مقاله افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری با استفاده از بیوراکتور با بستر متحرک (MBBR)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری با استفاده از بیوراکتور با بستر متحرک (MBBR) دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری با استفاده از بیوراکتور با بستر متحرک (MBBR)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری با استفاده از بیوراکتور با بستر متحرک (MBBR)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری با استفاده از بیوراکتور با بستر متحرک (MBBR) :

تعداد صفحات:۱۷

چکیده:

در این مقاله استفاده از MBBR جهت افزایش ظرفیت تصفیه خانه های شهری که آب مشکل افزایش دبی فاضلاب ورودی (Over Load) مواجه هستند. موردمطالعه قرار گرفته است. بیوفیلم ها بر روی اکنه هایی از جنس پلی اتیلن سنگین با دانسیته ۰/۹۵ gr/cm3 (کمتر از دانسیته آب) که به اکنه KMT معروف هستند رشد می کنند. در این مقاله برای اولین بار در ایران از این نوع آکنه جهت انجام آزمایشات استفاده شد. راکتور در زمان ماندهای ۸hr , 12hr قرار گرفت و حذف مواد آلی، نیتریفیکاسیون و ته نشینی مورد بررسی قرار گرفت . همین طور راه اندازی پایلوت (Start-up) و تغییرات نوع میکروارگانیزمهای چسبیده ومعلق در راکتور MBBR مورد بررسی قرار گرفت. طراحی، ساخت و راه اندازی یک پایلوت نیمه صنعتی که دارای بخشهای حذف مواد الی، حذف امونیاک (نیتریفیکاسیون) و ته نشین کننده لاملا است انجام شد. فاضلاب ورودی از فاضلاب شهری، منطقه قیطریه تهران تامین شد و آزمایشات TSS ، TCOD ، SCOD ، FCOD ، NH4-N ، NO3- NO2-Nو TS چسیده بر روی آکنه ها بر روی خروجی از بخشهای مختلف پایلوت انجام شد. در طول آزمایشات غلظت اکسیژن محلول بطور متوسط در راکتور اول ۳-۲ mg o2/lit و در راکتور دوم ۵-۴ mg/ o2/lit و دما درحدود ۲۹-۲۷ درجه سانتی گراد بود.
میکروارگانیزم های رشد کرده در بیوفیلم در ابتدای راه اندازی از نوع کروی بوده اما با گذشت زمان، انواع میکروارگانیزمهای رشته ای جایگزین آنها شده و احتمالا مشکل ته نشینی لجن سیستمهای MBBR که در مقالات به آنها اشاره شده مربوط به میکروارگانیزم های رشته ای می باشد . در گزارشات جهت رفع مشکل ته نشینی لجن از افزوده منعقد کننده های شیمیایی و ; استفاده شده است. در این مقاله بهبود یافتن خواص ته نشینی لجن در اثر هوادهی مجدد در راکتور نیتریفیکاسیون (MBBR) مورد بررسی قرار گرفته است.