مقاله بیماری کرونر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بیماری کرونر دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بیماری کرونر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بیماری کرونر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بیماری کرونر :

بیماری کرونر

بیماری کرونر قلبی به صورت مشکلاتی از قبیل دردهای آنژینی و انفارکتوس (حمله قلبی) بروز می‌کند. آنچه که سبب بروز بیماری قلبی می‌شود، تشکیل تدریجی رسوب‌های چربی یا پلاک‌ها در لایه داخلی دیواره سرخرگ‌ها می‌باشد. این رسوب‌ها سبب محدودکردن عبور خون می‌شوند که این پدیده را تصلب شرایین یا سخت شدن رگ‌ها (آترواس

کلروز) می‌نامند.
در این بیماری هیچ علامت واضحی وجود ندارد‌‌، اما این تا هنگامی‌ است که آسیب به سرخرگ‌ها آنقدر جدی شود که جریان خون به قلب محدود شده و سبب بروز درد شود. مسدود شدن کامل یک سرخرگ خون‌رسان به قلب، منجر به حمله قلبی ناگ

هانی و کشنده می‌شود. روش‌های متداول جهت پیشگیری از تصلب شرایین شامل کاهش فشارخون، دریافت رژیم غذایی کم‌چربی، کاهش وزن اضافی و ترک سیگار می‌باشد. به برخی افراد نیز جهت کاهش کلسترول خون، دارو داده می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهند که ارتباط مستقیمی‌ میان رژیم غذایی و بیماری قلبی وجود دارد و با دریافت یک رژیم غذایی سالم می‌توان سلامتی قلب و دستگاه گردش خون را حفظ کرد.
چه غذاهایی برای قلب مفید هستند؟
کلم برگ، کلم قرمز، گل کلم، کلم بروکسل، بروکلی، ‌شلغم، چغندر، اسفناج، مارچوبه، لوبیا سبز، نخود سبز، لوبیا قرمز، لوبیا چشم بلبلی، نخود خشک و عصاره مخمر دارای ویتامین‌های گروه ب خصوصا اسیدفولیک هستند. تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که اسید فولیکی که بطور طبیعی در مواد غذایی یافت می‌شود، می‌تواند سبب کاهش ماده‌ای در خون به نام هموسیستئین شود و به این ترتیب از ابتلا به تصلب شرایین پیشگیری کند. دانشمندان بر این باور هستند که این ماده مستقیما به دیواره رگ‌ها آسیب می‌رساند و سبب تشکیل رسوب‌های چربی می‌شود. تخمین زده شده است که افزایش دریافت روزانه اسید فولیک به میزان ۱۰۰ میکروگرم، سبب کاهش مرگ‌ مرتبط با بیماری های قلبی به میزان ۷ درصد در مردان و ۵ درصد در زنان می‌شود.
در جوامعی که مصرف کننده مقادیر فراوانی از ماهی‌های روغنی هستند، مشاهده شده است که شیوع بیماری‌های کرونر قلبی کمتر از جوامعی است که مقدار خیاد،

حلوا، شیر، کیلکا، و اوزون‌برون دارای اسیدهای چرب مفید می‌باشند. دانشمندان معتقد هستند که این مواد باعث کاهش خطر انعقاد خون و همچنین ممانعت از افزایش چربی‌های مضر خون می‌شوند.

مصرف ماهی حداقل ۳ بار در هفته، برای افرادی که دارای سابقه بیماری قلبی و همچنین افرادی که مایل به پیشگیری از ابتلا به این بیماری هستند توصیه می‌شود.
جو دوسر، حبوبات، سیب و گلابی غنی از فیبر محلول هستند که به کاهش سطوح کلسترول خون کمک می‌کنند. ‌سیر نیز اثر مشابهی دارد. افزایش کلسترول خون، به خصوص ال دی ال (کلسترول بد)، یکی از عوامل خطر عمده در بروز تصلب شرایین است. مصرف منظم چنین غذاهایی به کاهش ال دی ال کمک می‌کند.
روغن زیتون، ‌روغن کانولا، مغزها و دانه‌ها حاوی نوعی از اسیدهای چرب به نام موفا هستند که به کاهش سطح ال دی ال کمک می‌کنند.
میوه‌ها و سبزی‌ها حاوی ویتامین‌های آنتی اکسیدان (ضد سرطان)، مواد معدنی و مواد مغذی مفیدی هستند که سبب متوقف‌کردن آسیب ناشی از عمل مواد سرطان‌زا به دیواره سرخرگ‌ها می‌شوند.
مصرف حداقل روزانه ۳ واحد از این غذاها توصیه می‌شود. سه چهارم لیوان آب میوه یا سبزی‌ها به عنوان یک واحد محسوب می‌شود که معادل یک عدد میوه متوسط یا یک لیوان سبزی خرد شده خام یا نصف لیوان پخته است.
از چه غذاهایی باید پرهیز کنیم؟
گوشت و فرآورده‌های آن، لبنیات پرچربی و کره، ‌غنی از نوعی چربی هستند که باعث افزایش سطح ال دی ال در خون می‌شوند. مصرف این غذاها را باید به حداقل رساند.
همچنین مصرف کیک و بیسکویت به علت نوع چربی بکار رفته در آن‌ها سبب افزایش سطح ال دی ال می‌شود.
انواع غذاها و سوپ‌های آماده مصرف و یا کنسرو شده، ‌غذاهای بیرون از منزل، سوسیس و کالباس و گوشت‌های نمک سود شده و بطور کلی گوشت و فرآورده‌های آن و همچنین تنقلات شور، سرشار از نمک (سدیم کلراید) هستند. دریافت زیاد سدیم با فشارخون بالا ارتباط دارد که از عوامل خطر جدی در بروز بیماری قلبی می‌باشد. کاهش مصرف

این نوع غذاها و نمک طعام سر سفره به کاهش فشارخون کمک می‌کند.

راههای کاهش بیماری‌کرونر

بیماری کرونر یک بیماری چند علتی است اما رژیم‌ غذایی احتمالاً اصلی‌ترین عامل محیطی آن به شمار می‌آید. پایه و اساس بیماری کرونر تصلب شرائین است که در طی سالیان متمادی ایجاد می‌شود.
لخته‌ی خونی (ترومبوز) که به مدت چندین ساعت روی پلاک آتروسکلروز قرار می‌گیرد معمولاً موجب بروز یک واقعه‌ی بالینی می‌گردد و در نتیجه بیمار به علت سکته‌ی قلبی آنژین صدری توسعه یافته یا تغییرات الکتروکاردیوگرافی بدون نشانه ‌و به طور ناگهانی می‌میرد.
هر یک از این سه فرایند تا حدودی تحت تأثیر اجزای مختلف رژیم‌غذایی قرار می‌گیرند.
استرکلسترول ماده‌یی است که در تصلب شرائین نقش دارد و در پلاک آتروسکلروزی جمع می‌شود. کلسترول و سایر لیپیدهای موجود در پلاک مانند رنگ دانه‌های زرد کاروتنوئیدی موجود در خون به وسیله‌ی لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) منتقل می‌شوند.
آتروم ممکن است به دلیل افزایش تراز کلسترول پلاسما همراه با مصرف زیاد چربی‌های حیوانی ایجاد شود. مقادیر زیادی از این کلسترول درداخل ماکروفاژهای تغییر شکل یافته وجود دارد. البته این سلولها فقط وقتی که LDL اکسید شده باشد مقادیر زیادی از LDL اکسید شده را برمی‌دارند. اکسیداسیون LDL احتمالاً در درون دیواره‌ی سرخرگ اتفاق می‌افتد. افرادی که از نظر ژنتیکی میزان بیشتری از LDL کلسترول (هیپرکلسترول فامیلی) دارند برای ابتلا به بیماری کرونر قلب زودرس مستعدتر هستند. این میزان ابتلا در افراد هموزیگوت دارا

ی تراز کلسترول پلاسما تا چهار برابر حد طبیعی افزایش می‌یابد و همه‌ی آنها تا قبل از بیست‌سالگی دچار بیماری کرونر قلب می‌شوند.

عوامل خطر:
سه مورد از عوامل خطر که کاملاً به اثبات رسیده‌اند عبارتند از:
-۱ افزایش تراز کلسترول توتال پلاسما و LDL کلسترول

-۲ استعمال سیگار
-۳ فشارخون بالا
• به طور طبیعی تقریباً سه چهارم کلسترول توتال پلاسما در LDL کلسترول قرار دارد و افزایش تراز کلسترول توتال موجب افزایش درصد میزان LDL کلسترول می‌شود.
اجزای غذایی که بر تراز LDL کلسترول پلاسما اثر می‌کنند:

نوع چربی غذایی:
نوع چربی اجزای رژیم ‌غذایی عامل اصلی است که تراز LDL کلسترول پلاسما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در رژیم‌غذایی چربی‌ها عمدتاً به شکل‌تری گلیسرید (تری آسیل گلیسرول) هستند که عبارتند از سه اسید چرب که به گلیسرول متصلند؛ فراوانترین اسیدهای چرب تعیین کننده ترازLDL کلسترول پلاسما هستند. اسیدهای چرب اشباع شده میزان LDL کلسترول پلاسما را افزایش می‌دهند و عمدتاً شامل اسیدهای چرب ۱۲ کربنه (لوریک)؛ ۱۴ کربنه (میریسیتیک)؛ ۱۶ کربنه (پالمیتیک) هستند. اسید پالمیتیک فراوانترین اسید چرب اشباع در غذاهاست ولی ممکن است توانایی کمتری در افزایش تراز LDL کلسترول پلاسما داشته‌ باشد. اسید چرب ۱۸ کربنه (استئاریک) دارای تأثیر کم یا فاقد اثر روی افزایش تراز LDL کلسترول پلاسما است. اسیدهای چرب چند غیر اشباع (با دو اتصال دوگانه و بیشتر) تراز LDL کلسترول پلاسما را کاهش می‌دهند. فراوانترین آنها در غذا اسید لینولنیک (۱۸:۲) است که به خانواده‌ی اسیدهای چرب غیر اشباعی امگا شش تعلق دارد. در حد فاصل اسیدهای چرب اشباع شده و اسیدهای چرب چند غیر اشباع، اسیدهای چرب تک غیر اشباع قرار گرفته‌اند. شکل طبیعی (سیس) اسید اولئیک (۱۸:۱) اثر کمی روی کاهش تراز کلسترول پلاسما دارد. مولکولهای سیس در محل باندهای دوگانه دچار خمیدگی می‌شوند. در هر حال، اگر شکل اسید چرب ۱۸:۱ (اسید آلائیدیک) باشد در محل باند دو گانه حالت مستقیم (ترانس) دارد و از نظر بیولوژیکی مانند اسید چرب اشباع شده عمل می‌کند. میزان اسیدهای چرب اشباع نشده ترانس موجود در چربی‌های طی خوراکی به وجود می‌آیند.

کلسترول و فیتوسترولهای رژیم‌غذایی:
کلسترول تنها در غذاهای با منشا حیوانی یافت می‌شود. کلسترول رژیم غذایی در مقایسه با چربی‌های اشباع شده، تراز کلسترول پلاسما را به میزان کمتری افزایش می‌دهد. علت این است که تقریباً نیمی ازکلسترول پلاسما از طریق رژیم ‌غذایی

وارد بدن می‌گردد و نیم دیگر در کبد از استات سنتز می‌شود. هنگامی که کلسترول بیشتری از رژیم غذایی جذب می‌شود سنتز درونزای آن قطع می‌شود. روغنهای گیاهی نیز دارای استرولهایی از نوع فیتوسترولها نظیر بتا سیتوسترول، کامپسترول و برازیکاسترول هستند. این‌گونه استرولها در هنگام جذب با کلسترول رقابت کرده و مانع از جذب آن می‌گردند.
اضافه وزن:
تراز کلسترول توتال، LDL وتری‌گلیسرید پلاسمای افراد دارای اضافه وزن افزایش می‌یابد. در این افراد کاهش وزن از طریق رژیم ‌غذایی و یا ورزش معمولاً تراز کلسترول خون را کاهش می‌دهد. اضافه وزن به ویژه چربی شکمی احشایی یک عامل خطر مستقیم برای ایجاد بیماری کرونر قلب محسوب می‌گردد.
فیبر غذایی:
اثر فیبر غذایی به نوع آن بستگی دارد. فیبر گندم (نان تهیه شده از آرد کامل گندم) تراز کلسترول پلاسما را کاهش نمی‌دهد. دریافت مقادیر زیادی از انواع فیبرهای چسبنده (محلول) مانند پکتین، گوار و فیبر جو دو سر به علت جلوگیری از جذب مجدد اسیدهای صفراوی و ایجاد تعادل منفی استرول، تراز کلسترول پلاسما را تا حدودی کاهش می‌دهد. دریافت روزانه ۵ گرم از انواع فیبرها تراز کلسترول پلاسما را به میزان تقریباًً ۵% کاهش می‌دهد.
سبزی‌ها و میوه‌ها دارای ۱% پکتین هستند، از این رو مصرف روزانه ۴ سهم از آنها تقریباً ۵ گرم فیبر را تأمین می‌کند. آرد جو دو سر، سبوس جو دو سر و حبوبات دارای مقداری فیبر محلول بوده و دریافت زیادشان ممکن است به کاهش تراز کلسترول پلاسما کمک نماید.
پروتئین گیاهی:

اغلب غذاهای تهیه شده ازگیاهان به جز حبوبات (و به ویژه سویا) دارای مقدار کمی پروتئین هستند. معمولاً هنگامی که پروتئین سویا جانشین پروتئین‌ حیوانی می‌شود، کاهشی در تراز کلسترول توتال و LDL کلسترول ایجاد می‌شود.
قهوه:
قهوه دارای مقادیر کمی از دی‌ترپن‌ها، کافستول و

کاهوئول است که موجب افزایش تراز کلسترول توتال و LDL کلسترول پلاسما می‌گردد. نوشیدن روزانه چندین فنجان قهوه‌ی دم کرده یا قهوه‌ی جوشانده ممکن است تراز کلسترول پلاسما را افزایش دهد ولی قهوه‌ی صاف شده یا فوری این کار را نمی‌کند چون دی ترپن‌های آن گرفته شده است.

HDL کلسترول:
یک عامل پیشگیری کننده‌ی بالقوه در جوامع با تراز بالای کلسترول توتال و LDL کلسترول بالای پلاسما است. چگونگی عملکرد آن به این صورت است که کلسترول رسوب کرده در بافتهای محیطی از جمله شریانها را به حرکت درآورده و آن را برای مصرف به کبد منتقل می‌کند. تراز HDL کلسترول پلاسما در زنان در دوران بارداری به علت فعالیت استروژن بالاتر است که این معمولاً دلیل عمده‌ی ابتلای زنان به بیماری کرونر در سنین پیری است. تراز پایین HDL کلسترول پلاسما اغلب با افزایش میزان تری‌گلیسرید پلاسما ارتباط داشته و اختلال چنین عملکرد متابولیکی ممکن است خطری برای بیماری کرونر باشد. تراز HDL کلسترول پلاسما در افراد دارای اضافه وزن، بیماران دیابتی، افراد سیگاری و همچنین با دریافت رژیم‌ پر کربوهیدرات (یعنی با مقدار کم چربی) کاهش می‌یابد. در عوض با کاهش مصرف الکل، انجام فعالیت بدنی متوسط یا سنگین، کاهش وزن بدن و مصرف رژیم پرچربی افزایش می‌یابد. هنگامی که شخص رژیم مصرفی خود را از رژیم غذایی غربی به یک رژیم غذایی کم چربی (یعنی رژیم پرکربوهیدرات) تغییر دهد تراز L

DL کلسترول رژیم‌ او کاهش می‌یابد. این امر به خاطر کاهش مصرف درصد اسیدهای چرب اشباع شده است (اثر مفید) از سوی دیگر تراز HDL کلسترول پلاسمای فرد نیز کاهش می‌یابد که این چندان مفید نیست.
اگر به جای این تغییر رژیم غذایی، مقدار دریافت چربی تغییر نکند ولی چربی‌های تک غیر اشباعی و چند غیر اشباعی جانشین چربی‌های اشباع شده شوند تراز LDL کلسترول پلاسما کاهش می‌یابد بدون اینکه کاهش در میزان HDL کلسترول پلاسما ایجاد گردد. با تغییر نوع چربی دریافتی خطر بیماری کرونر کمتر می‌‌شود ولی برای کنترل وزن بهتر است ک
تری گلیسرید پلاسما:
هرگاه تری‌گلیسرید پلاسمای فرد بالا باشد، اولین سوال این است که آیا هنگام خونگیری به منظور انجام آزمایش خون فرد مورد نظر ناشتا بوده است یا خیر؟ سوال دیگر این است که آیا افزایش تراز تری‌گلیسرید پلاسما نشان دهنده‌ی سایر فاکتورهای خطر مرتبط با آن از قبیل افزایش تراز کلسترول پلاسما، اضافه وزن، فقدان ورزش، عدم تحمل گلوکز، کاهش تراز HDL کلسترول پلاسما یا سایر بیماری‌های متابولیک (بیماری کلیه، هیپوتیروئیدیسم) می‌باشد؟ همانطور که می‌دانیم بیشترین مقدار تری‌گلیسرید پلاسما موجود در خون (به صورت ناشتا) ناشی از سنتز کبدی VLDL (لیپوپروتئین با چگالی بسیارکم) و درونزا است و بنابر نتایج بررسی‌های انجام شده به عنوان یک فاکتور خطر بیماری کرونر قلب است. در صورتی که قسمت عمده‌ی‌تری گلیسرید نمونه‌های خون گرفته شده در طی روز ناشی از مصرف یک غذای چرب باشد که به صورت شیلو میکرون وارد جریان خون می‌شود بنابراین درونزا است.
نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که هیپرتری گلیسریدمی با افزایش تراز کلسترول پلاسما، اضافه وزن یا چاقی، عدم تحمل گلوکز، فقدان ورزش و یا کاهش تراز HDL کلسترول ارتباط دارد و هنگامی که این عوامل کنترل می‌گردند افزایش تری گلیسرید پلاسما به شدت کلسترول بالا به عنوان یک فاکتور خطر محسوب نمی‌گردد ولی در اغلب زنان تراز تری گلیسرید پلاسمای بالا به عنوان یک فاکتور خطر مستقل تشخیص داده می‌شود.
مراقبت ‌از هیپر تری‌گلیسریدمی شامل بررسی و کار کردن روی عواملی است که معمولاً با آن مرتبط هستند. درمان غیر دارویی تری‌گلیسرید بالا شامل ورزش، کاهش وزن وکاهش مصرف الکل است. برای این منظور کاهش دریافت کربوهیدرات توصیه نمی‌گردد چون باعث افزایش مقدار دریافت چربی می‌گردد که خود سبب افزایش میزان چربی خون در طی روز می‌شود. افرادی که تراز چربی خون پس از غذای آنها مرتب افزایش می‌یابد در معرض افزایش خطر بیماری کرونر قلب هستند. روغن ماهی یک مکمل غذایی است که تراز تری‌گلیسرید خون را قویاً کاهش می‌دهد و هم چنین مصرف منظم ماهی چرب سبب کاهش میزان تری‌گلیسرید پلاسما می‌شود.
آنتی‌اکسیدانها:
فرضیه‌ی اکسیداسیون LDL در مورد ایجاد ضایعات آترومی در قشر داخلی دیواره‌ی سرخرگ ثابت کرده است که هر گاه LDL آنتی‌اکسیدان محلول در چربی بیشتری را حمل نماید، آنها تاحدودی اثر حفاظتی در مقابل بیماری کرونر قلب ایجادمی‌نمایند. آنتی‌اکسیدان اصلی در LDL، آلفاتوکوفرول (ویتامین E) بوده و میزان آن با افزایش دریافت افزایش می‌یابد.

نتایج به دست آمده از دو بررسی آینده‌نگر نشان داد که دریافت مقدار زیاد ویتامین E سبب کاهش خطر بیماری کرونر قلب می‌گردد. نتایج کارآزماییهای کنترل شده حاکی از آن است که مکمل‌های بتا کاروتن (آنتی‌اکسیدان دیگری که روی LDL حمل می‌گردد) تأثیری در پیشگیری از بیماری کرونر قلب ندارد.
سایر عوامل خطر:
فشارخون بالا و اضافه وزن دو عامل مهم خطرساز این بیماری می‌باشد. در بسیاری از بررسی‌های آینده‌نگر، افزایش تراز دو فاکتور انعقادی خون یعنی فاکتور هفتم و فیبرینوژن در بیماری کرونر قلب مشخص شده است. درطی افزایش چربی خون پس از مصرف یک غذای چرب، فعالیت فاکتور هفتم (VII) افزایش می‌یابد و درافراد دارای تراز تری گلیسرید خون بالا این فاکتور به صورت مداوم افزایش فعالیت نشان می‌دهد. میزان فیبرینوژن پلاسما در افراد سیگاری و چاق بالاست. بیماری‌های عروقی (کرونر، عروق مغزی ومحیطی) از جمله عوارض بالینی یک اختلال متابولیکی ارثی یعنی هموسیستینوری هستند.
عمل پلاکت و لخته شدن خون:
در بیماران دارای نشانه‌های بیماری کرونر، تست‌های عملکرد پلاکت معمولاً نشانگر فعال بودن پلاکت است. تست‌های موجود در مورد عملکرد پلاکت عوامل خطر بیماری کرونر را پیشگویی نمی‌کنند. البته فعال شدن پلاکت‌ها یک پدیده‌ی غیر مستقیم در سکته‌ی قلبی یا آنژین صدری قابل بازگشت است و بنابراین هر نوع رژیمی که تجمع پلاکت‌ها را کاهش دهد خطر بیماری کرونر قلب را کاهش خواهد داد. در اسکیموها به عل

ت مصرف زیاد روغن دریایی

بیماری کرونر قلب به ندرت دیده می‌شود بنابر نتایج بررسی‌های انجام شده روغن ماهی یک جانشین دارویی برای آسپیرین است که لخته شدن خون را کاهش می‌دهد.
مصرف ماهی مخصوصاً ماهی‌های چرب ۲ یا ۳ بار در هفته به پیشگیری از ابتلا به بیماری کرونر قلب کمک می‌کند. روغن‌های چند غیر اشباعی امگا شش نیز اثر مهار کننده روی عملکرد پلاکت‌ها دارند. این روغن‌ها فعالیت کمتری دارند ولی میزان مصرف روغن دانه‌های گیاهی نسبت به روغن ماهی در بین مردم بیشتر است.
بی‌نظمی‌های خطرناک ضربان قلب:
یکی از دو علت مرگ دربیماری کرونر قلب، بی‌نظمی‌ خطرناک ضربان قلب است. بیش از نیمی از موارد مرگ پیش از درمان و دریافت دارو اتفاق می‌افتد. تحقیقات نشان داده است که در گروه تغذیه شده با روغن چند غیر اشباع در مقایسه با گروه تغذیه شده با روغن اشباع یا تک غیر اشباع بی‌نظمی ضربان قلب کمتری وجود دارد. گروه دریافت کننده‌ی روغن ماهی نسبت به گروه گیرنده‌ی روغن آفتابگردان (اسید لینولئیک امگا شش) در برابر بی‌نظمی‌ ضربان قلب مقاومتر بودند. روغن تخم ترب یا کانولا دارای اسید لینولنیک بوده و این اسید چرب امگا سه گیاهی بی‌نظمی‌ضربان قلب را کاهش می‌دهد. اسید ایکوزاپنتانوئیک (امگا۳ ) و روغنهای گیاهی امگا۳ مانند اسید لینولنیک و امگا ۶ مانند اسید لینولئیک از بی‌نظمی‌ ضربان قلب ایجاد شده به وسیله‌ی مواد شیمیایی که برای بافت قلب انسان خطرناکند جلوگیری می نمایند.
چندنکته:
به سیگاری‌ها توصیه می‌شود که به ترک سیگار مبادرت ورزند زیرا نیکوتین سبب افزایش ضربان قلب، افزایش فشارخون و افزایش نیاز بافت قلب به اکسیژن می‌شود. با مصرف سیگار توانایی خون در حمل اکسیژن کاهش می‌یابد. عوامل سرطان‌زای دود سیگار به دیواره سرخرگ‌ها آسیب می‌رسانند. استراحت و شل‌کردن عضلات، ‌جهت کاهش میزان استرس لازم است. استرس از طریق افزایش هورمون‌های استرس (از جمله آدرنالین) سبب تولید و افزایش کلسترول می‌شود