مقاله تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک بوسیله شبکه های عصبی مصنوعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک بوسیله شبکه های عصبی مصنوعی دارای ۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک بوسیله شبکه های عصبی مصنوعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک بوسیله شبکه های عصبی مصنوعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک بوسیله شبکه های عصبی مصنوعی :

تعداد صفحات:۳

چکیده:

اندازه گیری خصوصیات هیدرولیکی خاک مانند هدایت هیدرولیکی اشباع خاک به دلیل نیاز به صرف هزینه و زمان زیاد اغلب با مشکل مواجه است، بنابراین استفاده از روش هایی که بتوانند این خصوصیات را با استفاده از پارامترهای زودیافت خاک نظیر بافت، کربن آلی، جرم مخصوص ظاهری و … با دقت مناسب تخمین بزنند لازم به نظر می رسد . امروزه شبکه های عصبی مصنوعی به عنوان یک روش هوشمند پردازش داده ها، در شاخه های متفاوت علوم کاربرد زیادی پیدا کرده است . این شبکه ها به دلیل مدلسازی ساختار تحلیل اطلاعات توسط مغز، قدرت تعمیم دهی، توانایی آموزش و یادگیری، عدم نیاز به یک مدل ریاضی از پیش تعیین شده و ساختار تبدیل غیر خطی داده ها می توانند روابط پیچیده بین پارامترهای ورودی و خروجی را به خوبی درک کنند و خروجی های مطلوب را تخمین بزنند . از دهه ۹۰ تاکنون تلاش های بسیاری از سوی محققین به منظور کاربرد شبکه های عصبی مصنوعی در مدلسازی نفوذپذیری، هدایت هیدرولیکی، منحنی رطوبتی، مقدار رواناب، میزان فرسایش و ; انجام گرفته است . اسخاپ و لیج (۱۹۹۸) دریافتند که شبکه های عصبی می توانند تخمین قابل قبولی از هدایت هیدرولیکی اشباع، غیر اشباع و مشخصات منحنی رطوبتی خاک داشته باشند . تاماری و همکاران (۱۹۹۶) از شبکه های عصبی برای برآورد هدایت هیدرولیکی خاک استفاده کردند و دریافتند که این شبکه ها کار آیی بهتری نسبت به سایر توابع انتقالی در برآورد پارامتر مربوطه دارند تحقیقات محمدی (۲۰۰۲) ، نوابیان (۱۳۸۲) ، پرسون و همکاران (۲۰۰۲) ، رزا و همکاران (۱۹۹۹) ، شارما و همکاران (۲۰۰۳) ، پاچپسکی و همکاران (۱۹۹۶) ، لیزنار و نیرینگ (۲۰۰۲) و میناسنی و همکاران (۲۰۰۴) ، به خوبی موید این مطلب است که این شبکه ها می توانند به عنوان یک روش دقیق مدلسازی در تخمین پارامترهای دیر یافت خاک مورد استفاده قرار بگیرند .