مقاله پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پالینو استراتیگرافی رسوبات دونین درناحیه هوتک واقع در شمال کرمان :

تعداد صفحات :۲۴

ناحیه مورد مطالعه در ۳۰ کیلومتری شمال شهر کرمان و در مجاورت روستای هوتک قرار دارد. رسوبات دونین در این ناحیه به خوبی بیرون زده بوده و از پایین به بالا به سازندهای پادها و بهرام تقسیم میشود. ضخامت رسوبات دونین این ناحیه ۶۱۴ متر است که به منظور مطالعه پالینومرفهای آن تعداد ۱۴۰نمونه از این دو سازند تهیه و در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران تجزیه شیمیایی و مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه ۱۲ گونه آکریتارش (۱۱جنس) و ۲۰ گونه میوسپور (۱۶ جنس) شناسایی گردید. گونه های پالینومرف شناسایی شده در ۸ مجموعه میوسپور و آکریتارشی از پایین به بالا منظم گردید. بر مبنای ارزش چینه شناسی هم آکریتارشها(عناصر دریایی) و هم میوسپورها (عناصر خشکی) زمان دونین پسین (فراسنین- فامنین) برای رسوبات دونین در ناحیه مورد مطالعه پیشنهاد می شود. همچنین تعدادی میکروفسیل جانوری(Incetae sedis) در نمونه‌های این دو واحد سنگ چینه ای از جمله گونه های Umbella bella,Umbella rotunda,وUmbella ovata شناسایی شد که معرف زمان دونین پسین برای این دو سازند می باشد. از طرف دیگر با توجه به نسبت درصد عناصر خشکی( %۶۹) به عناصر دریایی(%۳۱) ناحیه مورد مطالعه در زمان دونین پسین به وسیله دریای کم عمق پوشیده بوده است. از سوی دیگرگونه های آکریتارش و میوسپور شناخته شده از رسوبات دونین ناحیه هوتک نیز از رسوبات دونین دیگر نقاط ایران(سلسله جبال البرز و زاگرس) گزارش شده است. این حالت نشان میدهد که قسمتهای مختلف ایران در زمان دونین خشکی واحدی را تشکیل می داده اند.