دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله پایش روند بیابان‌زایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات کمی و کیفی معیارهای آب و اقلیم (بیابان‌های ساحلی جنوب شرق ایران)
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله پایش روند بیابان‌زایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات کمی و کیفی معیارهای آب و اقلیم (بیابان‌های ساحلی جنوب شرق ایران) دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله پایش روند بیابان‌زایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات کمی و کیفی معیارهای آب و اقلیم (بیابان‌های ساحلی جنوب شرق ایران) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پایش روند بیابان‌زایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات کمی و کیفی معیارهای آب و اقلیم (بیابان‌های ساحلی جنوب شرق ایران)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله پایش روند بیابان‌زایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات کمی و کیفی معیارهای آب و اقلیم (بیابان‌های ساحلی جنوب شرق ایران) :
تعداد صفحات :۲۴
یکی از بحران‌های بوم شناختی (اکولوژیک) جهان امروزه ، پدیده بیابان‌زایی است و برای مهار آن در موقعیت منطقه‌ای و جهانی نیاز به شناخت و درک صحیح از عوامل و فرایندهای بیابانی شدن اراضی است. پایش در مدیریت جامع به معنای جمع‌آوری و ذخیره نظام‌مند داده‌ها و اطلاعات از فعالیتها به منظور ارزیابی و گزارش‌دهی از شرایط کلی محدوده مورد نظر. در این پژوهش با بهره‌گیری از مدل IMDPA و روش‌های AHP و GIS پایش روند بیابان‌زایی در سطح ۵/۷۸۶۴ هکتار از اراضی منطقه زرآباد در جنوب شرق ایران انجام شده است. با توجه به روش AHP مشخص شد که دو معیار اقلیم و آب به ترتیب با ارزش عددی ۲۰۷/۰ و ۱۹۲/۰ به ترتیب بیشترین تاثیر را در بیابان‌زایی منطقه نسبت به سایر معیارها داشته است. در پایان از این دو معیار برای پایش استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل معیارها و شاخص‌های بیابان‌زایی نشان داد که در سه دوره مورد بررسی بیابان‌زایی روند غیر خطی داشته است، به‌طوری‌که در دوره ۲۰۰۴-۲۰۰۱ ارزش عددی بیابان‌زایی منطقه برابر با ۷۳/۲ می‌باشد ولی در دوره ۲۰۰۷-۲۰۰۴ این عدد کاهش یافته که نشانگر روند کاهشی بیابان‌زایی در این سال‌ها است. علت اصلی آن بهبود وضعیت شاخص‌های اقلیمی از جمله مقدار بارش است و در دوره ۲۰۱۰-۲۰۰۷ به عدد ۵۵/۲ رسید و روند افزایش بیابان‌زایی مشاهده می‌شود. همچنین یافته ها نشان می‌دهد معیار اقلیم طی این سه دوره غالب است و در طبقه شدید طبقه‌بندی می‌شود. از بین شاخص‌های مطالعه شده، دو شاخص خشکی ترانسو و شاخص بارش سالانه به ترتیب با ارزش عددی ۸۱/۳ و ۴/۳ بیشترین تاثیر و شاخص نسبت جذب سدیم با ارزش عددی ۱۷/۱ کمترین تاثیر را در بیابان‌زایی دارد. از بین شاخص‌های کیفی آب در منطقه شاخص هدایت الکتریکی بیشترین تاثیر را در بیابان‌زایی دارد که این عامل خود ارتباط مستقیمی با روند افزایشی برداشت از سطح آب‌های زیر زمینی و افزایش شوری در محدوده مطالعه شده دارد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
