اندازه های بندهای سینه و شانه بوسیله آویزهایی که از داربست نصب شده اند چک کنید با این حال اگر بعد از بلند شدن خودبخود درون صندلی قرار نگرفتید صبر کنید تا به اندازه کافی از کوه فاصله گرفته سپس به دو طریق می توانیدداخل صندلی قرار بگیرد:
الف) به عقب تکیه کرده و زانوهایتان را به داخل و به سمت سینه جمع کنید و همزمان با دستهایتان در حالیکه برکها را در دست دارید در همان محلی که برکها را نگه می دارید به کل رایزر ها فشار وارد کنید تا داخل صندلی قرار بگیرید
ب) جفت برکها را در یک دست مقابل صورت و با دست دیگرهارنس را به زیر خود بکشید تا درون صندلی قرار گرفته و بعد برکها را در دستان خود بگیرید .
*** توجه داشته باشید به هیچ عنوان در حالیکه برکها را در دست دارید اقدام به این کار نکنید چون اگربرکها بیشتر از حد پایین کشیده شوند بال به حالت فروریختگی (Deep Stall) خواهد رفت و سقوط خواهید کرد .