بررسی اثر نانوذرات طلای عامل دار شده با اسید فسفریک بر روی پایداری مولکولDNA:مطالعه شبیه سازی دینامیک مولکولی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر نانوذرات طلای عامل دار شده با اسید فسفریک بر روی پایداری مولکولDNA:مطالعه شبیه سازی دینامیک مولکولی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر نانوذرات طلای عامل دار شده با اسید فسفریک بر روی پایداری مولکولDNA:مطالعه شبیه سازی دینامیک مولکولی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر نانوذرات طلای عامل دار شده با اسید فسفریک بر روی پایداری مولکولDNA:مطالعه شبیه سازی دینامیک مولکولی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر نانوذرات طلای عامل دار شده با اسید فسفریک بر روی پایداری مولکولDNA:مطالعه شبیه سازی دینامیک مولکولی :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده مقاله:

امروزه شناختی از نحوه ی برهمکنش مولکول DNA با نانوذرات و نانوذرات عاملدار شده در کاربردهای پزشکی و دارورسانی هدفمند بسیار اهمیت دارد. شبیه سازی دینامیک مولکولی روی مولکول دورشته ای با ساختار مارپیچ مضاعف B-DNA با توالی (CCTCAGGCCTCC) و در سه حالت به منظور بررسی اثر نانوذرات طلا و نانوذرات طلای با بار جزیی منفی بر روی پایداری مولکول DNA انجام شد. در طول شبیه سازی نانوذرات طلا به مولکول DNA نزدیک شدند و گروههای فسفات مولکول DNA ، نانوذرات را به سمت شیار بزرگ آن هدایت کردند. در انتهای زنجیره ی مولکول DNA، به دلیل تماس زیاد با مولکولهای حلال و ایجاد حالتهای باز شده و به اصطلاح پوست کنده، نوکلیوتید انتهایی زنجیره بر روی سطح نانوذرات حالت خوابیده پیدا کرد. نتایج نشان داد زمانی که نانوذرات طلا و نانوذرات طلای عاملدار شده به مولکول DNA نزدیک میشوند، آنتروپی پیکربندی افزایش مییابد. انرژی پیکربندی و انرژی واندر والس مولکول DNA با حضور نانوذرات طلا و نانوذرات طلای عاملدار شده افزایش مییابد، در حالیکه تعداد پیوندهای هیدروژنی بین بازهای مکمل در حضور نانوذرات طلا کاهش و در حضور نانوذرات طلای عاملدار شده افزایش یافت. با توجه به کاهش مقدار RMSD در سیستم شامل نانوذرات طلای عامل دار شده میتوان گفت نانوذرات طلا باعث کاهش پایداری مولکول DNA میشوند، اما نانوذرات طلای عامل دار شده با بار جزیی منفی ساختار دو رشته ای مولکول DNA را نابود نمیکنند در حالیکه باعث ایجاد تغییرات ساختاری و ایجاد فشردگی در آن میکنند.