مقاله ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعه موردی: دشت عباس، استان ایلام)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعه موردی: دشت عباس، استان ایلام) دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعه موردی: دشت عباس، استان ایلام)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعه موردی: دشت عباس، استان ایلام)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعه موردی: دشت عباس، استان ایلام) :

تعداد صفحات :۲۲

تحقیق حاضر به منظور بررسی پتانسیل بیابان‌زایی دشت عباس در منطقه نیمه‌خشک ایلام به وسعت ۸/۱۸۰۲۸ هکتار با تکیه بر معیارهای خاک و پوشش گیاهی با استفاده از مدل ایرانی بیابان­زایی صورت گرفت. با استفاده از این مدل هر یک از شاخص‌های عمق مؤثر خاک، بافت خاک، هدایت الکتریکی، درصد سنگ و سنگریزه، بهره‌برداری از پوشش گیاهی، تجدید حیات و وضعیت پوشش گیاهی با کمک نرم‌افزار ArcGIS®9.3، بدست آمده و نقشه مربوط به وضعیت هرکدام از معیارها تهیه شد. در نهایت با تلفیق و تعیین میانگین هندسی معیارها نقشه شدت بیابان‌زایی بدست آمد. نقشه شدت بیابان­زایی بر اساس معیار خاک نشان می­دهد که بالغ بر ۴۸۴۳ هکتار از منطقه که برابر با ۸/۲۸% است در طبقه کم و ۱۳۱۸۵ هکتار که معادل ۱۳/۷۳ درصد از منطقه است در طبقه متوسط قرار دارد. همچنین نتایج حاصل از میانگین هندسی شاخص­های معیار پوشش گیاهی حاکی از این است که ۹۹/۷۰۰۵ هکتار (۸۶/۳۸%) از مساحت دشت در طبقه کم، ۴۵/۴۰۷ هکتار (۲۶/۲%) از مساحت منطقه در طبقه متوسط و ۳۵/۱۰۶۱۵ هکتار (۸۸/۵۸%) از مساحت منطقه در طبقه شدید جای دارد. نتایج حاصل از ارزش­دهی معیارهای مورد بررسی بیان کننده این است که معیار پوشش گیاهی با ارزش ۶/۲ مؤثرترین معیار در افزایش شدت بیابان­زایی دشت عباس است. بر این اساس مشاهده می­شود که ارزش کمی شدت بیابان­زایی برای کل منطقه در طبقه متوسط قرار گرفته است.