مقاله ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی آبخوان لنجانات در اندرکنش با زاینده رود

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی آبخوان لنجانات در اندرکنش با زاینده رود دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی آبخوان لنجانات در اندرکنش با زاینده رود  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی آبخوان لنجانات در اندرکنش با زاینده رود،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی آبخوان لنجانات در اندرکنش با زاینده رود :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

منابع آب زیرزمینی به عنوان تأمین کننده بخش عمده ای از آب مورد نیاز بخشهای مختلف کشاورزی، شرب و صنعت، به ویژه در اقلیمهای خشک و نیمه خشک که منابع آب سطحی محدودی دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سهم این منابع در ایران بیش از ۶۵ درصد کل مصارف است.در حوضه آبریز زاینده رود با مساحت ۴۱۳۴۷ کیلومترمربع نیز سهم منابع آب زیرزمینی بطور میانگین حدود ۶۰ درصد کل مصارف است. در ارزیابی منابع آب زیرزمینی عوامل متعدد تغذیه ای و تخلیه ای و تبادلات مرزی بایستی بررسی گردند تا بتوان به ظرفیت سالم آبخوان دست یافت. برخلاف منابع آب سطحی که به دلیل ماهیت آشکار و سادگی اندازه گیری عوامل بیلان در آن، ارزیابی ها با سادگی بیشتری صورت می گیرد، ولی در منابع آب زیرزمینی به دلیل ماهیت پنهان آن و به ویژه در مناطقی که در اندرکنش با آبهای سطحی نظیر رودخانه ها و دریاچه هاست، پیچیدگی خاصی وجود داشته و از اینرو نیاز به مدلهای ریاضی جهت ارزیابی دقیقتر منابع آب زیرزمینی می باشد. در این مقاله ضمن ارائه معادلات حاکم بر اندرکنش رودخانه با آبهای زیرزمینی، یک مدل ریاضی اندرکنشی برای آبخوان لنجانات با مساحت ۹۷۱ کیلومترمربع توسعه داده شده است. با استفاده از این مدل ریاضی به بررسی اهمیت اندرکنش رودخانه زاینده رود در گذر از روی این آبخوان پرداخته و به ارزیابی مجدد منابع آب زیرزمینی با اعمال اندرکنش با رودخانه پرداخته شده است. نتایج براساس اطلاعات سال آبی ۱۳۸۰-۱۳۷۹ نشان می دهد که حدود ۱۱۰ میلیون مترمکعب آب از طریق نشت از رودخانه زاینده رود به لایه آبدار واردشده، در حالیکه آب برگشتی از طریق آبیاری به این آبخوان حدود ۱۲ میلیون مترمکعب می باشد.