مقاله بررسی رفتار زمانی – مکانی روزهای شرجی در نیمه جنوبی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی رفتار زمانی – مکانی روزهای شرجی در نیمه جنوبی ایران دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی رفتار زمانی – مکانی روزهای شرجی در نیمه جنوبی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی رفتار زمانی – مکانی روزهای شرجی در نیمه جنوبی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی رفتار زمانی – مکانی روزهای شرجی در نیمه جنوبی ایران :

تعداد صفحات :۲۲

یکی از مهمترین عوامل محدود کننده فعالیت­های انسانی در نیمه جنوبی ایران بویژه سواحل جنوبی، وقوع پدیده اقلیمی شرجی می‌باشد. هدف از این پژوهش، تعیین اولین روز شرجی، آخرین روز شرجی، طول دوره شرجی، طول دوره بدون شرجی و فراوانی وقوع روزهای شرجی در سطح احتمالاتی ۹۵ درصد در نیمه جنوبی ایران است. بدین منظور از داده‌های ساعتی فشار جزئی بخار آب برای یک دوره ۱۵ ساله (۲۰۰۹ – ۱۹۹۵) مربوط به ۱۳ ایستگاه همدید بهره گرفته شد. لازم به ذکر است که در این پژوهش روزی به عنوان روز شرجی تعریف شده است که در یکی از هشت دیده بانی روزانه آن، فشار جزئی بخار آب برابر یا بیشتر از ۸/۱۸ هکتوپاسکال باشد. نتایج نشان می‌دهد که در نیمه جنوبی ایران در سطح احتمالاتی ۹۵ درصد زودترین وقوع اولین روز شرجی در ایستگاه چابهار در ۳ ژانویه (۱۳ دی) و دیرترین وقوع آن در ایستگاه کرمان در ۲۹ ژولای (۷ مرداد) اتفاق می افتد. دیرترین تاریخ وقوع آخرین روز شرجی نیز در ایستگاه چابهار و در ۲۸ دسامبر (۷ دی) و زودترین آن در ایستگاه فسا و در ۱۹ آگوست (۱۸ مرداد) رخ می‌دهد. طولانی‌ترین طول دوره شرجی متعلق به ایستگاه‌های ساحلی یعنی چابهار (۳۵۹ روز)، بندرعباس (۳۵۳ روز)، بوشهر (۲۹۸ روز) و آبادان (۲۶۶ روز) و کوتاه‌ترین طول دوره شرجی نیز به ترتیب با ۱۶، ۱۷ و ۲۹ روز متعلق به ایستگاه‌های شیراز، کرمان و فسا می‌باشد. توزیع فضایی فراوانی روزهای شرجی نیز نشان می‌دهد که هر چه عرض جغرافیایی ایستگاه‌ها افزایش می‌یابد از فراوانی آنها کاسته می‌شود. همچنین فراوانی روزهای شرجی در جنوب شرق ایران در مقایسه با جنوب غرب نیز بسیار بیشتر است.